Te Whanganui-a-Tara of Poneke!

Kia ora!

Sydney heeft mijn hart in de vier weken tijd die ik er doorbracht volledig gestolen. Wellington is hard op weg, ..wat een prachtstad! :)
En wisten jullie trouwens dat Russell Crowe hier geboren is?

First things first!
Mijn laatste paar dagen in Auckland waren vooral erg nuttig. De dag van (her)aankomst schreef ik me in voor een citytour en de volgende dag werd ik opgehaald door de bus van Stray. Ik deed de tour samen met Eva, een Duits meisje waar ik de avond ervoor kennis mee gemaakt had. Het was Eva's laatste dag in Nieuw-Zeeland en diezelfde avond zou ze op het vliegtuig naar huis stappen. Voor haar dus een mooie dagbesteding, voor mij een kans om Auckland te leren kennen. Dacht ik. Niets bleek minder waar! De bus bracht ons naar de Skytower en daar kregen we de kans om voor "slechts" 200$ een jump van af te maken. Eén jongen, uit Philadelphia, maakte de jump, wat betekende dat de rest van de groep drie kwartier stond te wachten in regen, kou en wind en uiteindelijk met een stijve nek de bus instapte van het omhoog staren.
Na deze typische start reed de bus door naar een winkel voor backpackers (tenten, slaapzakken, wandelschoenen, rugzakken enzovoorts) en hier mochten we een half uurtje winkelen. Ik kreeg toen al ernstig mijn vraagtekens bij deze citytour en toen het volgende station Backpackersworld bleek (hier konden we tours boeken en een Stray-ticket aanschaffen) was ik eigenlijk wel klaar. Eén grote promotie en ik kon mijn tijd beter besteden. Eva was het met me eens en samen met een Australische man, die ook snel de benen nam toen 'ie ons zag gaan, gingen we op eigen houtje de stad in voor lunch en shoppen. En dat was leuk! De Aussie kwam uit Melbourne en hij werkt in de reclame, waardoor hij veel connecties in het werkveld van de horeca heeft. Hij heeft me een paar namen en adressen gegeven voor wanneer ik op zoek ga naar werk in Melbourne, en zijn eigen telefoonnummer voor wanneer ik 'm ergens voor nodig mocht hebben.

De daaropvolgende dagen in Auckland waren, zoals ik al zei, nuttig: een nieuwe jeans gekocht, geld- en telefoonzaken geregeld, vliegtickets omgegooid en vastgezet, mijn reis naar Wellington (&daarna) geregeld en ik ben naar de kapper geweest.

Hieronder foto's van mijn nieuwe haar, mijn nieuwe jeans, mijn nieuwe pet én mijn nieuwe oorbellen. Zo! :)




Maar goed, Wellington: Te Whanganui-a-Tara of Poneke!
Donderdagavond vertrok mijn bus naar Wellington en vrijdagmorgen om het onmogelijke tijdstip van half zes in de ochtend kwam ik aan op mijn bestemming. Tijdens de reis heb ik niet kunnen slapen, dus toen ik in Wellington aan kwam was ik goed brak. Ik had geen hostel geboekt voor de eerste twee nachten, dus ik ging op zoek naar een hostel mét een 24-uurs receptie. Dat blijft altijd een avontuur, ..om met je bagage (en dat is inmiddels heel wat) in een grote en vreemde stad op zoek te gaan naar een bed. Ik verdwaal altijd wel een keer, ..ditmaal werd ik gered door een Maori.
Aangekomen en ingecheckt in het eerste het beste hostel werd ik blij verrast door mijn nieuwe kamergenoten. Omdat het nog zo vroeg in de ochtend was had ik gedacht dat iedereen nog zou slapen en had ik me enigzins voorbereid op geirriteerde geluiden vanuit de bedden. Toen ik binnenkwam, echter, vond ik mijn kamergenoten (allemaal meisjes uit Engeland) zittend op de bedden, omringd door chips en chocola. Een soort pyjamaparty tot in de vroeg uurtjes, leek het wel, maar ze bleken gewoon allemaal al wakker. Na even deelgenomen te hebben besloot ik om nog wat slaap in te halen. Dat heet toch goed voor jezelf zorgen? ;)

