Melbourne. Deel 2

G'day mates!

Back! Wederom een post vanuit Melbourne, maar ditmaal met spectaculair fotomateriaal! ;)

Allereerst, ...zondag 18 maart 2007!
De tennisballen dreven nog in het water (Australian Open 2007), maar nu diende het Albert Park weer even als het circuit voor de Grand Prix Formule 1 van Australië!
Het was een geweldig evenement en ik was erbij, ik heb het gezien! Ik heb live gezien hoe Kimi Raikkonen de winnaar van 2007 werd en ik ben er helaas getuige van geweest hoe onze Christijan Albers in ronde elf als allereerste uitviel. Het leek godverdomme het Eurovisie Songfestival wel! Lewis Hamilton eindigde als derde in de race, maar deze jongen wordt zo geprezen en is zo populair in Oz dat je bijna zou gaan denken dat hij de race dit jaar gewonnen heeft...
Het kan trouwens zo zijn dat Nederland de Grand Prix volgend jaar ook live op televisie zal kunnen volgen, want de organisatie maakt plannen om de race voortaan 's nachts te rijden.

Ik was donderdag (15 maart) samen met Eefje naar de opening van de Grand Prix gegaan, maar toen was er eigenlijk nog weinig te zien of te beleven. We hebben toen wel een heel leuke dag gehad. Er huppelden kangaroes in het rond, er was livemuziek, auto's stonden tentoongesteld en de biertent was open. Na wat over het terrein gestruind te hebben zochten we een plekje in de biertent en hier zijn we de rest van de middag blijven zitten. Mooi weer, lekker bier en een heleboel aanspraak van blije Aussies. Wat wil je nog meer? :)
Eefje vertrok zaterdagochtend naar Tasmanie, dus zondag ben ik alleen naar de grote race gegaan. Het was spectaculair druk ditmaal! Veel mensen hadden een complete picknickuitzet meegenomen en vonden een plekje in het gras waar ze lekker konden relaxen tot de grote race begon. Ik besloot met ze mee te doen. Ik had danwel geen picknickuitzet, maar toch in ieder geval bier en een panini. Vanwaar ik zat had ik goed zicht op de baan en op het grote scherm. Ideaal dus!

Om 2.00 pm zou de race beginnen en ik stond klaar. Eerst natuurlijk het volkslied (Advance Australia Fair) gezongen! :)
In eerste instantie dacht ik dat de race al begonnen was toen de coureurs eigenlijk nog aan het inrijden waren. Ik vond al dat ze zo belachelijk langzaam reden en dacht voor een moment is dit het nou?! Toen ze eenmaal echt begonnen waren was het echt waanzinnig! Wat een herrie! Wat een snelheid!

Toch, ...na twintig minuten kijken had ik het wel gezien en besloot ik om wat rond te gaan lopen. Mijn oordopjes had ik inmiddels afgestaan aan een klein jongetjes naast me. Zijn pa had 'm wel een mooi Ferrari-shirt aangetrokken, maar had even niet gedacht aan oordopjes. Nu stond het ventje met zijn handjes voor zijn oren moeilijke bekken te trekken en dat kon ik natuurlijk niet aanzien! Ik kan ook best heel goed doen! :)

Ik wandelde naar de frietkraam (voor friet!) en kwam daar Roberto tegen. Roberto, een Braziliaan en een echte levensgenieter, was achter mij in de rij aangesloten en vertelde me dat ik een amazing bum had. Meestal dis ik een gast na zo'n opmerking gelijk... Roberto echter zei het met enorm veel zelfvertrouwen en met een grote grijns op zijn gezicht en zorgde er hiermee voor dat ik er hard om moest lachen en 'm zelfs vriendelijk bedankte. Brazilan style, noemde hij het. Bovendien was het waar, of had ik soms liever gehoord dat ik een fat ass had?
Oke, de toon was gezet. Eigenlijk vond ik 'm ook best leuk, die Roberto! Donkerblond. Krullend (bijna kroesend) haar tot net over zijn schouders, lichte bruine ogen met een beetje groen, een baartje van een paar dagen en ontzettend mooie tanden. En die grijns, die wilde maar niet weg, he! Hij was die dag goed gekleed in een spijkerbroek en een overhemd, maar toch had 'ie iets weg van een zwerver.
We aten samen patat, dronken samen bier, keken samen naar het laatste stuk van de race en wandelden samen over het parcours na de race! Dat was leuk, ik wist helemaal niet dat dat kon, maar toen de hekken eenmaal open gingen stroomden alle mensen massaal de baan op! Leuke sfeer, goede ervaring! Roberto wist meer over autosport dan ik (duh!) en toen we eenmaal bij de start/finish aangekomen waren liet hij me de kabeltjes in de grond zien welke aan de onderkant van de auto's vastgemaakt worden voor de start. Als een auto dan beweegt (hoe dan ook) voor het startschot kan dat meteen worden waargenomen. En dan heet het waarschijnlijk vals spel.

