Melbourne. Deel 1

Melbourne!
Ik zit inmiddels alweer een dikke week in Australië en de tijd vliegt voorbij!

Het bleek, allereerst, een behoorlijke uitdaging om in Melbourne te komen. Twee uur voordat mijn vlucht (Qantas Airways) van Christchurch naar Melbourne zou moeten vertrekken stond ik in de rij om in te checken. Mijn vlucht verscheen echter maar niet op het scherm, dus ik stapte naar voren om te kijken wat er aan de hand was. Het meisje achter de balie is toen wat zaken voor me uit gaan zoeken en kwam even later terug om te vertellen dat mijn vlucht wel bestond, maar vanuit Auckland zou vertrekken.
(Oh!)
Ik had mijn open ticket van Christchurch naar Melbourne vast laten zetten op een Qantas-kantoor in Auckland en hier is de medewerkster de fout ingegaan. Zonder zorgvuldig naar mijn ticket te kijken was zij ervan uitgegaan dat ik vanuit Auckland naar Oz zou willen vliegen!
En dan sta je daar, ..met al je bagage goed en wel ingepakt en 100.000 km van het stadcentrum verwijderd. Na wat geregel en gedoe boekte ik een ticket voor de volgende dag. Ineens vloog ik met Jetstar, maar dat was in ieder geval geregeld.
Hierna ben ik gaan bekijken hoe de nacht door te komen. Vliegveld-slapen? Mwa, daar voelde ik weinig voor aangezien mijn vlucht pas de volgende middag zou vertrekken. Ik voelde er echter ook weinig voor om terug naar de stad te bussen en het hele ritueel de volgende ochtend te moeten herhalen, dus ik besloot een nacht in het airport-hotel te slapen.

Leuk! :)
Een busje pikte me op en de chauffeur nam de bagage van me over. Hij bracht mijn tassen zelfs naar mijn kamer! Stiekem best lekker, zo'n hotel. Ik had televisie, een ligbad, een 2-persoonsbed en een groot balkon. En inclusief ontbijt, ..dacht ik, ..totdat de baliemedewerker me tijdens het uitchecken een rekening van $28,- voorschotelde! Toen bleek dat men in het restaurant elke kop thee en elke plak kaas genoteerd had.
Die rekening heb ik uiteindelijk niet hoeven betalen. Na schrikken, jammeren en heel moeilijk doen (en volhouden dat ik écht maar 2 slices toast had gegeten in plaats van een volledig-en-misschien-zelfs-wel-dubbel English breakfast! :)) kreeg ik het ontbijt uiteindelijk voor $8,-! ;)
Tip voor de volgende keer: altijd checken of iets écht wel bij de prijs inbegrepen is! :)

Na dit avontuur werd ik het hotel uitgeknikkerd. Het busje bracht me terug naar het vliegveld. Het was inmiddels al wel 10.05 uur en ik hoefde gelukkig nog maar vijf uur (?!) op mijn vliegtuig te wachten.
Christchurch heeft een behoorlijk saai vliegveld, als je het mij vraagt, dus uiteindelijk ben ik een paar uur gaan slapen op een rij stoelen. Ik had mijn iPod bij me om de tijd te doden en op zich is zo'n lange tijd noodgedwongen niets-doen altijd wel een goed moment voor bezinning! :)

Veilig geland in Melbourne verwisselde ik mijn sim-kaartje en begon ik hostels te bellen. Uiteindelijk vond ik Base in St Kilda en zij zouden een shuttlebus sturen wanneer ik minimaal vier nachten zou blijven slapen. Dat heb ik toen gedaan, ..busjes die je op komen halen zijn namelijk erg fijn, en tot het busje daadwerkelijk arriveerde ben ik in de Hungry Jacks het ware Ozzie-gevoel gaan ervaren!
Het was een heerlijk gevoel om terug te komen! :)

De dagen erna ben ik bezig geweest met mijn cv. Elke dag eventjes, ..tussen het shoppen en sightseeing door. Kirsten en Morten (Wanaka en Queenstown) zaten natuurlijk ook in Melbourne!
Toen ik mijn papieren goed en wel op orde had ben ik, met twintig exemplaren van mijn cv, op zoek gegaan naar een baantje.
"Hey, how are you? My name is Karin, I'm looking for a job and this place looks really sweet! I was wondering if you've got positions available?", vroeg ik in het eerste beste café in die o-zo-leuke straat.
Ze waren in dit café echter niet op zoek naar nieuwe mensen, maar misschien op korte termijn, was het antwoord. Ik liet hier trots mijn (bij-elkaar-verzonnen) cv achter en stapte het volgende café binnen. Hier was het raak! Ik maakte een afspraak voor drie dagen later om te komen proefdraaien.
Enigzins verbijsterd stond ik tien minuten later weer buiten, ..met achttien exemplaren van mijn cv nog op zak. Was dit het? Zo gemakkelijk?
Een paar meter verder liep ik echter, toevallig, langs Il Tempo, een kleine, sjieke Italiaanse "bruschetteria" met een ongedwongen en gezellige uitstraling. Het zag er zo mooi en goed uit dat ik er zonder verder bij na te denken naar binnen stapte.
Il Tempo, ..alleen voor de naam wil je hier al werken, toch?! Il Tempo is Italiaans en staat zowel voor "het weer" als voor "de tijd".
In Il Tempo bleken ze hard op zoek te zijn naar mensen. De eigenaresse, een op-en-top stijlvolle Italiaanse vrouw genaamd Lily, zag het in eerste instantie niet zitten. Wéér een backpacker, ..weer zo iemand die na twee of drie maanden gewerkt te hebben verder reist. Ze was sick and tired van keer op keer nieuwe mensen aannemen en inwerken. Aan de andere kant, ..ze was op zoek naar nieuwe mensen en ik ben natuurlijk erg leuk! :)
Goed, ik ben gewoon blijven zitten, begreep alles wat ze zei en leefde me helemaal in in haar positie. Vooral geen aanstalten maken om op te staan. Ondertussen vertelde ik over mijn jarenlange ervaring in de horeca. Uiteindelijk vroeg ze me die avond te komen proefdraaien, dus mijn tactiek heeft zijn dienst bewezen!

