Schrijfsels van hiervoor. Een stukje Karin!

"Lang leve de onafhankelijkheid" klinkt misschien verbitterd, eigenlijk is het heel wijs. Je moet het met jezelf doen, want uiteindelijk moet jij ook degene zijn die te allen tijde op jezelf terug moet kunnen vallen. Onafhankelijk zijn betekent niet het hebben van eigen woonruimte en inkomen, het betekent individueel gelukkig kunnen zijn en zelf je wegen durven bepalen, weten wat je wilt en waarom. Hiermee je geluk niet af te laten hangen van een ander, of van een situatie. En dat laatste stukje wil ik voor mezelf nog wat gaan uitbreiden."


Lieve mensen,

Hier volgt iets persoonlijkers wat ik graag met jullie wil delen, met als doel om dit weblog echt compleet te maken!
Schrijven deed ik eigenlijk altijd al. Ik begon met het schrijven van een dagboek toen ik twaalf jaar oud was en ik ben er sindsdien nooit mee gestopt. De maanden voordat ik op het vliegtuig naar Verweggistan stapte stonden mijn schrijfsels in het teken van de reis en schreef ik over mijn gedachten, gevoelens, verwachtingen, maar ook over mijn angsten.
Vandaag heb ik mijn oude dagboekje er weer bijgehaald. Het is leuk om te lezen hoe een simpele gedachte zich tot een waar reisplan gevormd heeft! Het is grappig om terug te lezen hoe ik dacht en voelde, ..eigenlijk over iets waarvan ik toen nog geen idee had hoe het er uit zou komen te zien. En inderdaad, plannen werden telkens aangepast.

Inmiddels ben ik al langer dan zes maanden op weg en heb ik mijn draai meer dan gevonden. Ik ben reuzetrots op hetgeen ik hier gedaan en bereikt heb, maar nog trotser op het feit dat ik de keus maakte om te gaan reizen! Want dat is al wat het is, keus!

Hieronder heb ik een aantal passages voor jullie geplaatst, als zijnde een compilatie.
Ditmaal dus geen foto's of spannende reisverhalen. Alleen een stukje Karin! :)

:)


19 maart 2006
"Ik ben nog steeds bezig met 'knopen doorhakken' voor de toekomst. Ga ik met mijn MWD-diploma werken (waar?!), doorstuderen (wat?!) of misschien toch een reisje maken (waarnaar toe?!). Ik sta nu op een bepaald punt in mijn leven. Ik kan alle mogelijke wegen inslaan, en het meest "vervelende" is nog dat ík die weg moet gaan bepalen. :)
Naarmate het allemaal dichterbij komt zal de keuze ook wel steeds makkelijker worden. Komt dus vanzelf wel. Ik modder nog even door."

27 maart 2006
"En nog iets (voordat ik terug mijn bedje induik): het is nog allemaal niet vast en zeker, maar ik zit er serieus over na te denken om na mijn studie (dus komend september/oktober) voor een (half?) jaar naar Australië te gaan. Werken en reizen. Work & Travel. Ik weet sowieso nog niet wat ik na dit schooljaar zou willen gaan doen. Werken? Doorstuderen? En wat en waar dan..? Volgende maand heb ik een aantal informatiebijeenkomsten van reisorganisaties. Ik ga me inlezen en oriënteren en binnenkort hoop ik de knoop door te hakken!" :)

12 april 2006
"Per augustus stop ik met werken bij MEE Rotterdam. En ik heb me vandaag aangemeld bij Travel Active. Het begint er steeds meer op te lijken dat ik na de zomervakantie toch écht voor een jaar naar Australie zal gaan!" :)