Hieronder de foto's!











Later ben ik terug naar het hostel gegaan. Roberto had inmiddels hele andere plannen met mij, maar ik besloot dat het mooi geweest was. Het was een heel leuke dag met leuk gezelschap (wat weer zo uit de lucht was komen vallen!), maar soms is dat precies wat het moet zijn. :)

We zijn inmiddels weer een tijdje verder sinds mijn vorige post en ik heb heus wel meer gedaan en gezien dan de Grand Prix! Zo ook werken, slapen, hostel-hangen en een beetje sightseeing in Melbourne, regelmatig samen met Eefje. Het was heel leuk om Eefje te leren kennen en we hebben veel leuks gedaan. Om te beginnen dagelijks buiten de deur eten, iets waar ik beter geen gewoonte van ga maken...
Samen met Eef ben ik tevens naar de Royal Botanic Gardens gegaan. De mooiste tuinen ter wereld liggen weliswaar in Londen, maar op de voet gevolg door de tuinen van Melbourne. Ik moet zeggen, de tuinen waren heel erg mooi! Dit is geen park meer te noemen, ...eerder een geheel verzorgd en opgemaakt stuk natuurschoon! :)
Ook heb ik de National Gallery of Victoria bezocht en nam ik een kijkje bij de Melbourne Cricket Ground. Hier vinden in de zomer cricketwedstrijden plaats en in de winter wordt er rugby (Australisch rugby) gespeeld.
Er was de afgelopen periode zoveel gaande in de stad! Niet alleen de Grand Prix, maar ook het Moomba Waterfest (muziek, theater, dans, kermis), het Melbourne International Film Festival, een Thailand-spectakel en straks natuurlijk de FINA World Chamionships 2007, wederom in Melbourne. Als kaarten niet te duur en nog te krijgen zijn wil ik hier graag naar toe!
Ik moet toegeven, Melbourne is op het moment wel the place to be! Het is een prachtige stad vol evenementen, kunst, cultuur, groene parken, winkels en restaurantjes en geweldig aardige mensen! Dat blijf ik iets heel moois vinden. Waar ik ook ben, of het nu buiten in het park of ergens in een bar is, mensen (jongens, meisjes, mannen en vrouwen) komen naar me toe voor een praatje, willen weten wie ik ben en wat ik zoal doe.

Ook nog steeds aan het werk in Melbourne! Ik moet zeggen dat het barren en serveren in Il Tempo me verrassend snel eigen is geworden. Ik loop als Miss Sunshine tussen de tafels door en geniet van het werken met de gasten en het eten wat Il Tempo serveert. Mijn collega's zijn oke. De chef komt uit Peru, heet Dan(iel) en is 22 (?!) jaar! Daar was ik nog wel even verrast door, want ik had 'm rond de 30 jaar geschat. In beginsel kon Dan onder stress wat bot en onaardig uit halen (vooral als ik ergens de fout in was gegaan met het invoeren van een bestelling in de computer -en daarmee zijn hele organisatie in de war gooide-, of als ik de borden niet snel genoeg onder zijn neus vandaan haalde), maar inmiddels kunnen Dan en ik redelijk goed door een deur en eet ik regelmatig a la carte. In de keuken werkt een Italiaanse jongen als hulpje van Dan (hij is een jaar of 20 en een schatje) en Peter uit Duitsland doet de afwas. Peter zegt nooit zo veel. Ik serveer samen met Joe-die-eigenlijk-José-heet uit Spanje, Angela, Alice en Sarah uit Italie en Carolina uit Mexico. Kortom, ik hoor de hele dag Spaans en Italiaans. Zodra de laatste gasten betaald hebben en het restaurant verlaten is niemand behalve Carolina nog bereid om een woord Engels te spreken behalve als iets direct naar mij toe gericht is.
Irritant.
Ik heb twee bazen: Luca en Lily. Ik vind Luca enigzins angstaanjagend en Lily doet inmiddels goed haar best om mij gek te maken. Iets wat haar nooit en te nimmer zal gaan lukken. Daarbij is haar Engels van een dermate laag niveau waardoor er nogal eens miscommunicaties ontstaan. En elke avond tel ik mijn geld na, omdat ik haar op dit punt voor geen meter (meer) vertrouw.
Dus ja, ...goede en slechte kanten inmiddels. Maar voorlopig blijf ik nog wel even serveren.

Hieronder nog wat foto's van Melbourne!
AC/DC is trouwens een band uit Australie, en wel uit Sydney... Dat wist ik niet! Kylie is trouwens geboren, getogen en nog altijd woonachtig in Melbourne! :)





Ik ga nu werken en kom snel terug met een nieuwe post en meer foto's.
Tot later!