Van Greymouth tot Queenstown!

G'day!

Van Greymouth tot Queenstown! Ik heb de afgelopen tien dagen zoveel gezien en gedaan en ik heb zoveel verschillende plaatsen bezocht, dat het lijkt alsof er weken voorbij gegaan zijn sinds mijn laatste post!

Om maar gewoon in Greymouth te beginnen... :)
Greymouth is de grootste stad aan de westkust van het Zuidereiland, vernoemd naar de rivier de Grey. De stad heeft 12.000 inwoners, maar al met al is er weinig te beleven. Toch heb ik er een heel leuke tijd gehad en ben ik er, al met al, vier nachten gebleven. Fijne mensen en, zoals ik in mijn vorige post al schreef, een heel leuk hostel voor en door Israëliërs! Het stikt in Nieuw-Zeeland van de rondreizende Israëliërs en ik vind het volkje, wat ik tot zover van ze heb leren kennen, best prettig. Het viel mij de eerste dag in Duke Backpackers al op dat elk willekeurig persoon uit Israël een liedje op de gitaar bleek te kunnen spelen!

Tijdens een avondje hostel-hangen, ik hing rond met Israëliërs, Duitsers en Nederlanders, werd ik aangesproken door een jongen. Zijn vriendin, een thuisblijver, zou binnenkort haar 25e verjaardag vieren en hij wilde voor deze gelegenheid een video voor haar opnemen. Het was de bedoeling dat ik Gil zou feliciteren voor de camera in het Engels, Herbreeuws (mazal tov, Gil!) en vervolgens in het Nederlands.

Engels was geen probleem, Herbreeuws trouwens ook niet, ...maar Nederlands bleek ineens lastig. Ik kon niet meer op de Nederlandse uitdrukking komen. Gelukkige verjaardag? (Nee..., dat gebruiken we meer voor nieuwjaar). Goede verjaardag, ..of fijne verjaardag? Ja, dat moest 'm zijn, besloot ik.

De Israëliërs stonden ondertussen natuurlijk heel verbaasd te kijken.

"You don't know how to say happy birthday in your own language?", merkte een van de jongens heel slim op.

"Offcourse I do!", reageerde ik, "We say fijne verjaardag!''. Toch?
Pas toen we aan het filmen waren schoot het woord me weer te binnen.

"Gefeliciteerd, Gil!", grijnsde ik opgelucht in de camera! :)

In Greymouth maakte ik kennis met Lieke, een Nederlands meisje. Lieke woont echter sinds haar vijfde levensjaar in Nieuw-Zeeland en Engels praten is voor haar, logisch, een stuk makkelijker geworden dan Nederlands. Lieke zou een tijdje in Greymouth blijven vanwege een cursus die ze er zou gaan volgen en de dagen in het hostel was ze hard bezig met het regelen van woonruimte en alle praktische zaken daarom heen. Ze werkte als chef in een gezellig café in het centrum en elke dag ging ik hier, samen met Kerstil uit Duitsland, langs om te veel geld aan cappuccino's te spenderen. De rest van de tijd wandelden we door Greymouth, keken we films (Kill Bill 1 & 2, LotR 1, 2 & 3) in het hostel of zaten we gewoon te niksen.

's Avonds ging ik standaard naar de (hostel)bar. Hier leerde ik de mensen uit het hostel kennen, maar tevens werd deze bar bezocht door de locals/locale alcoholisten! ;)

Suzanne, het Nederlandse meisje uit Nelson, is ook nog een nacht in Duke Backpackers blijven slapen en via haar kwam ik weer in contact met twee jongens uit ergens-tussen-Eindhoven-en-Tilburg. :) Ik heb trouwens ook nog een avond aan de bar gehangen met een stel uit Utrecht die beiden in de Ekko werken!

Op de foto hieronder zit ik met de twee Nederlandse jongens in de bar. Het meisje naast me is Kerstil en het meisje links van haar is Suzanne.

Ik heb trouwens niet alleen maar niks gedaan in Greymouth.

Dag drie ben ik met de shuttlebus naar Punakaiki gereden om daar de Pancake Rocks en de blowholes te bezoeken.

