Back in Brissie!

Jawel, ik ben weer terug!
Gistermiddag ben ik vanuit Proserpine naar Brisbane gevlogen. Alles bij elkaar gerekend was mijn vliegticket net zo duur als een busticket, ...het verschil was dus alleen 20 uur reistijd! Dan is de keus voor mij heel snel gemaakt! :)
Luke heeft me naar het vliegveld gereden en daar namen we een, voorlopig, afscheid. Dat was best even moeilijk, want ik heb de afgelopen dagen heel veel met Luke doorgebracht en ben stiekem erg op hem gesteld geraakt.

Toen ik na twee weken tomaten en paprika's plukken/sorteren terug kwam in Airlie nam ik me voor om nog eens lekker te relaxen en vakantie te vieren alvorens ik door zou reizen naar Brissie. En dat heb ik gedaan! Zoals ik hierboven al schreef heb ik veel tijd doorgebracht met Luke. We hebben samen een ritje op de jetski gemaakt, wat heel erg gaaf was!, en dankzij de auto van Luke heb ik meer van de omgeving kunnen zien dan wanneer ik afhankelijk was gebleven van de bussen. Zo zijn we naar de watervallen gereden (er was alleen geen water) en heeft Luke me de omliggende stranden van Airlie laten zien: Coral Beach, Conway Beach en Dingo Beach. Ik ben gek op roadtrippen en op mannen met auto's! :)
Luke woont in een appartementencomplex net buiten het centrum en dit complex is voorzien van een zwembad en een grote barbie. Vaak hield hij hier een barbie voor als zijn mates en daar was ik dan natuurlijk bij. Karin onder de Aussies! :)
De eerste keer dat ik Luke aansprak in Magnums (een bar/hostel in Airlie, beter bekend als Maggies) verstond ik bijna geen woord van wat 'ie zei, wat het "gesprek" een eigenaardig karakter gaf. Toen we elkaar de volgende dag in nuchtere toestand bij the Lagoon troffen ging het al een heel stuk beter. Inmiddels versta ik Luke en zijn taaltje volledig, ...en Luke vertelde me gisteren dat hij altijd is blijven praten zoals hij gewend is en een grote bewondering heeft voor het feit hoe alles toch steeds weer bij mij aankwam. Netjes toch? ;) Ik heb er ook een sport van gemaakt om woorden en uitdrukkingen te onthouden, danwel over te nemen als ik vind dat ze leuk genoeg zijn. Soms Australisch, soms typisch Engels en inmiddels typisch Karin! ;)

Luke heeft me, in de korte tijd dat ik in Brissie zit, al drie keer gebeld. Hij heeft gezegd dat hij me op komt zoeken als ik in Nieuw-Zeeland zit en heeft min of meer "beloofd" om naar Nederland te komen. En gek genoeg zou ik dat nog heel leuk vinden ook, al wil ik het eerst met eigen ogen zien en beleven alvorens ik dit soort praat geloof. Luke was heel erg lief voor me en ik heb, hoe dan ook, een geweldig leuke tijd gehad! :)

Hier twee foto'tjes. De eerste foto is er een van Luke en zijn vette wagen (...)! :) De tweede foto is erg vaag, ik had per ongeluk de flits uit laten staan, maar leuk genoeg om 'm toch te posten! ;) Zie trouwens ook meteen mijn nieuwe petje, die heb ik in Airlie gekocht en ik ben er helemaal verliefd op!



