Vis!

Hallo allemaal!

Daar ben ik weer!
Ik heb wederom een heel leuke week gehad en er is veel gedaan en gebeurd in de tijd tussen mijn vorige post en nu. De ochtenden en middagen volgde ik Engelse lessen en de avonden stonden (weer) in het teken van feesten en plezier maken! Maandagavond begon de ellende hier in de Scary Canary, de bar van het hostel. Pasta, all you can eat!, luidde de flyer in de lift. En zoals de meesten van jullie weten kan ik behoorlijk wat pasta eten. Om precies te zijn at ik vier borden leeg, dus ik heb sinds maandag geen eten meer nodig gehad! :)
Samen met mijn Praagse vriendin bleef ik na het eten in de Scary Canary hangen om nog wat bier te drinken. Toen we eenmaal (half aangeschoten) terug in onze kamer kwamen bleken we een Amerikaanse roommate te hebben! Hij heette Nelson, was 26 jaar en woonde ergens nabij South Carolina. Met z'n drieën hebben we een heel leuke avond gehad. Nelson wilde de Nederlandse taal leren, dus schreef ik wat woorden en zinnen voor hem uit en probeerde ik een korte en heldere uitleg van onze grammatica te geven. Verrassend genoeg pikte hij het snel op! Maar, besloot ik uiteindelijk, bij de Nederlandse taal hoort een hoop gevloek en getier. Ik had nog niet eerder stilgestaan bij onze scheldwoorden (wat zeggen we nu eigenlijk?), maar toen ik dit eenmaal deed kon ik de slappe lach zelf ook niet meer tegenhouden. :)

Dinsdagavond was er weer free beer in The Gaff, dus gingen we met z'n allen richting Oxford Street. Tja, wat kan ik zeggen? Was gewoon weer één grote gekte, ..iedereen probeert zichzelf in een uur tijd helemaal lam te zuipen (probeer je de situatie bij de bar voor te stellen!) om vervolgens de rest van de avond geen bier meer aan te kunnen.
Mijn Praagse vriendin was met ons meegegaan en we hebben echt een heel leuke avond gehad! :) Hieronder staan we samen op de foto. Als het goed is zit zij inmiddels weer bij haar papa en mama thuis in Praag!





Woensdagavond heb ik gratis gegeten in The Gaff met de bonnen die ik er dinsdag kreeg. Nacho's, perfect!
Donderdag had ik een (absoluut éénmalige!!) date met een Franse jongen en vrijdagavond ging ik met de meiden en jongens van school stappen in The Rocks. The Rocks is het oude deel van Sydney. Je vindt daar nog niet veel toerisme en de pubs worden bezocht door de locals, de Aussies dus.
Eerder die vrijdag had ik trouwens schoenen gekocht. Heel goedkope schoenen, want, besloot ik, ik ben nu een backpacker en backpackers hebben het niet breed. Size 8. Na een hele nacht strompelen door The Rocks ruilde ik ze zaterdagmorgen in voor een size 9, om ze een paar uur later maar gewoon helemaal terug te brengen. Rotschoenen! Dus nu ben ik in het trotse bezit van mooie blauwe, en, om precies te zijn, tien keer zo dure Kswiss-schoenen! :)
Ach, waar ter wereld ik ook naar toe ga, ik zal altijd Karin blijven!

Zaterdag ben ik samen met Thekla naar Sydney's Aquarium gegaan. Het aquarium staat bekend als één van de leukste attracties in de stad. Denk aan het Oceanium in Diergaarde Blijdorp, maar dan véél groter en uitgebreider. Het Great Barrier Reef is nagebootst er er zijn 11.000 zeedieren te zien! Ik was eerlijk gezegd een beetje teleurgesteld toen ik ontdekte dat er geen witte haaien rondzwommen, maar dat was meer de schuld van mijn eigen naïviteit! :) Wel de Grey Nurse Shark gespot, en natuurlijk de Estuary Stingray (de pijlstaartrog die Steve Irwin doodde, ..al denk ik niet dat het dezelfde was). We zijn er dik twee uur gebleven en ik heb veel moois en indrukwekkends gezien. En ik heb Nemo gevonden, jij ook? Foto's nemen bleek erg lastig, ...onder water, achter glas en die vissen verdomden het om even stil te blijven hangen zodat ik een mooie kiek van ze kon maken. Maar ik heb mijn best gedaan, dus zie hier:








Na een heleboel vis, zeehonden en krokodillen zijn Thekla en ik op zoek gegaan naar de andere meiden. We hingen met z'n allen wat rond in Darling Harbour en uiteindelijk at ik samen met Christina bij een Turks-achtig restaurantje.
's Avonds kwam de rest van de groep weer terug (zij wonen allemaal in gastgezinnen en aten dus niet met ons mee) en we dronken thee en rookten waterpijp (appel) bij ditzelfde Turks-achtige restaurantje! Iets anders dan bieren in de pub! :)