Deze rotsen, gelaagd en in de vorm van stapels pannenkoeken, bestaan uit kalksteen en ze zijn tot stand gekomen door de eroderende werking van zeewater, zout en wind. Door de erosie zijn er ook rotsen afgebroken en hierdoor zijn er grotten en natuurlijke bruggen ontstaan. Een blowhole is een diep gat in de rotsen dat aan de onderkant in verbinding staat met de zee. Als het hoog water is en de golven tegen de rotsen aanslaan, wordt het water door het gat omhoog geblazen. Dit was spectaculair!
De Pancake Rocks vormen de populairste attractie in Punakaiki, maar na een uur wandelen en kijken had ik er genoeg van gezien. Ik heb nog een kleine wandeling, de Pororari River Track, gemaakt voordat ik in de bus terug naar Greymouth stapte.
Hieronder de foto's van Punakaiki. De palmbomen op foto's heten Nikaupalmen.

Vanuit Greymouth pakte ik de bus naar het Westland National Park. Onderweg maakte de bus een stop in Hokitika, een klein plaatsje bekend om zijn Greenstone (Jade) Factory. Hier ben ik trouwens niet naar binnen gegaan, ik was te druk met koffie drinken, maar het is natuurlijk wel leuk om het even te benoemen! ;)

Halverwege de middag kwam ik aan in het Westland National Park, om precies te zijn in Franz Josef.

In Franz Josef draait het allemaal om de Franz Josef Glacier. Deze gletsjer is uniek, omdat de gletsjer nog steeds tot aan zeeniveau reikt en midden in een regenwoud ligt.
Wat betreft natuur is Nieuw-Zeeland trouwens het meest indrukwekkende, unieke en veelzijdige land waar ik tot op heden geweest ben! Je vindt hier bergen, meren, vulkanen, tropische baaien en stranden, inheemse bossen, regenwouden, fjorden, grotten en nu dus ook gletsjers! De twee bekendste gletsjers in Nieuw-Zeeland zijn de Franz Josef Glacier en de Fox Glacier. Deze twee gletsjers liggen zo'n 25 km van elkaar vandaan en nergens anders in de wereld liggen gletsjers zo dicht bij de zee als hier.
Je kon allerlei activiteiten ondernemen op en rondom de gletsjers, bijvoorbeeld ijsklimmen, wandelen, helikoptervluchten en gletsjerwandelingen. Ik koos voor de wandeling met deze organisatie, omdat het betreden van de gletsjers zonder gids levensgevaarlijk is. En ik wilde de Franz Josef Glacier graag, heel graag, bewandelen! :)

's Morgens vroeg, ik had me ingeschreven voor een full-day experience, verzamelden we bij de base. Hier trokken we onze warme sokken en speciale schoenen aan. In een buideltas droegen we allemaal onze spikes. Deze moest je onder je schoenen vastmaken zodra je de gletsjer op ging, zodat je een goede grip op het ijs zou hebben. We kregen een ice-axe als houvast en handschoenen en een muts tegen de kou. De bus bracht ons naar de voet van de gletsjer en hier gingen we, na een wandeling door het regenwoud, de gletsjer op. De gids leidde ons de gletsjer op en hakte met zijn axes traptreden in steile hellingen. Hierdoor voelde ik me een ware lemming! ;) Doordat ik zo druk bezig was met om me heen kijken en foto's maken zag ik vaak niet waar de gids de trapjes had neergelegd en liep ik er regelmatig finaal langs. Dat is natuurlijk typisch Karin! ;) Na een tijdje begon de gids zich hier, volgens mij, enigzins aan te irriteren. Hij kon er dan ook hard om lachen toen ik een mooie uitglijder maakte. Ik vond het zelf iets minder grappig...

Een ander ijs-avontuur was toen ik mijn camera-hoesje liet vallen. Ik moest en ik zou 'm terughebben, dus op eigen houtje klom ik, dappere Karin, met mijn axe omlaag. De meisjes voor mij raakten hierdoor enigzins in paniek en gingen vooruit om de gids te waarschuwen. Die zei alleen maar dat het cool was en hielp me, met zijn axe, omhoog toen ik mijn (zeiknatte) hoesje eenmaal tevoorschijn had weten te halen.
Al met al hebben we vijf uur lang op het ijs doorgebracht. Het ijs leek soms wel blauw, dan weer spierwit. Het was een behoorlijke klim en de gletsjer ging van hoog naar laag. Wat hoger op de gletsjer waren er, door smeltwater, verschillende figuren in het ijs ontstaan, wat het geheel een idee van een ijspaleis gaf. Door smeltwater ontstaan ook kloven in het ijs en binnen een paar weken tijd groeien deze kloven uit tot metershoge wanden. Dat is zo leuk aan een guided tour, je kan alles vragen en je krijgt op bijna alles een antwoord!

Hieronder de foto's van de wandeling!