"En hoe was de great!walk, Karin?" O ja, bijna vergeten! ;)
Samen met Hiddo, en uiteindelijk nog een Duitse jongen genaamd Nik, vertrokken we dinsdagmorgen naar het Conway State Forest. We stalden onze grote rugtassen in Magnums en pakten onze kleinere tassen in voor de komende drie dagen. Water, droog brood, een tent en een slaapzak, daar zouden we het mee moeten kunnen redden. Een Aussie, genaamd Brad, bracht ons met de auto naar het startpunt van de wandeling. Brad was een erg handig type en een ervaren bushwalker/kampeerder en voordat we daadwerkelijk gingen lopen heeft hij onze bagage nog even her-pakt en gaf hij ons wat handige (veiligheids)tips mee. Zo raadde hij ons aan om een grote, stevige tak te zoeken. Zo'n tak geeft om te beginnen steun tijdens het wandelen, maar het jaagt tevens de slangen weg wanneer je ermee door de bladeren ritselt. Braaf als wij waren zochten we alledrie zo'n tak op en liepen we er als blinden mee voor ons uit te zwaaien terwijl we de bospaden afstruinden. :)
Queensland (de staat waar ik nu zit) heeft te kampen met grote droogte. Het is nu zelfs zo serieus dat men in Brisbane geen water meer uit de kranen zal kunnen drinken als het niet geregend heeft voor het eind van deze zomer. Alle watervallen en creeks staan zo goed als droog en dit gaf het bos hier en daar een wat treurig gezicht. De punten waar wij onze waterflessen bij zouden kunnen vullen (grote bakken gevuld met regenwater) waren echter ook leeg, dus wij zaten al snel zonder water. Ook ons brood was binnen anderhalve dag op, ...honger en dorst dus, wat een voorbereiding! :) De tweede dag vonden we de tent van de rangers en daar ben ik naar binnen gesneakt om water te stelen. Stelen om te overleven, niet te vergeten! ;)
Het kamperen was trouwens weer heel leuk en spannend! Ik vind het lekker om af en toe even niks te hebben en het is opvallend om te zien hoe creatief mensen daarvan worden. We hadden een mes bij ons en daar deden we alles mee: het brood snijden, speren maken en vis vangen (wat dan niet gelukt is, maar toch). Ik sliep met Hiddo in een klein tentje terwijl de kalkoenen en wilde zwijnen 's nachts om de tent heen liepen. Ik lag natuurlijk weer verstijfd in mijn slaapzak en bij elk geluid wat ik hoorde vroeg ik Hiddo of hij het ook gehoord had, en zo ja, wat het geweest was. Na een tijdje begon hij me te negeren en toen moest ik het zelf uitzoeken. :) Midden in de nacht ben ik nog gillend wakker geworden, omdat ik dacht dat er een groot zwijn tegen de tent aan was komen liggen. Ik weet nu nog steeds niet of het een nachtmerrie geweest is, of dat er daadwerkelijk een zwijn tegen onze tent aan was gelopen.
Uiteindelijk hebben we de wandeling in twee dagen, in plaats van in drie dagen, gelopen. Sowieso hadden we weinig keus vanwege ons waterprobleem, maar tevens was het goed te doen in twee dagen tijd. De eerste dag liepen we 8 km, de tweede dag 22 km. De tweede dag was dan wel erg zwaar! Het was warm, het was heel erg veel klimmen en het was ver lopen. Toen we na acht-en-een-half uur wandelen in Airlie belandden liepen we rechtstreeks naar de bottle-shop voor een paar grote flessen bier. We ploften neer bij the Lagoon en zijn daar een uur lang stinkend, zwetend en uitgeput blijven liggen. Je weet dat je een echt backpacker bent als eten en bier een belangrijkere plaats in je leven in gaan nemen dan een douche en een bed! ;)

Mijn 23e verjaardag heb ik dus in het bos "gevierd". 's Morgens belden mijn ouders en Erik me op mijn mobiel. Tijdens mijn pap's verjaardag (een paar dagen voor mijn verjaardag) had de hele familie "lang zal Karin leven!" gezongen en mijn vader (denk ik) heeft dit op de computer gezet in de vorm van een mp3'tje. Dit liet mijn moeder me door de telefoon horen en ik kreeg echt een brok in mijn keel. :) Heel erg bedankt, jongens! En voor de rest, bedankt voor alle lieve smsjes, mailtjes en telefoontjes!

Hier de foto's van de wandeling!






Zoals ik in mijn vorige post al schreef ben ik in Airlie veel oude bekenden tegen gekomen. Dit is de afgelopen dagen alleen maar meer geworden! Ik kwam mensen van school (Sydney) tegen, mensen uit Proserpine, Abby van Fraser Island en ik ontmoette Anne weer! Het was vooral leuk om Anne weer te zien en we hebben samen nog een paar middagen lui aan the Lagoon doorgebracht!

Gisteravond in Brissie had ik een groot probleem met het vinden van een hostel. Wist ik veel dat Australie dit weekend een rugbywedstrijd heeft tegen Engeland?! En al zou ik dit geweten hebben, dan nog had ik niet verwacht dat elk hostel in het centrum volgeboekt zou zitten. Ik heb van vijf uur tot acht uur rondgelopen met mijn bagage op zoek naar een plek om te slapen. Uiteindelijk kwam ik een stel Ieren tegen die net een kamer geboekt hadden in een hostel in the Valley. Ik heb meteen naar dit hostel gebeld en gelukkig kon ik daar nog een bed boeken. The Valley is een behoorlijk stuk uit het centrum, dus ik moest op zoek naar een bus om er te komen. Toen ik er iets voor negen uur aankwam was de receptie al gesloten en moest ik, volgens het briefje op het raam, op zoek gaan naar de manager in de homo-bar naast het hostel gelegen. Haha, daar ga je dan! :) The Valley is zogezegd de roze buurt van Brissie: hoeren en homo's. Dat gaat, gek genoeg, opvallend vaak samen hier in Oz.

Mijn plan voor de komende dagen:
Vanavond slaap ik nog een nacht in the Valley en daarna kan ik verhuizen naar een meer centraal gelegen hostel in de stad. Ik ga op zoek naar een baantje in Brissie. Ik hoop hier te kunnen werken tot eind november en 1 december vlieg ik naar Auckland.

Jullie horen snel weer van me!
Dikke XXX!