Melbourne. Deel 3

Stel je voor, ..

..het is tegen middernacht en je had bedacht om vanavond eens op tijd te gaan slapen. Op blote voeten en in je joggingsbroek (je hebt namelijk net gedoucht) loop je nog even naar de 7-Eleven voor yoghurt en fruit. Dan hoor je muziek, ...leuke muziek, het swingt! Helemaal vergeten dat het festival op Federation Square gaande was! Met een paar centen en je sleutel los in je hand begin je te rennen, want al is de band waarschijnlijk al drie kwartier aan het spelen, ineens wil je er niks meer van missen. Het is gelukkig dichtbij, lang leve accomodatie in het centrum! Al met al nog geen vijf minuten later sta je voor een podium. Iedereen swingt en gaat uit zijn dak bij het bandje van Sri Lanka. Jij natuurlijk ook! Voor een dik uur lang sta je te dansen en te zingen met tientallen andere mensen die je nog nooit gezien of gesproken hebt, maar die op dat moment allemaal je vrienden zijn...

Dat is Australie! Dat is Melbourne!

"Let me hear you say: OO-HOO!"

Hi guys! :)

Nog steeds vanuit Melbourne, al zijn er in de korte tussentijd een hoop situaties en plannen gewijzigd! Mijn baantje, allereerst, ...ben ik kwijt! 6 april tour ik nu via the Great Ocean Road naar Adelaide. Thailand is officieel (zo officieel als officieel kan zijn down under) van de baan!

Hoe is het toch mogelijk dat Karin haar baantje kwijt geraakt is, terwijl ze een week geleden nog schreef dat ze het zo goed deed daar in Il Tempo? Ja mensen, ik hoor jullie heus wel denken! ;) Lily dacht daar, schijnbaar, anders over. Afgelopen zaterdag had ik de ochtend en middag gewerkt en toen het tijd was om naar huis te gaan vroeg ik José of hij het rooster voor de volgende week al gezien had. Hij kwam naast me staan, sloeg een arm om mijn schouder en zei me dat Lily hem had verteld (en gevraagd had door te geven) dat ik na vandaag niet meer terug hoefde te komen. Lily spreekt slecht Engels en had dit een mooi excuus gevonden om de boodschap niet zelf door te hoeven geven. Dat gaat er bij mij niet in, dus ik pakte de ladder uit de kast en klom naar boven, naar daar waar Lily's kantoortje zich bevindt. Enigzins geschokt was ze, toen ik ineens voor haar neus stond en nogal direct vroeg waarom ik ontslagen werd.
"Karinaaa, .. you are a verrrrry nice girl, but you make too many mistakes!", verklaarde ze.

Ik kon me serieus waar geen recente mistakes voor de geest halen, behalve die ene keer dat ik vergeten was het bonnetje mee te nemen nadat ik bloemen voor de zaak gehaald had. Verduidelijking vragen dus maar. Toen draaide het hele verhaal zich ineens om, ...toen was het niet haar keus, maar de keus van Luca. Luca die niet eens mijn naam weet? Luca die zo af en toe binnen komt stormen om wat bestellingen op de bar te smijten en dan weer in z'n vette Alfa Romeo stapt om naar een volgend restaurant wat 'ie bezit te scheuren?

Ik heb het hier bij gelaten. Hoe dan ook, iemand daar in Il Tempo wilde zo snel mogelijk van mij af. Toen ik voor vertrek afscheid nam van José vertelde hij me dat er veel gaande was in de zaak. Lily zou in een paar dagen terug naar Milaan vliegen, omdat er grote problemen waren ontstaan tussen haar en Luca. Hoe dan ook.