Ik ben drie nachten in Franz Josef Village gebleven. Het was een klein, maar gezellig en heel toeristisch plaatsje! Ik sliep in een hostel genaamd Chateau Franz en hier sliep ik in een dorm (zes bedden) voorzien van tv, badkamer en keuken! De eerste twee nachten deelden ik mijn kamer met Ieren. Geweldig, Ieren, ..maar dat heb ik volgens mij al vaker geschreven.

Precies voor mijn kamer bevond zich de spa van het hostel en daar heb ik natuurlijk goed gebruik van gemaakt. De eerste avond zat ik er uren in met een stel uit Ierland. Badderen, praten en drinken en snacken toen het meisje ineens met een tas vol bier en chips en chocola aan kwam zetten! De tweede avond zat ik in diezelfde spa met vier mensen (twee jongens en twee meisjes) uit Zweden. Geen bier en lekkers, maar wederom leuk gezelschap en leuke gesprekken! :)

Ik heb het gevoel dat mijn Engels weer een stuk vooruit gegaan is! Mijn woordenschat wordt, logischerwijs, steeds groter en grammaticaal lopen mijn zinnen helemaal lekker. Ik leer ook steeds meer leuke uitdrukkingen kennen en gebruiken en mijn Nederlandse accent lijkt verder en verder naar de achtergrond te verdwijnen. Fijn!

De laatste avond had ik de dorm voor mij alleen. Dat vond ik best lekker, want hoewel ik het zo goed als altijd leuk en gezellig vind om mijn kamer met andere backpackers te delen, is het wel even luxe om badkamer en keuken voor jezelf te hebben! Echter, deze avond was er wel een om te onthouden...

Rond 01.00 uur, ik lag net te slapen, hoorde ik iemand binnenkomen. Dit vond ik een beetje vreemd, gezien de receptie uren geleden als gesloten was. Maar misschien was het een late check-in? Voor de zekerheid knipte ik het licht aan en een jongen, overduidelijk een Kiwi, verontschuldigde zich voor het feit dat hij zo laat nog binnen kwam. Dit was zijn dorm, zei 'ie, en zijn twee vrienden (toen nog in de pub) zouden later komen. Ik vond het best en sliep weer verder. Een paar uur later kwamen zijn vrienden inderdaad binnenvallen en ik werd wakker door een enorme hoeveelheid licht en geschreeuw. Toen een van de jongens mij zag liggen begon 'ie op maximaal volume zijn excuses te maken voor zijn dronken vriend, ..terwijl hij mijns inziens net zo dronken was. :)
"Can you turn off that f*ck#n light, please?", vroeg ik 'm.
"Are you Irish?", vraagt 'ie me, mijn vraag negerend.

(Op mijn accent is volgens mij nog steeds geen pijl te trekken. Soms denken mensen dat ik Iers ben, vaak als ik slaapdronken of gewoon dronken ben en dan zijn het ook alleen de Ieren die me nog begrijpen, ..op andere momenten wordt het als Frans (?!) geinterpreteerd en soms herkennen mensen het als een Nederlands accent. Gelukkig heeft niemand tot zover nog gedacht dat ik Duits ben! :))
"No, ..just sleepy! Can you turn off that light, please?", smeek ik hem nu. Hij is inmiddels naast mijn bed komen staan en heeft zich al goed en wel voorgesteld als Matt. Zijn dronken vriend heet Andrew, maar dat is eigenlijk een nickname (?). Uiteindelijk doet 'ie het licht uit en na een helehoop gestommel en gevloek liggen ze allebei in bed.
De volgende morgen sta ik om 06.00 uur op. Normaliter probeer ik om deze tijd geen, of in ieder geval zo min mogelijk, geluid te maken, maar na gisteravond had ik daar nog weinig reden toe. Ik liet kranen lopen en tassen ritselen en na tien minuten werden ze alledrie wakker. Verbazingwekkend genoeg stonden ze gelijk op, wensten ze mij nog een heel fijne tijd in Nieuw-Zeeland en verlieten ze de kamer. Zonder bagage. Pas toen drong het tot me door dat deze jongens helemaal geen boeking hadden, maar na een avond feesten en drinken gewoon in een willekeurige kamer neergecrasht waren. Een van de gasten had zelfs in zijn bed geplast!
En ik, ik was die avond vergeten mijn deur op slot te doen.

Een uurtje later zat ik in Fox. Ik ben hier niet naar de glacier gegaan, maar ik heb een wandeling naar Lake Materson gemaakt. Vanuit Fox was het zes km naar de start van de track en de wandeling zelf duurde zo'n anderhalf uur.

Het was deze dag heel slecht weer, ..veel regen en wind. Hierdoor had ik weinig uitzicht op hetgeen ik gezien zou kunnen hebben, maar de wandeling was dessalnietemin de moeite waard.