4 mei 2006
"Genoeg te doen.
Sowieso moet er nog het één en ander aan mijn (uiteindelijke) scriptie gebeuren. Het is het allerlaatste stukje school wat nog voor me ligt en ik zal het vandaag zeker nog op gaan pakken. Verder ben ik verwikkeld in wat praktische bankzaken, want een jaar aan de andere kant van de wereld kan niet zonder voorbereiding. En verder nog mijn visum, ben ik ook half mee bezig. Om nog even door te gaan op Australië, ..mijn heenreis stond al vast: 5 september vlieg ik van Amsterdam Schiphol naar Sydney, met een tussenstop in Singapore, dus dat is leuk! :) Gezien het feit dat ik ook naar Nieuw Zeeland ga voor drie maanden is mijn tijd in Australië relatief kort (12 maanden - 3 maanden = 9 maanden). En 9 maanden in een land met zulke enorme afstanden, klinkt in mijn oren als minimaal. Dus ik heb een route bedacht. Daar ga ik zeker nog een keer uitgebreid over schrijven, nu houd ik het kort: ik blijf een dikke maand in Sydney (ook in verband met de taalcursus die ik ga volgen) en van daaruit reis ik door naar Brisbane, via Byron Bay. Byron Bay is een waar surfersparadijs en aangezien ik zéker nog wil leren surfen, lijkt dit me ideaal. Vanuit Brisbane vlieg ik trouwens naar Nieuw-Zeeland, kom ik aan in Auckland en reis ik door naar Christchurch van waaruit ik weer terugvlieg naar Melbourne in Australië. Dan zal ik inmiddels alweer maanden verder zijn en is het een mooie tijd om via Perth de Outback in te gaan. Stiekem reis ik de zomer achterna, maar stiekem doet elke backpacker dat. Voor de rest heb ik geen plan, ..ik reis in ieder geval terug via Cairns en maak nog een tussenstop van een maandje in Hongkong. Gewoon omdat Hongkong me leuk lijkt. Dus ja, ik blijf nu alweer 13 maanden weg! :-)
Van mijn moeder kreeg ik vandeweek een erg mooi boek over Australië, vol geschiedenis, foto's en informatie. Sowieso heb ik ook boeken nodig over Nieuw-Zeeland. Maar dat is stof voor later.
Ja, het gaat steeds meer leven. Voorheen was het praktisch, nu wordt het inhoudelijk. Het is soms een raar idee dat ik dit allemaal alleen ga doen. Want ja, dan kom ik aan in Melbourne, ..en dan?!! Ik realiseer me dat dit soort dingen vanzelf (goed) lopen/komen, maar ik heb nog maar weinig idee van hetgeen ik daaro kan verwachten.
Spannend toch eigenlijk?"

8 mei 2006
"Ik had tijdens mijn puberjaren niet verwacht dat ik ooit nog langdurig vrijgezel zou zijn. Ik had nooit verwacht dat ik op mijn 22e weer vrijgezel zou zijn en al helemaal niet dat ik het voor altijd zo zou willen houden. Ik had ook niet verwacht nog eens op wintersport te gaan (het was immers "niks voor mij") en al helemaal niet dat ik dit uiteindelijk zo ontzettend leuk zou blijken te vinden! Maar al helemaal had ik nooit en te nimmer verwacht dat ik groot en dapper genoeg zou zijn om een jaar lang naar Australie/Nieuw-Zeeland te verkassen. Om alles en iedereen hier achter me te laten. Om daar in mijn uppie rond te gaan reizen en ik-weet-nog-niet-wat te gaan doen.
Ben ik nu zo enorm verbitterd? Of ben ik gewoon groot geworden?" :)

28 mei 2006
"Ik wil....

backpacken met Chris Zegers!" :)

27 juni 2006
"En ineens, ineens, dringt het tot me door! Ik ga volgend jaar naar Australië, ik ga naar Nieuw-Zeeland! Ik ga zwemmen in de Oceaan, hier eindelijk leren surfen. Ik ga onverwoestbare stukken natuur aanschouwen, absolute vrijheid ervaren! Ik ga reizen, backpacken, ..nieuwe mensen leren kennen! Ik ga alles hier voor een jaar, misschien wel langer, achter me laten. Alle stress, drukte en overige onzin. Ik ga naar Australië en ik ga het gewoon doen, ..en dat is fantastisch! :-) God, wat geweldig goed en fantastisch eigenlijk! De afgelopen dagen werd ik me steeds meer bewust van het feit dat het nu allemaal zo snel dichterbij aan het komen is en op bepaalde momenten heb ik dit als beangstigend ervaren. Het is nieuw, het is alleen en het is godsgruwelijk spannend. Maar nu weet ik het weer, ..het is ook godsgruwelijk fantastisch!
Dus: WOEI! :)
En ik wil heel veel mensen bedanken voor de afgelopen periode, ..inzichten die ik kreeg via verhelderende gesprekken en contacten met nieuwe mensen, want de nieuwe Karin is hierdoor gevormd en zij heeft dit mogelijk gemaakt."

