Northland!

Hallo allemaal!

Het heeft even geduurd, maar daar ben ik weer. Ditmaal vanuit Nieuw-Zeeland, ..het land dat 20 keer meer schapen telt dan mensen! Hier mijn eerste indrukken:

- Nieuw-Zeeland is prachtig!
- De mensen hier, Kiwi's, zijn al net zo vriendelijk, behulpzaam en vrolijk als de Aussies.
- De hostels zijn van zeer goede kwaliteit: schoon, compleet (van alle gemakken voorzien) en vaak ook nog eens erg gezellig en leuk gemaakt.
- Evenals de supermarkten! Ik wist niet wat ik zag, ..groenten en fruit zoals ik groenten en fruit nog nooit gezien had! Gelukkig hangen er bordjes bij welke je vertellen waar je mee te doen hebt! ;)
- Nieuw-Zeeland is prachtig!

Inmiddels zit ik alweer in Kerikeri, dat ligt in het noorden. Ik heb de afgelopen bijna-twee weken alweer zoveel gezien en gedaan dat het misschien verstandig is om maar weer gewoon bij het begin te beginnen...

Het feest begon eigenlijk al in het vliegtuig. Ik kreeg pasta (met tomatensaus, spinazie en gehaktballetjes), brood, kaas, chocola en ijs! Ik zat naast een meisje/vrouw (29 jaar) uit Brisbane en al snel raakten we aan de praat over alles wat met reizen te maken heeft. Ze was heel spontaan en gezellig en we hebben de hele reis zitten praten en lachen. Ik vond het jammer dat ze doorvloog naar Cuba, want ik had graag nog wat tijd met haar door willen brengen. Het is altijd leuk om iemand tegen te komen met wie er 1-2-3 een klik is, ..en het is bovendien altijd leuk om weer eens de slappe, slappe, ..jawel, de werkelijkwaar slappe lach te krijgen. Ik ben nu trouwens een stuk wijzer over de Australische kersttradities. Sowieso vieren ze in Oz alleen de 25e december, weet ik nu, en in plaats van een kerstdiner is de traditie een kerstlunch. Maar goed, ik ben niet in Oz met kerst, dus veel zal ik er niet van meekrijgen! :)

Eenmaal geland in Auckland werd ik overvallen door een gevoel van opwinding. Een nieuw land, nieuwe mensen, ..een nieuwe reis! Ik was zo blij, even volmaakt gelukkig. Mijn hart ging als een gek tekeer en ik liep de hele tijd met een grote grijns op mijn gezicht. Dat moet de kick van het reizen zijn, bedacht ik me. De eerste Kiwi in Nieuw-Zeeland waar ik contact mee had was het meisje van de paspoortcontrole. Eigenlijk was ze van de nationale controles, maar voor mij maakte ze een uitzondering. Ik mocht het land in, kreeg een mooie stempel in mijn boekje en kon door naar de bagage.
Toen ik later op de bus naar de city stond te wachten maakte ik kennis met een ander groepje reizigers: twee jongens uit Israel en een meisje uit Schotland. Zij hadden al het een en ander aan research gedaan en wisten waar het goedkoopste hostel in de stad te vinden was. Mooi! Ze hadden ook al een shuttlebus geregeld, dus ik hopte maar gewoon gezellig met ze mee. En het was inderdaad een goedkoop, centraal gelegen en leuk hostel. Het zat naast de Starbucks (...), midden in de grootste winkelstraat van Auckland en leuke pubs en bars waren op vijf minuten loopafstand. Het hostel zelf was voorzien van alle gemakken.
De eerste avond ging ik de stad in met mijn nieuwe vrienden, maar die bleken al snel te moe voor een avond drinken en feesten. Bij toeval (tja...) kwam ik weer bekenden tegen: mensen die bij mij op de boot zaten tijdens het zeilen in Australie. Samen met een van hen (Luke, toevallig...) ben ik gaan dansen en partyen in Auckland! Eigenlijk is Auckland qua nachtleven net als Oz: dezelfde meisjes die dezelfde pasjes dansen op dezelfde liedjes. Maar dat maakt niets uit, want het zijn leuke meisjes en ze dansen leuke pasjes op leuke liedjes! ;) No worries! Alleen het bier is anders en de Kiwi's (of eigenlijk de Maori's in dit geval) zijn een stuk opdringeriger naar meisjes toe. Jammer.
Maori's zijn de oorspronkelijke bewoners van Nieuw-Zeeland en hun rol in de geschiedenis van (de "ontdekking" van) Nieuw-Zeeland is interessant leesvoer. Sommige Maori's proberen de tradities van hun voorouders nog altijd voort te zetten en de taal (Maori), kunst en cultuur is bovendien erg aanwezig in Nieuw-Zeeland, ..deels ook voor het toerisme, denk ik. Veel Maori's leven echter hetzelfde als de Kiwi's, ..krijgen alleen iets minder goede banen.