De rest van de dag heb ik me verveeld. Fox is eigenlijk een saaie en uitgestorven plek en ik had ook precies het meest saaie en uitgestorven hostel uitgekozen om de nacht door te brengen! Ik heb me de rest van de dag "vermaakt" met het bekijken van series en films op tv. Shrek 2, ...dat was dan weer wel heel erg leuk natuurlijk! ;)

Ik was blij dat ik Fox de volgende dag alweer kon verlaten. Met de bus reed ik door naar Wanaka. Een heel mooie route en tijdens een korte stop maakte ik nog een foto van deze waterval, genaamd de Thunder Creek Falls. Onderweg maakte ik kennis met een man uit Antwerpen (Ronny) en met een bevriend stel uit Denemarken (Kirsten en Morten). Ronny zou diezelfde dag naar Queenstown doorreizen en Kirsten en Morten stapen, net als ik, uit in Wanaka om hier een paar dagen te spenderen. Aangezien het leuk klikte tussen ons besloten we in hetzelfde hostel in te checken.
's Avonds zijn we met z'n drieen naar een Ierse pub gegaan voor pizza en bier en later die avond zijn we een cafe ingedoken voor warme chocolademelk! Het is hier trouwens heel gebruikelijk om marshmallows in chocolademelk te dippen en dat is, hoe gek het misschien ook klinkt, heel erg lekker!

De dag erna zijn we, wederom met z'n drieen, naar PuzzlingWorld gegaan.

Dit was zo leuk! Het gebouw van PuzzlingWorld zag er opzich al erg mooi en grappig uit, dus dat beloofde wat te worden. Eenmaal binnen kwamen we terecht in een grote hal vol met tafels, stoelen en, ...puzzels! :) Nee, geen legpuzzels, maar van die raadselachtige dingen waarbij je schijnbaar onmogelijke opdrachten uit moet voeren. Toen we hier na een tijdje 'klaar' waren liepen we door naar The Illusion Rooms. Hier vonden we de Hologram Hall, de Hall of Following Faces (heel knap gemaakt!) en de Ames Forced Perspective Room, ...een zeer vreemde kamer. Ook was er een Tilted House, een nog veel vreemdere kamer!

Zelfs de toiletten in PuzzlingWorld waren bizar! :)
Tot slot bezochten we The Great Maze (labyrinth) waarin we op zoek moesten naar de vier torens in de hoeken. Dat was nog knap lastig! Toen ik de vierde toren eenmaal gevonden had ben ik onder het hek door gekropen! ;)

Het is absoluut de moeite waard om de site van PuzzlingWorld te bekijken.

Na ons bezoek aan PuzzlingWorld is Kirsten terug naar het hostel gegaan en zijn Morten en ik de Mt Iron walk gaan doen. Een wandeling van ongeveer 1 1/2 uur met mooie uitzichten.

Ik heb de panorama-functie op mijn Ixus inmiddels ontdekt, dus ik zal zo wat vergezichten laten zien! :)

Na onze wandeling vertrok ook Morten terug naar het hostel en toen had ik even wat tijd voor mezelf. Ik haalde een take-away koffie en wandelde naar het water. Wanaka bleek ook weer een heel leuk stadje met een gezellig, bruisend centrum(pje :)) te zijn! Ik zocht een plekje aan de waterkant en ik ben daar de rest van de middag blijven zitten. Koffie drinken, mensen kijken, genieten van het uitzicht en van het mooie weer. Dat is genieten! :)

Hieronder de foto's genomen vanaf Mt Iron en Wanaka.

Vandaag ben ik aangekomen in Queenstown.

Ik reis nog steeds met Kirsten en Morten en dit bevalt heel goed! Ze zijn allebei heel easy, outgoing en openminded, om wat Engelse termen te gebruiken. :) Na aankomst in Queenstown checkten we in in dit geweldige hostel en gingen we op weg voor een Starbucks-koffie en avondeten.

Vanavond gaan we het nachtleven van Queenstown ontdekken! Queenstown schijnt een geweldige stad te zijn met een bruisend nachtleven en tal van (adrenaline)activiteiten.

Ik heb vijf nachten in de Discovery Lodge geboekt en ik weet zeker dat ik me hier elke dag zal gaan vermaken.

Morgen gaan Kirsten en Morten de (hoogste!) bungee jump maken. Ze doen op 't moment erg hun best om mij te overtuigen van het feit dat ik met ze mee moet, maar dat gaat ze voorlopig nog niet lukken!

Ik ga natuurlijk wel kijken...

:)