Die middag ben ik kleding en schoenen gaan kopen.
Zoals ik al zei, het is geen overdreven sjiek restaurant (al staat pizza er niet op het menu), maar nette, zwarte schoenen en mooie kleding had ik zeker wel nodig. Lily had mijn outfit die middag beoordeeld en het was een absolute nee geworden! En dan te bedenken dat ik mijn beste kleding had aangetrokken om die dag mee te gaan solliciteren! :) Uiteindelijk vond ik een zwarte driekwart-broek, een net zwart bloesje en schoenen die uiteindelijk nog een grotere uitdaging bleken dan serveren! Want, laat ik eerlijk zijn, ik had tot een paar dagen geleden absoluut geen ervaring met bedienen! Tijdens het gesprek liet Lily duidelijk blijken dat ze op zoek was naar een ervaren serveerster, iemand die wist hoe een cappuccino te maken, verstand had van wijn en goed overweg kon met het computersysteem. Had en kon ik allemaal.
Grootspraak, absoluut grootspraak, dus enigzins nerveus ging ik die avond op weg naar het restaurant voor mijn zogenaamde "trial".
Ik had sowieso een leuke eerste avond en eigenlijk ging het ook best goed. Ik moest nog veel vragen, ..want natuurlijk had ik thuis met een andere "espresso machine" gewerkt (zo één met vijf knopjes: koffie, espresso, cappuccino, chocolademelk, thee :)), maar na afloop was ik heel trots op mezelf en de dag erna mocht ik terugkomen!

Net een week in Melbourne en al vijf dagen gewerkt. Soms de ochtend/middag, soms de middag/avond. Il Tempo serveert lunch en diner. Naast 'barren' en bedienen doe ik nog een heleboel andere dingen: zo schrijf ik elke ochtend het bord voor buiten (specials of the day), vul ik de voorraden aan, maak ik schoon, onderhoud ik de menukaarten en zorg ik ervoor dat het restaurant er mooi en gezellig uitziet door middel van kaarsen en verse bloemen. Soms ben ik gastvrouw en dan sta ik bij de deur om de mensen naar hun tafel te brengen.
Inmiddels maak ik al heel erg mooie koffies (cappuccino, latte) en leer ik elke dag meer over de wijnen.
Ik werk in Il Tempo met Italianen, Spanjaarden en Zuid-Amerikanen, ..en na werktijd blijken het allemaal aardige en ontspannen mensen te zijn. :) Eten en drinken is inbegrepen en dat is een goede zaak, ..al drink ik veel te veel espresso's!
Aankomende zaterdag krijg ik te horen of ik mag blijven werken. Sowieso wil ik graag voor lange tijd in Melbourne blijven, want alhoewel ik nog weinig van de stad gezien heb, heb ik het gevoel dat ik hier een heel leuke tijd kan gaan beleven!
Melbourne is de meest (Zuid!) Europese stad van Australië, dit vanwege het grote aantal Griekse en Italiaanse immigranten die hier zijn komen wonen, en dit geeft de stad (ondanks de vier miljoen inwoners!) een heel warm en knus karakter. Il Tempo is twee minuten wandelen van mijn hostel -ik ben inmiddels naar het centrum van Melbourne verhuisd- en heeft absoluut een toplocatie! Een smalle straat met aan weerszijden kleine café'tjes en barretjes voor ontbijt, lunch en diner. Vrijwel allemaal Italiaans, dus de aller-allerbeste koffies vind je hier! ;) Geloof het of niet, maar ik ben in Melbourne nog niet één keer naar Starbucks geweest ...
Melbourne heeft tevens de grote Queen Victoria Market en hier vind je alles waar je maar naar op zoek kunt zijn. Elke dag geopend en op de woensdagen ook nog eens 's avonds. Melbourne heeft een paar mooie parken en elk weekend is er wel ergens in de stad een festival of een event aan de gang. Kortom, ik hoef me hier niet te vervelen...

Inmiddels ben ik ook Kathryn tegengekomen! Ik heb haar leren kennen in Airlie Beach, en we hebben samen een paar weken gewerkt in Proserpine. Zij werkt en woont op het moment ook in Melbourne. Gezellig dus!
En alsof Australië nog niet compleet was ben ik ook weer in touch met Luke! :)

Jongens, ik ga deze post afsluiten. Tot de volgende keer!

Liefs

ps. Foto's volgen! :)

**nieuw!**

Gister(donderdag)avond heb ik van mijn "baas" -alleen honden hebben een baas- te horen gekregen dat ik bij Il Tempo kan blijven werken!