Dag twee in Auckland was ik enigzins gefocussed op het maken van een plan. Waar ga ik heen? Hoe ga ik er heen? Koop ik een auto of wil ik reizen per bus?
"Laat het los, Kaar", zei ik al snel tegen mezelf en ik besloot de dingen gewoon even zijn beloop te laten. Vaak valt alles vanzelf op zijn plek als je niet te obsessief bezig bent met de dingen te willen bepalen. Dat ben ik na 3 1/2 maand reizen goed in gaan zien. En inderdaad, diezelfde avond maakte ik kennis met Robert en Sofia (Duistland en Zweden). Backpackers, net als ik, en ik leerde ze kennen in de keuken van het hostel waar we alledrie stonden te koken. We raakten aan de praat, aten gezamenlijk en al snel werd het erg gezellig. Robert vertelde mij over hun plannen. Hij had een auto gekocht en zowel hij als Sofia hadden tot 20 december vrij van hun werk kunnen regelen. Nu wilden ze samen, tot die tijd, het Northland van Nieuw-Zeeland door gaan reizen. Echt een plan hadden ze nog niet, maar in ieder geval wel voldoende tijd (en middelen!) om alle mooie bezienswaardigheden te gaan bezoeken. Ik keek nog even de kat uit de boom, maar na alle gezelligheid vroeg ik Robert of er nog plek in de auto voor mij was. En dat was er, dus via deze weg ben ik op pad geraakt met Robert en Sofia, wat tot nu toe heel erg leuk en gezellig is! Sofia is druk, spontaan en altijd vrolijk. Robert is wat rustiger, georganiseerd en lief en behulpzaam. Robert en Sofia slapen in de auto en ik "gewoon" in hostels, anders wordt het wel heel erg knus in de auto! :)
We spraken af om de volgende avond richting Whangarei te gaan rijden, dus ik deed nog snel wat sightseeing door Auckland die dag. De Skytower, de parken (waar volop sportactiviteiten aan de gang waren!) en met name het Albert Park waren erg aangenaam. Ook daar weer gelijk een heel leuke ervaring opgedaan! Tijdens een wandeling door het park passeerde ik een Afghaanse (bleek later) familie. Moeders, vaders en kinderen van alle generaties zaten gezamenlijk een dagje te genieten van thee, koekjes en het mooie weer. Ik groette ze, wilde doorlopen, maar de oudste moeder zwaaide me uitbundig na met een leeg kopje en een thermoskan. Ik nam aan dat ze me een kopje thee aanbood, dus ik liep terug om naast haar plaats te nemen in het gras. Was heel leuk! Ik heb uiteindelijk de hele middag met ze doorgebracht (thee drinkend en koekjes etend) en verbaasde me telkens weer over het feit hoeveel thee er toch in die thermoskan kon. Het leek Harry Potter wel! De oudste moeder sprak geen woord Engels (maar lachte en knikte steeds heel vriendelijk), maar haar dochter sprak het vloeiend. Beiden waren ze wel erg verbaasd, danwel geshockeerd, over het feit dat een jong, mooi meisje als ik alleen op reis was gegaan. "Wat denkt je vader ervan?", vroeg het meisje nog. En om het wat spannender en interessanter voor ze te maken heb ik gezegd dat het pap's idee geweest was.
Hilarisch, ...maar verder verliep de middag gewoon rustig en gezellig! ;)