Na een paar uur slaap en baked beans als ontbijt was ik klaar om wat van de stad te gaan zien. De Maori die morgen, hij had een naam die ik tot in de eeuwigheid niet uit zal kunnen spreken, had me al een kleine rondleiding door de stad gegeven, maar toen was ik niet erg blij met deze omloop vanwege het feit dat ik met 25 kilo bagage aan mijn lijf liep.
Ik wandelde naar de haven en via daar door naar hét museum van Nieuw-Zeeland: Te Papa. Wellington ligt aan Port Nicholson, een natuurlijke haven, bij Cook Strait (het water dat het Noorder- en het Zuidereiland scheidt). Dit maakt Wellington waarschijnlijk zo winderig, schijnt, ..het heeft niet voor niks de bijnaam 'Windy City' gekregen!
Het meest opvallende aan de musea in zowel Nieuw-Zeeland als Australië vind ik de veelzijdigheid. In Te Papa, bestaande uit verschillende gedeeltes, is in Mountains to Sea veel over de flora en fauna van Nieuw-Zeeland te vinden: foto- en videomateriaal, maar ook skeletten, schedels en opgezette dieren. Allemaal heel informatief en op een leuke, interactieve manier gebracht. Het museum vertelde verhalen over alle culturen en de geschiedenis van Nieuw-Zeeland (waaronder een tentoonstelling van de Nederlanders in Nieuw-Zeeland). Er was veel kunst te vinden, persoonlijke verhalen van onder andere Maori en Aziaten en je kon er wandelen over een hangbrug door het regenwoud, inheemse bossen en door een vulkanisch landschap. In Awesome Forces werd er op een interactieve manier uitgebeeld hoe het land geologisch is ontstaan en in het Earthquake House kon je advies krijgen wat te doen bij een aardbeving of vulkaanuitbarsting.
Ik heb uren in het museum doorgebracht en vond het zeer interessant. Ik weet dat ik een groot deel van hetgeen ik in Te Papa gezien heb zelf nog tegen zal gaan komen gedurende mijn reis.
Te Papa is Maori en het betekent "Our Place".

's Avonds ben ik uitgeweest. Ik vind het altijd leuk om de eerste de beste avond in een nieuwe stad het nachtleven te verkennen en zo mijn aanwezigheid te introduceren :). Ik mocht de zwarte schoenen van mijn Engelse kamergenootje lenen. Gelukkig, want dresscodes in Nieuw-Zeeland zijn strikt en met jeans en trainers kom je alleen de Burger King in. (Oké, dat is misschien overdreven gesteld, maar voor een leuke bar waar je lekker kan dansen heb je wel degelijk fancy clothes nodig.)
Ik ben in één avond tijd alle centraal gelegen bars en discotheken binnengeweest. Soms was ik er in tien stappen alweer weg, soms bleef ik voor een (gratis) drankje en soms voor een drankje en een dansje. Ik vind het toch altijd een beetje lastig om alleen op stap te zijn. Het Engelse meisje had voorgesteld om met z'n allen te gaan, maar toen bleek dat haar groepje uren nodig had aan voorbereidingstijd en van plan was om eerst nog ergens in te gaan drinken voor het echte werk, besloot ik om zelf op pad te gaan. Ik wilde gewoon dansen! Aan mannelijke aandacht ontbreekt het ook hier niet, maar wanneer ik alleen op stap ben vind ik dat eigenlijk alleen maar intimiderend en vervelend en zorg ik ervoor dat "blijf uit mijn buurt" op mijn voorhoofd geschreven komt te staan. :)

Zaterdag heb ik een tour langs de parlementsgebouwen gemaakt (Wellington is sinds 1865 de hoofdstad van Nieuw-Zeeland) en bezocht ik de Old St Paul's Cathedral. Ik ben de Cathedral even binnengestapt, samen met dertig Japanners die net even uit de tourbus gelaten werden, en het was best leuk om rond kersttijd in een kerk te zijn. De kerk was bijzonder mooi versierd en al waren de bomen dan nep, ze waren in ieder geval groot!



Zondag, nog één dagje voor kerst, ben ik naar Mt Victoria (lookout) gewandeld. Leuke wandeling, maar de uitzichten waren mijns inziens niet spectaculair. Nu was het zondag bewolkt en regenachtig, dus misschien dat ik Mt Victoria nog eens bezoek op een zonniger tijdstip. Teruggekomen in het hostel vond ik Emma (Ierland, ontmoet in Whangarei) en Mariska (Nederland, ontmoet in Paihia). Alhoewel Mariska bekende dat ze "helemaal vergeten was" dat ik naar YHA-Wellington zou komen besloten we vrijwel meteen om samen een kerstdiner te gaan organiseren. We kochten biefstuk en champignons (voor de champignon-roomsaus!), aardappelen en een heleboel groenten. Voor het toetje kochten we yoghurt, aardbeien en marshmallows. Marshmallows gooi je hier namelijk gewoon overal doorheen, ..en dat bevalt goed!
Die avond zijn we nog naar een Ierse pub gegaan met een groep mensen uit het hostel. We hadden verwacht dat het druk en levendig in de stad zou zijn, maar het bleek rustig en bijna-uitgestorven. Toch een heel gezellige avond gehad! We hebben nog een paar drankjes gedronken en toen de pub om middernacht sloot gingen we terug naar het hostel. De groep bestond uit een Italiaans stel, een Amerikaan, een heleboel Engelsen en Duitsers en (mij inclusief) drie Nederlanders. De derde Nederlanders was Marcel, een 31-jarige jongen uit Apeldoorn.