10 juli 2006
"Daarnet gaf ik Jako één van de belangrijkste redenen dat ik naar Australië toe ga, ..één van die redenen waarom ik echt absoluut moet gaan reizen. Moet het? Ach ja. Die reden is om alles weer op de rails te krijgen. Volgens Jako staat mijn leven echter al op de rails en zonder daarop door te vragen concludeer ik dat hij dit zegt op basis van mijn afstuderen en reisplannen. Misschien heeft hij gelijk, maar zo voelt het voor mij nog altijd niet. Want niet meer weten wat je wilt, voelt en wie je nu eigenlijk echt bent, voelt behoorlijk verloren."

14 juli 2006
"Ik zit op kantoor en vandaag is mijn allerlaatste dag bij MEE Rotterdam. Best wel raar en moeilijk, omdat iedereen zo tragisch loopt te doen. De tranen schieten nu al in mijn ogen, en dan ga ik pas om vijf uur het pand verlaten. :) Ik heb trouwens geen ene reet te doen. Al mijn cliënten zijn overgedragen en mijn kasten zijn inmiddels leeg. Ik heb nog wat cliënten en moeders gebeld, maar meer voor de gezelligheid dan voor het nut ervan. Het voelt allemaal zo anders, nu het 'moeten' en alle werkdruk wegvalt. Héérlijk! Het frustreert mijn collega's geloof ik wel een beetje, hoe ik hier als een vakantieganger over de afdeling rond loop te banjeren, iedereen van het werk probeer te houden door middel van sociale gesprekjes en een totale rust en kalmte uitstraal. Ha!
Ik mocht trouwens kiezen: wilde ik een lunch met het team, of wilde ik een borrel voor de hele afdeling? Lastig. Een lunch is sowieso leuker en het breekt bovendien de dag een beetje. Een borrel is echter voor iedereen toegankelijk en biedt mij de gelegenheid om iedereen nog even te zien, maar duurt korter en maakt het moment van gaan nog eens extra moeilijk. Mocht het niet allebei? Nee. Dan koos ik voor de lunch, dus zometeen lekker met z'n allen eten. Maaaaar, ..eigenlijk wilde ik ook een borrel, dus vanmorgen ben ik naar de Spar gegaan en heb ik een hele zooi koeken ingeslagen. Koffie erbij en iedereen uitnodigen aan tafel. Iedereen kwam erbij zitten, dus stiekem alsnog een borrel!" :)

24 juli 2006
"Vanmorgen ging ik de stad in voor échte wandelschoenen. Het schijnt dat je die krengen nodig hebt in Australië, ..en al helemaal wanneer je gaat wandelen en backpacken dóór Australië.
Eerst maar eens zien.
Jef had me gisteren geattendeerd op de verschillende typen schoenen. Klasse A is de meest 'lichte' schoen, geschikt voor wandelingen in Nederland, zoals bijvoorbeeld de avondvierdaagse. Wanneer je het heel erg gek gaat maken, kan je kiezen voor type D. Daar tussenin zitten logischerwijs type B en type C. Na kort overleg met Jef besloten we: type B. Maar godallejezus, wat een lompe krengen trof ik vandaag aan zeg. Ik krimp altijd ineen bij vrouwen verkleed als koeien met een paar bergstampers aan hun voeten. Uit pure wanhoop liep ik de winkel uit, nadat ik zo'n zes paar "schoenen" aan mijn voeten had gepast, en ik zocht naar een volgende winkel. Eigenlijk zocht ik naar een verkoper die me zou vertellen dat ik heus niet zulke schoenen nodig had, dat ik het allemaal best op een paar goede, stevige gympen zou kunnen redden. :) Of nog beter, een verkoper die type B als zijnde een mooie sportschoen verpakt in collectie zou hebben. Maar nee. Dat bestond niet. En alle verkopers vertelden mij hetzelfde verhaal: Goede wandelschoenen zijn absoluut noodzakelijk. En ik snap het hoor, al moet ik even aan het idee wennen. Ach. Al met al heb ik nog een paar gevonden waar ik redelijk mee kan leven, ..en lopen, ..misschien nog wel belangrijker! ;-)
Na de bergstampers betaald te hebben (en ze waren nog duur ook!), besloot ik om mezelf nog even te verwennen met een cappuccino, wat leesvoer en een zelfbruinend crème'tje. Toch nog een meisje!" :)