En toen Whangarei. Robert dropte me 's avonds af in het hostel en zocht daarna samen met Sofia naar een plek waar ze de nacht zouden kunnen parkeren. Ik sliep in het YHA-hostel, maar eigenlijk was het meer een huisje, zo klein, knus en gezellig. Dit was het eerste hostel waar ik in pyjama de tv-room in liep om met een kop thee op de bank neer te ploffen! Ik bedoel maar, dat is niet iets wat je in elk hostel zomaar zou doen. Deze eerste avond maakte ik kennis met een Nederlandse jongen, Bjorn. Bjorn reisde samen met twee Duiste meisjes en met z'n vieren zijn we die avond nog op pad gegaan om glowworms te spotten. Geen glowworm gespot uiteindelijk, maar wel hele leuke wandelingen gemaakt en uitzichten gezien zo midden in de nacht! Whangarei is met 40.000 inwoners de grootse stad in Northland. Ons hostel lag net buiten het centrum en midden in de natuur. De Whangarei-watervallen vormen de grootste attractie en dag twee in Whangarei ben ik deze, samen met Emma, gaan bekijken. Emma, een meisje uit Ierland, sliep bij mij op de kamer en net als ik had ze wel zin in een flinke wandeling. Dus zo gezegd, zo gedaan. De wandeling (vijf uur) was niet bijzonder, ..althans, we liepen bijna de hele tijd aan de rand van een verkeersweg, maar de watervallen zelf waren erg mooi! Je kan er bijna volledig omheen lopen waardoor je de watervallen vanuit verschillende hoeken kan fotograferen en overal vind je plekken waar je kan picnicken of gewoon lekker kunt uitrusten. Het was heel leuk om dit samen met Emma gedaan te hebben. Het meest verrassende was toen ze na twee uur samen doorgebracht te hebben ineens Nederlands bleek te spreken, ..dat had ze geleerd in de zeven maanden die ze in Groningen doorbracht vanwege studie. Later zou ik ook nog gaan ontdekken dat Emma Duits en Zweeds sprak...
Emma komt in ieder geval naar Wellington voor kerst en nieuwjaar, evenals ik, dus sowieso treffen we elkaar daar weer!
Na een relax-dag (winkelen, lekker koken enzovoorts) ben ik op woensdag naar de Whangarei Heads & Ocean Beach gegaan. Liftend! Ook hier weer een dag doorgebracht met wandelen, klimmen, kijken en foto's maken. De Heads van Whangarei waren simpelweg prachtig en ik heb echt genoten van elke stap van deze wandeling. Ook Ocean Beach was heel erg mooi!
Donderdag heb ik samen met Robert en Sofia een excursie gedaan in Tutukaka: zeilen, snorkelen, kayakken en zwemmen @ de Poor Knight Islands! Het was heel erg koud en er stond veel wind, zeker op de heenweg, maar gelukkig kregen we dikke wetsuits (letterlijk van top tot teen) om ons hiertegen te beschermen. Ik heb gesnorkeld in grotten, daar zouden de grootste en mooiste vissen zitten (alhoewel lang niet zo indrukwekkend als het Great Barrier Reef!), en ik heb gekayakt door Hole in the Rock! Spectaculair, ik kan niets anders zeggen. Het was een heel leuke, ontspannen dag en eenmaal terug aan land hebben Sofia en ik nacho's gegeten in de bar! :)