Toch steekt het, zo ineens je baan kwijt raken, omdat men je er niet meer wilt hebben. Ik ben wat gaan wandelen en nadenken over wat nu echt de reden van mijn plotselinge ontslag kon zijn geweest. Uiteindelijk besloot ik dat ik mijn best gedaan had. Ik was snel over het verlies heen, voelde me ineens weer een vrije backpacker met zeeën van tijd en geen cent te besteden.
Ik stapte de eerstvolgende bar binnen om een Jug te delen met een Ier die daar toevallig aan een tafeltje zat. Het was immers happy hour... :)

Ik ben begonnen met zwemmen! Of eigenlijk, ...ben ik al even bezig! Ik was al een tijdje aan het nadenken over sporten, maar feit is gewoon dat daar veel bij komt kijken (denk aan: vuile was, aanschaf van schoenen en sportkledij...). Zwemmen bleek ideaal: 't is lekker en relaxt, je hebt er alleen je bikini voor nodig en daarbij train je je hele lichaam op een heel natuurlijke manier. Enigzins onder de indruk van dit geweldige nieuwe idee ben ik diezelfde dag op zoek gegaan naar een zwemvereniging en schreef ik me (ook nog diezelfde dag) in bij Melbourne City Baths. Hier kan ik niet alleen zwemmen, maar mag ik ook nog eens gebruik maken van de spa en de sauna. Wat wil ik nog meer? ;)

Sinds die dag trek ik dagelijks ('s morgens of 's avonds) een goed anderhalf uur baantjes. Tja, ik ben en blijf Karin, dus als het op sporten aankomt gaan we gelijk naar niveau-fanatiek. Zwemmen bleek ook een leuke manier om nieuwe contacten op te doen! Geen backpackers, maar locals ditmaal!

Wat doe ik verder in Melbourne? Sightseeing, uitgaan, ...daten! Zo had ik een goede week terug een date met Fred. Ik had Fred (spreek uit met een Frans accent en vooral een zachte d: Frèdddè) na werktijd ontmoet in een bar. Hij kwam naast me staan, naast me zitten, en we raakten aan de praat. Over reizen, werken, muziek en films. Fijne gast, dacht ik. Perfect Engels. En nog best prettig om naar te kijken. Hij had danwel zijn hand op mijn rug gelegd, maar buiten dat was 'ie niks opdringerig. En bovendien mag een man mijns inziens best laten blijken dat 'ie meer in je ziet dan alleen een interessante gesprekspartner :) Geïnteresseerd, of in ieder geval schijnbaar, en erg prettig om mee te praten. Toen vroeg 'ie me voor een date en ik zei ja. Ik zei ja! Ach weet je, soms loop ik door Melbourne, langs het water of door een park, en zie ik overal stelletjes ontzettend verliefd zijn. Ik mis het. Het stukje romantiek, passie, in mijn o-zo-onafhankelijke bestaan. En de eerste stap, realiseerde ik me een paar weken geleden, is toch logischerwijs eens een keer volmondig ja antwoorden als een leuke jongen me mee op een date vraagt.

Goed, een date dus. Iets waar ik eigenlijk een beetje huiverig voor ben. Ik ben toch meer het type wat een jongen om zich heen wilt hebben en het contact dan vanzelf over laten gaan in iets wat daten genoemd kan worden. Maar dingen lopen nu eenmaal niet altijd zo zoals jij ze voor ogen hebt! Zodra ik de bar verlaten had nam het "zo, die is weg!"-gevoel het weer van me over! :) Maar eigenlijk had ik zin in een date. Met een Fransman uit Parijs.

Toch liep de date uit op heel weinig. Niet mijn type, dat werd snel duidelijk toen hij zich consequent negatief uitliet over alles wat ter sprake kwam. Australiërs (waren stupid!), Aziaten (daar kon je nu nooit eens een normaal gesprek mee voeren!), hostels (smerig!), andere backpackers (irritant!), .. enzovoorts enzovoorts bla bla bla. Daar kan ik op het moment heel weinig mee, dus ik heb 'm na een goed anderhalf uur verteld dat het contact wat mij betreft eenmalig was. Daarna was ik natuurlijk ook stupid! ;)