8 aug 2006
"Australië! Nieuw-Zeeland! De tijd vliegt. Nog een flinke drie weken en dan zit ik in het vliegtuig op weg naar Singapore, om vanaf daar door te vliegen naar Sydney. Ik heb in principe de zaken goed en wel geregeld en afgerond, maar toch heb ik telkens het gevoel dat ik van alles vergeten ben. Ik moet en wil afscheid nemen van de mensen die ik straks een jaar niet meer zal gaan zien. En na dat jaar, zal er zo ontzettend veel veranderd en anders zijn. Ik bedoel niet dat er hier in Nederland zoveel drastisch zal gaan veranderen in de tijd dat ik weg ben, maar wel in mijn wereld. Een stap, naar een nieuwe fase. :)
Eigenlijk ben ik op orde. Het is nu nog een kwestie van afwachten, en nog even genieten van mijn leventje hierzo. Afscheid nemen van alle belangrijke, leuke en lieve mensen. En dat zijn er best een paar! En dan ga ik naar Australië! Sta ik dalijk ineens in Sydney, Bondi Beach! Karin op reis. Een jaar lang zomer hebben, vertoeven aan de kust, leren surfen en duiken en scharrelen naar leuke baantjes! Wandelen en klimmen op mijn mooie schoenen, vertoeven in hostels en bij gastgezinnen, af en toe dus lekker afzien! Werken in het buitenland. Geinige dieren spotten, zoals kangaroos, pinquins, koalabeertjes en dolfijnen, lekker veel autorijden en de mooiste landschappen aanschouwen! Vrijheid! Ik kan niet wachten op de Blue Mountains, de Ayers Rock en de Mount Cook, ..de outback! Ik ben gek op natuur (bergen, water), op actieve wandel- en klimtochten en overweldigende indrukken. Volgens mij gaat het goed komen! :-)
Maar vooral, ..een jaar lang op eigen benen staan, in een vreemd land met andere mensen en andere culturen. Contacten (moeten) leggen, netwerken en mensen gaan ontmoeten. Niks moet, alles mag. Werken om aan geld te komen, geld nodig te hebben voor eten en onderdak! Is het niet fantastisch? Weg luxe leven, overleven gaan we! :-D Ik heb er zin in. Dat is zeker! Ik sta soms strak van de spanning en het enthousiasme, ..soms echter overvalt me ook een paniekerig gevoel. Dat schijnt er bij te horen. :)
Karin gaat een jaar backpacken, ze heeft er zin in en ze is héél erg trots op zichzelf!" :-D

16 aug 2006
"Het is en blijft een raar idee, dat ik straks ineens een heel jaar lang weg zal zijn. Een jaar lang reizen en mensen ontmoeten. Ik vind het een fantastisch idee dat ik zoveel verschillende plekken zal bezoeken, en zoveel verschillende (soorten) mensen ga leren kennen. Hetgeen waar ik in beginsel nog zo weinig vertrouwen in had, is nu hetgeen waar ik het meest naar uit kijk: Contact maken met “nieuwe” mensen. Ik kan me nog herinneren dat ik met Bregje een kop koffie dronk in het zaakje tegenover kantoor. Ik had toen net mijn plan om te gaan backpacken door Australië bevestigd en ik sprak mijn enige, maar toch wel degelijk aanwezige, angst uit: “Wat nu áls ik helemaal geen mensen ga ontmoeten waar het mee klikt? Wat nu áls ik geen aansluiting vind?”, spraken mijn gedachten zichzelf uit. Het leuke aan Bregje is toch altijd wel dat ze geweldig ongenuanceerd eerlijk en direct uit de bocht kan komen zetten: “Godverdomme Karin! Jezus! Je bent toch een leuk mens?! Ja?! Nou dan, waar maak je je dan druk om?!”. Sindsdien heb ik nog wel eens getwijfeld, maar over het algemeen ben ik toch vrij gerust gesteld (onder andere) door die woorden. Omdat ik het eigenlijk al best ook wel wist, feit bij mij is toch altijd dat ik door mijn eigen insteek buiten de boot kan vallen, en vriendschappen en relaties kapot laat gaan. Ik lijk bij tijd en wijlen verschrikkelijk sociaal, maar in mijn hoofd gebeuren soms rare dingen. :) En nu, ga ik een reis maken, die ik simpelweg niet de hele tijd alleen voort kan zetten. Om mijn plannen uit te voeren, en om hiermee mijn dromen waar te maken, heb ik mensen, en soms zelfs groepjes mensen, nodig. Het is best gek om uit te kijken naar een reis waar je anderen voor nodig hebt, zonder dat je weet wie die anderen zijn. Begrijp me niet verkeerd hoor, want dit is juist één van die dingen die me zo aantrekt aan het komende avontuur. Het is tegelijkertijd ook iets wat me erg bezighoudt."