Een dag later, het was inmiddels vrijdag, reden we door naar Paihia. Die ochtend was ik al erg ziek wakker geworden. Ik had de dagen ervoor last van mijn hooikoorst gekregen en vrijdag was ik er echt ziek van. Hoofdpijn, oorpijn, keelpijn en snotverkouden. Ik sleepte mezelf onderweg naar Paihia nog door wat sightseeing heen (Kiwi house, Hunterwasser-toiletten voor Robert), maar eenmaal ingecheckt in een hostel in Paihia ben ik gelijk gaan slapen. En dat was eigenlijk ook wat ik de twee daaropvolgende dagen gedaan heb: slapen. Ik had echt een paar off-dagen: sowieso ziek, daardoor in staat tot weinig, ..verveeld, chagrijnig en down. Het is niet relaxt om ziek te zijn in een hostel, want je deelt je kamer met anderen en er is altijd wel drukte om je heen (en geen mama om voor je te zorgen). Normaal gesproken beschrijf ik die drukte als gezelligheid, nu vond ik het storend en extra vermoeiend. Zo vonden de Schotten op mijn kamer dat ik uit bed moest komen en mee moest gaan bieren, ..dan zou ik me vast beter voelen. Gelukkig sliep er een heel lieve vrouw uit Israel op mijn kamer die thee een beter middel dan bier vond en als ze in de buurt was kwam ze me steeds kopjes met suiker en honing brengen. :)
Uiteindelijk heb ik nog het een en ander kunnen zien van Paihia & omgeving. Ik vind het toch altijd wel leuk om in ieder geval iets van een plaats gezien te hebben voordat ik verder reis. Paihia zelf is klein en toeristisch, het staat er bol van reisbureaus en budget-accomodatie. Ik heb een bezoekje gebracht aan Russell: een historisch stadje gelegen op een Schiereiland en met de ferry was ik er in tien minuten. Russell zag er vanuit het water heel vredig en gastvrij uit en zo bleek het van binnen ook te zijn. In 1835 was dit echter heel anders! Russell is de eerste Europese nederzetting in Nieuw-Zeeland en toentertijd was het er alles behalve vredig en gastvrij. Gelukkig maar dat het nu anders is, zo had ik de kans om er lekker rond te wandelen en te kijken, thee te drinken en pancakes te eten en al het moois op me in te laten werken. In Russell is Christ Church te vinden, de oudste kerk van Nieuw-Zeeland. Ik ga niet graag kerken in (behalve als het heel hard regent), maar van buitenaf zag het spierwitte kerkje er heel lief uit. Ik heb een bezoekje gebracht aan het museum en wandelde aan het eind van de dag door naar het lookout-punt van Russell. En toen was het tijd voor de ferry terug naar Paihia...

Het hoogtepunt zover was gisteren. Samen met Robert en Sofia op een zeiltocht geweest: R. Tucker Thompson! Wat een geweldige boot! Of eigenlijk was het een schip, ..een oud schip helemaal in de stijl zoals Captain James Cook de wereld rondgeweest moet zijn. Ik vraag me alleen af of zijn bemanning ook zulke goede lunchgerechten aan boord kreeg. Als passagiers mochten we de zeilen hijsen, in de masten klauteren en het water inslingeren via een touw. Ik ben helemaal naar boven geklommen, de mast in. Best eng, want het was hoog en boven kon je de wind en de golven heel goed voelen. Ik werd helemaal misselijk, maar ben toch mooi even blijven zitten om van het uitzicht te genieten! :) Stiekem ook noodgedwongen, want eraf was moeilijker dan erop, dus ik moest de terugweg zorgvuldig plannen...

Nu zit ik dus in Kerikeri. Het plan is om de komende dagen, we hebben tot 20 december, naar boven te rijden, tot Cape Reinga en vanaf daar weer terug naar Auckland. In Auckland wil ik graag nog wat meer zien en doen, want ik ben er nu 1-2-3 vertrokken. En dan een vervolgstap bedenken, plannen, ..of gewoon afwachten! ;)
Op het kaartje hieronder kunnen jullie zien waar ik tot nu toe geweest ben.



Helaas heb ik deze keer geen foto's toe kunnen voegen, maar als jullie deze pagina in de gaten houden beloof ik dat er binnenkort foto's op zullen verschijnen! :)

Ik heb nu ook in Nieuw-Zeeland een telefoonnummer: 00 64 - (0) 211 56 3006. En wat betreft het tijdsverschil: het is hier precies 12 uur later dan bij jullie. Lekker makkelijk! :)

Tot de volgende keer!