Ik besloot mijn avond niet te laten verpesten door een mislukte date, had me bovendien enigzins mooi aangekleed voor de avond, dus ik ben alleen op stap gegaan. Uiteindelijk kwam ik terecht in een bar nabij het hostel waar ik aan de praat raakte met een groep mannen uit Londen. Zij waren hier in verband met de Grand Prix en zouden in een paar dagen tijd weer vertrekken. Ze stonden erop mijn drankjes te betalen zolang ik maar bij ze bleef zitten en daar zeg ik natuurlijk geen nee tegen... ;)

Uiteindelijk heb ik alsnog een heel gezellige avond gehad!

Het hostel, Greenhouse Backpackers, is erg gezellig! Véél Engelsen, Ieren en Canadezen, maar ook Italianen, Fransen en Zuid-Amerikanen. Veel mensen zitten hier al drie maanden of langer, dus de groep is vrij close geworden. Ik ben geen part of the group, maar heb in ieder geval altijd aanspraak en gezelligheid en er is altijd iemand bereid om een drankje te gaan doen ergens. Dat is genoeg! :)

Samen met mensen uit mijn hostel ging ik afgelopen zaterdag naar The Night Cat, een erg relaxte bar met (live) jazz, soul, blues en funk. Ik weet nog steeds niet wat funk nu precies is, maar het stond in elk geval op de flyer! ;) Geweldige bar, dus hier zal ik vanaf nu zeker vaker te vinden zijn!

Hieronder trouwens twee foto'tjes, genomen vanaf het Observation Deck van de Rialto Towers. Melbourne gezien vanaf 253 meter hoogte! Te zien is de Yarra River en links-in-'t-midden (foto 1) Flinders Street Station. Dit station, trouwens ook nog te zien op andere foto's in deze post, is in gebruik sinds 1854 en vormt het centraal station van Melbourne.

Gisteren heb ik het Immigration Museum bezocht. Leuk! Dit museum geeft een beeld over de geschiedenis en het heden omtrent immigratie binnen Australie. Honderden jaren geleden stapten mensen van overal vandaan met een koffer de boot in om in Australie een nieuw leven te beginnen. Het museum liet zien hoe die "boten" er toentertijd uitzagen en hoe gering hygiëne was, dus de kans was aanwezig dat mensen onderweg (vijf weken varen) ziek werden en heel Australie niet meer zouden gaan meemaken. Er zijn periodes geweest waarin alleen Britten mochten emigreren, periodes waarin vrouwen gratis mochten overvaren (er waren te weinig vrouwen in Australie, dus de behoefte aan ongetrouwde vrouwen was groot!), periodes waarin een beleid van 'White Australia' werd gevoerd met een hoop racisme en discriminatie van andere Europeanen en Aziaten, en natuurlijk het eeuwige probleem met de Aboriginals, de oorspronkelijke eigenaars van het land, die overigens nog steeds grotendeels in armoede leven.

Altijd interessant om een stuk geschiedenis mee te krijgen. Inmiddels worden er in Australie 170 (!?) talen gesproken en is Melbourne één van de meest multiculturele steden ter wereld.

Hieronder een willekeurige selectie foto's van de stad en het stadscentrum! Op de laatste foto is het koffiebarretje -naast mijn hostel- te zien waar ik elke morgen een verse macchiato bestel! ;)

Waarom is Thailand van de baan? Veel mensen wisten waarschijnlijk niet eens dat Thailand in eerste instantie op de baan stond, maar goed. Ik had dit bedacht, min of meer besloten, na het zien van een programma over backpacken door Azië op televisie. Ik ben me hierna meer gaan verdiepen in het onderwerp en het plan kreeg steeds meer vorm.

Geloof me, (Zuidoost-)Azië is inmiddels een droom geworden als het op reizen aankomt! Azië, Zuid-Amerika, Canada, ..er zijn inmiddels zoveel plaatsten bijgekomen welke ik wil gaan bezoeken, ontdekken, ..welke ik met eigen ogen wil gaan beleven!