(Waarom dat meisje haar hand opsteekt? Omdat zij ondertussen helemaal gek wordt van mijn continue geklik met het fototoestel! Op dit moment zei ze iets in de trant van: Karieeeeen, stooooop!! :))

En toen was het alweer zondag! Zondag (vandaag) ben ik met Anne naar Manly gegaan, een buitenwijk van Sydney. In Manly was dit weekend een Jazz-festival. We zijn er naar toe gegaan met de Ferry, niet de goedkoopste, maar wel de leukste en snelste (45 minuten) manier om er te komen! Uiteindelijk bleek het iets te koud om op het strand te liggen, maar we hebben ons goed vermaakt met muffins, smoothies en muziek!

Voordat ik deze post af ga sluiten nog even wat feiten over Australië:

Zoals inmiddels bekend rijden ze hier in Australië aan de linkerkant van de weg, ..dat betekent dus dat verkeer van links voorrang heeft op het verkeer van rechts en dat je rechts moet kijken wil je niet onder een auto lopen. Het is een beetje vreemd, maar uiteindelijk went het. Vergeet echter niet dat we hier ook aan de linkerkant van de weg lopen, dat trapleuningen links zitten waar je ze rechts zou verwachten, ..en dat roltrappen links omhoog gaan en rechts omlaag. Denk erom, want ik heb al menig meer ervaren weggebruiker omver gelopen! :)

Het kassa-systeem in Australië (in supermarkten) is totaal verschillend dan het Nederlandse systeem. Er zijn hier vijftien kassa's naast elkaar en er is slechts één rij. Zodra er een kassa vrij komt is de eerste uit de rij aan de beurt. Het werkt fantastisch, want hoe druk het ook is in de supermarkt, je staat nooit langer dan drie minuten te wachten. Misschien heeft de Albert Heijn hier wat aan? :)

Zodra je hier ergens binnenstapt, of het nu een winkel, een postkantoor of een café is, vragen de Aussies hoe het met je gaat; how are you, Darling?, of how are you doing?, vragen ze meestal, als zijnde verlengstuk van hello. Het maakt eigenlijk niet uit wat je zegt. Als je vriendelijk lacht of groet is het prima, ..als je vertelt dat het goed met je gaat is het ook prima, ..en als je vervolgens aan ze vraagt hoe zij het maken zijn ze erg blij. Dus meestal doe ik het laatste. Een dergelijke wederzijdse groet maakt het contact erg makkelijk.

Het uitgaansleven hier in Sydney is veelzijdig, ..net zo veelzijdig als het publiek. Ik ga tot zover alleen nog maar naar pubs, of naar bars waar gedronken én gedanst kan worden. Je kan er echter ook voor kiezen om meer trendy uit te gaan en dan kom je uit bij één van de tientallen nachtclubs in de stad. Meiden gaan hier volledig uitgedost naar toe, vaak al vroeg in de avond. De haren zijn perfect gestyled, make-up is naar mijn smaak een tikkeltje té en de rokjes en topjes zijn korter dan kort. Meiden lopen hier ook allemaal op torenhoge hakken. En nu komt het leuke, ..want een paar uur later zie je ze weer langslopen, ditmaal straalbezopen! De haardos is nu één grote chaos, rokjes en topjes zijn tot een genant punt omhooggekropen en de torenhoge hakken zijn voor de gelegenheid uitgetrokken. Het is hier echt geen uitzondering als je meiden dronken op straat ziet rollen!

De meeste mensen die ik hier tegenkom, vaak de Amerikanen, denken dat Duitsland en Nederland één en hetzelfde land is. En als ze eenmaal door hebben dat dit niet het geval is, zijn ze nog steeds in de veronderstelling dat wij in Nederland dan in ieder geval Duits praten. En natuurlijk drugs hè. Een jongen uit mijn klas vroeg zich een paar dagen geleden heel nieuwsgierig af of wij tijdens (familie)verjaardagen een joint rond laten gaan! :-D

Burger King heet hier Hungry Jacks. Het menu is precies hetzelfde, alleen de naam is anders. Waarom? Toen Burger King jaren geleden besloot dat het een goed idee was om filialen in Australië te openen bleek er elders in het land al een Burger King te bestaan. Het betrof hier een klein bedrijfje gerund door man die van zijn hobby zijn werk had gemaakt en de hele dag burgers stond te bakken. Toen Burger King de man geld bood om de naam over te mogen nemen, heeft hij geweigerd. Dus toen zat er niks anders op dan een andere naam te verzinnen. Dus zo, Hungry Jacks! :)