Kerstochtend!
Het hostel had voor ontbijt gezorgd. Je moest er wel om 08.00 uur je bed voor uit, maar dan had je ook wat lekkers! Bagels met roomkaas en jam, ..alsof ze mijn moeder gebeld hadden om te vragen wat ik lekker vond! (mam? :)) Tegen de middag was er koffie en thee met kerstcake, een stol met een laagje glazuur bovenop. Dat is het leuke aan YHA-hostels, ..ze zijn net iets beter dan andere hostels en naast een bed, badkamer en een keuken bieden ze een heleboel leuke extra's. De tv-room is in dit geval een mini-bioscoop en je kan er kiezen uit honderden films die ze in de loop der jaren verzameld hebben. In de keuken vind je koffie, thee en kruiden en het hostel is heel leuk ingericht en nodigt uit tot hele dagen hostel-hangen. YHA-Wellington heeft zelfs een kat! Ik zal jullie even voorstellen:



YHA staat trouwens voor Youth Hostel Association en is wereldwijd. Ik heb inmiddels een lidmaatschap en dat betekent dat ik altijd en overal korting zal krijgen.

Maar goed, kerst, daar waren we! 's Middags ben ik met Mariska, Ched (USA), Jon en Casper (allebei Holland) naar Island Bay gegaan. Hier hebben we de middag doorgebracht. Was erg leuk en ik moet bekennen dat ik het soms lekker vind om even onder de Nederlanders te zijn en lekker Dutch te kunnen praten, dan voel ik me net even wat meer Karin! Jon en Casper zijn een gouden duo en precies de soort jongens die mij de slappe lach kunnen bezorgen, dus ik heb echt een heel leuke middag gehad!
Vlnr: Ched, Casper, Jon, Mariska.



Terug in het hostel hadden Mariska en ik nog geen honger, we hadden ons immers de hele dag vol kunnen stoppen met alles wat voor onze neus gelegd werd, dus we besloten nog even wat te gaan drinken met de Ieren in het hostel.

En toen is de gekte eigenlijk begonnen...

Om te beginnen vind ik Ieren geweldig gezellig, open en sociaal. Zodra je "hun" feestgedruis binnenstapt word je verwelkomt met een glas Irish Whiskey. Iedereen, jong of oud, die gisteravond langs de Ieren is gelopen heeft een glas whiskey in de handen gedrukt gekregen. Ieren feesten overweldigend, ze gaan helemaal los en niemand kan er nog omheen. De Ieren hadden het hostel op eerste kerstdag overgenomen en één van de jongens had bedacht om een toga-party te houden. In witte lakens stonden ze op de tafels uit volle borst volksliederen te zingen.

"And it's no, nay, never, * stamp * stamp * stamp * stamp * No nay never no more, Will I play the wild rover No never no more!"

De niet-Ieren lieten zich in eerste instantie entertainen door de wel-Ieren, maar een uur later liepen we allemaal in toga's rond. Het feest liep een beetje uit de hand, ..althans, voor een feest in een hostel. Je moet bedenken dat er namelijk ook nog gezinnen en oudere stellen in het hostel logeerden die probeerden te genieten van een rustig kerstdiner. En een heleboel Aziaten en die houden volgens mij niet van Ierse feestjes. Na een paar uur zijn we dan ook, in onze toga's en ik op blote voeten, de stad ingegaan om in Base verder te feesten.
Hieronder de foto's. Het meisje met het gewei is Emma en het andere meisje is Mariska. Allebei blijven ze, net als ik, tot 2 januari in Wellington.






Deze kerst had weinig te maken met kerst zoals ik het gewend, maar ik heb me echt enorm vermaakt. Uiteindelijk hebben we niets van ons diner gegeten, dus vanavond hebben Mariska en ik biefstuk met champignonsaus voor boxingday! In Nieuw-Zeeland kennen ze geen tweede kerstdag, 26 december is hier boxingday. Vroeger werden alle overblijfsels van het kerstdiner in dozen (boxes) verpakt en op 26 december werden deze dozen verspreid onder de armen. Vandaar boxingday.

Ik heb nog zeven dagen in Wellington. Er zijn nog een aantal musea die ik wil bezoeken en ik wil binnenkort met de Cable Car naar de Botanische tuinen.
En natuurlijk Oud & Nieuw. Misschien wel weer met de Ieren...

:)