Maar, inmiddels ben ik er na zeven maanden reizen uit dat ik meer uit een reis zal kunnen halen als het een reis op zichzelf blijft. Sometimes you see more, ...when you see less! Thailand er "even achteraan" doen is zonde van de ervaring en in mijn geval waarschijnlijk ook nog eens vermoeiend. Dus: ik blijf lekker in Oz, met misschien nog een weekje Fiji erachteraan, en neem de tijd om alles lekker te laten bezinken en de ervaring op me in te laten werken.

En dan: weer op reis! ;)

Weer op reis en weer alleen, want dit bevalt ontzettend! Het begrip alleen heeft een nieuwe waarde voor me gekregen. Alleen kunnen zijn, alleen kunnen bedenken, bepalen en uitvoeren, ...alleen kunnen reizen! Het geeft zoveel vrijheid! Soms vind ik het heerlijk om een paar dagen helemaal alleen te zijn, soms echter ga ik bewust op zoek naar gezelschap. Het kan allemaal, en het is zo makkelijk! :)

Toch...

Ik zal nooit meer beweren dat ik niemand nodig heb, want dat is gewoon niet zo. Punt. En gelukkig maar, want er zijn zoveel mensen, thuis en eigenlijk overal, die zo ontzettend veel voor me betekenen. Die zoveel bijgedragen hebben en nog steeds bijdragen aan alles wat ik doe, beleef en wat ik eigenlijk ben. Met mijn moeder bel ik regelmatig en met haar deel ik alles. Leuke ervaringen, maar ook minder leuke momenten. Maar soms is het ook fijn om weer contact te hebben met mensen, vrienden, welke ik minder regelmatig spreek. Thuis. Ik realiseer me hoe dingen straks veranderd zullen zijn. Sommige vrienden wil ik zeker bewaren, anderen ben ik verloren, ...ga ik verliezen. Omdat ik daarvoor kies, of omdat dingen lopen zoals ze lopen. Klinkt zo simpel, maar is zo ongelooflijk waar. Waar, maar ook goed. Het leven kan hard zijn, maar ook heel mooi. Eigenlijk. Het leven is prachtig, echt prachtig, zolang je zelf kiest. Je leven in eigen handen neemt. Kiest voor je vrienden, omdat ze iets toevoegen, ... omdat je zo fijn met ze kunt praten, kunt lachen, kunt drinken of omdat ze je inspireren. Het maakt allemaal niet uit, zolang je kiest voor wat je wilt en doet waar je je goed bij voelt.

De komende tijd heb ik een hoop te doen! Aankomende zaterdag ga ik naar een concert van Arcturus in St Kilda en de dag erna ga ik naar de grote finale van de 12th FINA World Championships! Het kaartje, ik ga voor het zwemmen, heeft me een serieuze rib uit mijn lijf gekost, maar het belooft dan ook een spectacel te worden! Except Greatness, staat er namelijk op mijn ticket. ;)

Binnenkort ga ik nog een kaartje halen voor het concert van Ziggy Marley en dan zal ik het weer wat rustiger aan moeten gaan doen. Misschien straks in Cairns-of-waar-dan-ook weer aan het werk...

6 april reis ik via the Great Ocean Road (google!) naar Adelaide en, alhoewel ik het ontzettend naar mijn zin heb in Melbourne, kijk ik er naar uit om straks weer verder te reizen! :)

kus van Karin!

ps. Filmtip! Step Up. Een geweldig leuke film over dansen en over liefde. Of over liefde en dansen. Whatever... Met Channing Tatum, ongelooflijk sexy, en Jenna Dewan. Geen grote namen, maar wat niet is kan nog komen. Verwacht geen sterk verhaal, wel veel dans en muziek! :)

Ik heb de film vanmorgen in de Virgin Megastore bekeken, ...zo met koptelefoon op voor een klein scherm! :)