28 aug 2006
"De tijd vliegt. Ik kan het niet meer ontkennen: Australië komt steeds dichterbij. Nog precies één weekje en dan stap ik in het vliegtuig. Ik vlieg via Londen, via London Heathrow om precies te zijn. Een paar weken geleden kreeg ik een email van de reisorganisatie (Travel Active) waarin stond dat de veiligheidsmaatregelen op Heathrow verscherpt waren naar aanleiding van eerdere gebeurtenissen. (De ontdekking van een terroristisch complot om toestellen van Amerikaanse luchtvaartmaatschappijen te laten exploderen.) Ik, als passagier (of avonturier, zoals Travel Active mij aanspreekt), zou alleen nog een plastic tas aan handbagage mee mogen nemen met daarin de strikt noodzakelijkheden; paspoort, reisdocumenten, medicatie (met uitzondering van vloeibare medicatie), portemonnee, sleutels, bril (zonder koker), zakdoekjes én tampons. God, wie heeft verzonnen dat een mens kan leven zonder muziek? Voor mij eveneens een strikte noodzakelijkheid! Maar goed, een paar dagen later kreeg ik gelukkig opnieuw bericht: de maatregelen waren alweer versoepeld. Ik mag mijn geliefde roze iPod mee het vliegtuig in nemen, evenals mijn Canon Ixus, waardoor ik in staat zal zijn jullie na aankomst te verblijden met wat mooie foto's van bovenaf. :) Het zou toch ook wat zijn, ..een hele dag vliegen met als vermaak wat zakdoekjes en tampons? Of kunnen we tegenwoordig ook creatief zijn met brillen en pillen? Hm, nu overdrijf ik vast een beetje. Ik vlieg met British Airways en de hele reis is voorzien van films, drankjes en hapjes. Dus. No worries!" ;-)

31 aug 2006
"Ik negeer even het feit dat 'ie Ennis Del Mar speelde in Brokeback Mountain. Want buiten dat val ik als een blok voor Heath Ledger. Niks aan te merken op Brokeback Mountain overigens, ik vond het een schitterende film en een prachtige rol van Heath, maar ik val nu eenmaal niet graag op homo's.
O, en hij komt uit Perth, ..woont nog steeds in (west) Australië. Dat is mooi, misschien komen we elkaar daar nog tegen. Volgens Willemijn zijn de Australische mannen woest aantrekkelijk, en meestal als Willemijn de term woest gebruikt, doelt ze op zeer fijne mannen. Helemaal mijn types, zo schijnt. Ik geloof Willemijn op haar woord. En daarom, ga ik er nu maar vanuit dat álle mannen in Australië er net zo, ..oke, ongeveer net zo, uit zullen zien als Heath Ledger. Best een fijn vooruitzicht, toch?" :)

3 sept 2006
"Ach, weet je, ..eigenlijk is het allemaal niet zo dramatisch. Ik ga gewoon even weg, een jaartje. En daarna kom ik weer terug. En bovendien, jullie hebben elkaar toch allemaal nog, ik laat niemand in de steek."

Zo relativeerde ik vanavond, vocht mee tegen de tranen van mijn lieve nicht. Je laat alleen jezelf in de steek, zei ze gevat, maar lief bedoeld. En ja, het is ook best een beetje raar. En een beetje moeilijk. Ik ben, voor de mensen die dat nu nóg niet wisten, best een heel gevoelig meisje. En daarbij een dramaqueen. Ik ben gesteld op de mensen om me heen, familie en vrienden, en de onvoorwaardelijke steun en liefde over en weer. En nu kies ik voor het onzekere pad. De afgelopen weken ben ik alleen maar bezig geweest met de mensen om me heen. Ik wilde iedereen zien, ik wilde leuke dingen samen doen, praten, lachen, ..afscheid nemen. Daardoor heb ik nu absoluut het goede gevoel dat ik intens van iedereen heb kunnen genieten, ..maar tevens had dit als gevolg dat ik nu nog het overgrote deel van de voorbereidingen moet gaan doen: wassen, pakken, de laatste inkopen doen, kopieën maken van belangrijke papieren en documenten, adressen verzamelen, opschrijven .. .. Ach ja, maar daar heb je dan weer moedertjes voor! :) Samen komen we daar wel uit!

Gisteren ben ik naar Baroeg (open air, ofwel: BOA) gegaan! Het was geweldig! Sowieso After Forever! Echt, ze hadden mij geen beter afscheidscadeau kunnen geven. Het optreden was grandioos, Floor in haar top-element! Ik heb spierpijn in mijn nek en mijn haar zit vol knopen, maar dat hoort er uiteindelijk gewoon bij! Dus dank jullie wel, Baroeg! Trouwens, iedereen was er. Sowieso Natalie en Willemijn, Sija, Mark en verder iedereen die in Baroeg hoort te komen. Oude en nieuwe (internationale) vrienden van Joost, ..Ruth, Mous, Raymond en zijn vriendin. Ach jezus, echt teveel op hier nu op te gaan noemen. Ik vond het heel fijn om iedereen gezien te hebben en aangezien de dansvloer te vol was naar mijn smaak heb ik de ruimte kunnen vinden om te drinken en te praten met al deze mensen. Uiteindelijk heb ik niet iedereen gedag kunnen zeggen, dus dat doe ik dan maar hierbij!
Gedag! :)

En vandaag nam ik afscheid van familie, buren en kennissen. Iedereen kwam eten en mijn moeder had voor de gelegenheid een buffet voorbereid. Superleuk! Ik ben gewoonweg overladen met lieve cadeautjes, kaarten en simpelweg liefde de afgelopen periode.
Mijn kleine nichtje Yvonne klampte zich bij het afscheid nemen aan mijn been vast. Ik tilde haar op: Heeeeeeeel lang knuffelen, Karin, want je gaat op reis en dan gaan we je lang niet zien!, stelde ze voor, ..en mijn hart brak in honderd stukken .. Maar buiten dit incident hield ik me goed, ..en droog. Net zoals dinsdag- en gisteravond heb ik gekroeld en gezoend, beloofd dat ik goed op mezelf zal passen en géén stomme dingen zal gaan doen. En, natuurlijk, houden we allemaal contact via het Internet. :)
Schatjes.
Ik vraag me aan de andere kant ook wel af hoe het komt dat mensen mij zo in hun hart hebben, ..en waarom ik me daar nooit zodanig bewust van geweest ben. Als ik me open stel voor mensen, durf te gaan voor en te investeren in een vriendschap of in een relatie, ..komt er toch behoorlijk wat moois op me af. Laat het een les zijn voor straks in Australië! :) Ik vind het spannend, en ik ben reuze-benieuwd naar wat ik daar tegen ga komen, mee ga maken, welke mensen er op mijn pad komen!
Maar ik moet gaan slapen. Ik moet morgen echt ontzettend veel doen! 's Morgensvroeg (en dan bedoel ik écht heel, heel vroeg) ga ik langs Sija, ..op de terugweg lever ik mijn OV kaart in (bijna vergeten!) en daarna weer richting huis. In de tussentijd heeft mijn moeder daar dan mijn kleding gewassen en gaan we samen alle rest doen. Natalie komt tussendoor even helpen en Mark komt gedag zeggen. En dan zit ik hier morgenavond weer, voor het laatst voorlopig. En dan even tijd voor mezelf, even ik alleen, om alles nu eens helemaal tot me door te laten dringen." :)


"Eigenlijk is de stap om een jaar te gaan reizen vergelijkbaar met sterven, alleen dan in een vorm van tijdelijkheid. Ik zet mijn leven tot hier toe op een rij: pieken en dalen, belangrijke leermomenten, vriendschappen en relaties. Afscheid nemen. En dan: een nieuwe wereld! Waar sta ik nu? Het afgelopen jaar was er één van heel veel confrontaties. Ik ben dromen verloren en regelmatig met mijn neus op de feiten gedrukt. Niet altijd even ideaal en ik heb behoorlijk wat tranen en illusies gelaten, maar uiteindelijk sta ik weer waar ik sta, duizend passen verder, en alles wat belangrijk is bleef met mij. Het kan echt alleen maar een topjaar worden!"