Karin in de outback!

Update!
Zoals beloofd, de foto's van Karin in de outback!
Klik hier om de foto's te bekijken.
Nadat de eerste foto aangeklikt en geopend is kan je heel gemakkelijk "next" kiezen en zo door de foto's bladeren (en klikken voor een vergroting). Het zijn 84 foto's, dus neem de tijd! :)

De outback.
Heet. Droog. Rood. Stoffig. Leeg. Schitterend. Gevarieerd en groot, gigantisch eigenlijk, en heel erg uitgestrekt! Eindeloze vlakten. Een overweldigend stuk van Australië, ..ongelooflijk en bijna ongeloofwaardig.
Dat zijn de eerste woorden die bij me opkomen als ik over de outback van Australië vertel.
Tien dagen lang reden we door één van de oudste landschappen ter wereld, off the beaten tracks, kampeerden we wild, sliepen we in swags (waterdichte slaapzakken) onder de sterrenhemel en hadden we het gevoel dat wij de enige mensen op de wereld waren. 's Nachts luisterde ik naar het gehuil van de dingo's en die keer dat er een paard in de swag van mijn mate stond te koekeloeren zal ik nooit vergeten! Ik heb tientallen kangoeroes gezien, zo in het wild, en met grote sprongen gingen ze in het rond en verdwenen ze in de allerverste verte. Ik zag dingo's, emu's, wallabies, slangen, spinnen en heel grote, mooie hagedissen (met stekels en blauwe tongen!).
Oja, en de vliegen, die mogen in dit verhaal niet ongenoemd blijven. Vliegen waren er altijd en overal en met honderd tegerlijk probeerden ze je neus, mond en oren binnen te dringen. Mijn flynet bleek dan ook een uitkomst!
Gemiddeld kwamen we één dorp per dag tegen en hier dronken we dan een biertje of een koffie. Een dorp in de outback kan gerust uit drie huizen en een pub bestaan.
Ik begrijp nu hoe mensen in de middle of nowhere kunnen én willen leven, met niets meer dan elkaar, muziek en intieme gezelligheid...

Ik word er hier in Australië elke dag aan herinnerd hoe mooi het leven is. 16 april, tourdag 1, stond Simon met de Toyota Landcruiser (God, ik ben kapot van deze wagen!) voor mijn hostel in Adelaide. Hij stelde zich voor als de gids en maakte gelijk kennis met een Karin die om 6 uur 's morgens stond te stuiteren van opwinding. Ik was de eerste pick-up, dus samen reden we de halve stad door om de groep compleet te maken.
De groep was klein en bestond uit vier Australiërs (twee bevriende koppels), drie Duitsers, een stelletje uit Zwitserland en ik. Een heel ander soort groep dan voorheen, maar absoluut niets minder leuk! Iedereen was enthousiast en vrolijk en de sfeer in de groep was hierdoor erg gezellig!

Dag 1
De eerste dag reden we via Pt. Augusta (lunch) en Quorn (koffie) naar de Flinders Ranges in Flinders Ranges National Park. Klik hier als je de route op de kaart wilt volgen. De Flinders Ranges is één van de oudste landschappen ter wereld, zo'n 800 miljoen jaar, en wordt gekenmerkt door gorges, bergen en uitgestrekte vlakten. In principe zijn de rotsen hier gewoon grijs, maar doordat er ijzer in het gesteente zit kleurt alles (oxidatie) rood! Het was een heel gevarieerd (en rood!) landschap en ik vond het er prachtig! Wij maakten een korte wandeling naar een zeer oude Aboriginal art site en bekeken hier de rotstekeningen gemaakt door middel van steengruis en dierenvet. Geheel origineel zijn de tekeningen echter niet meer, want ze worden regelmatig bijgewerkt om zo te voorkomen dat ze verdwijnen.
Die middag zochten we hout voor ons kampvuur en reden we door naar de plaats waar we die nacht zouden gaan slapen. Ik heb inmiddels vaker wild gekampeerd, maar dit bleek iets nieuws! Het bos is rijk aan insekten (heel grote!) en 7 van de 10 gevaarlijkste slangen ter wereld leven in Oz, dus slapen met je hoofd in de buitenlucht ís dan even slikken. Uiteindelijk heb ik die nacht, en elke nacht die nog zou volgen, verschrikkelijk lekker geslapen! :)
We maakten een kampvuur met het hout wat we verzameld hadden. Dit vuur gebruikten we voor het koken en 's avonds zaten en sliepen we eromheen. Simon had zijn gitaar meegenomen, bleek goed te kunnen spelen én zingen, en regelmatig trakteerde hij ons op livemuziek. Andere avonden zaten we tot laat bij het vuur te kletsen of spelletjes te spelen! Heel erg knus... :)

Dag 2
Wilpena Pound! We waren nog steeds in het Flinders Ranges National Park en vandaag maakten we een wandeling door Wilpena Pound. Wilpena Pound is mijns inziens een natuurwonder, want deze bizarre rotsformatie is cirkelvormig en doet hierdoor sterk denken aan een openluchttheater! Mooie wandeling, niet al te zwaar, maar met spectaculaire uitzichten en geweldig groen.

Tegen het eind van de middag bezochten we Iga Warta. Iga Warta is een community in de Flinders Ranges en hier woont een groep Aboriginals die trachten bezoekers wat meer inzicht en begrip voor hun cultuur bij te brengen. Dit doen ze door middel van het vertellen van verhalen en door bezoekers deelgenoot uit te laten maken van hun tradities.
Het was een heel mooie, bijna spirituele ervaring om deze vriendelijke mensen te ontmoeten! Na een warm onthaal nam Terrence, de stamoudste, ons mee naar een Ochre (oker) Pit. Dit is een plek waar de Aboriginals heen gaan om hun lichamen te beschilderen met verschillende kleuren oker gemengd met water. Het doel van deze beschilderingen is om lichaam en geest in contact te brengen met Moeder Aarde. Onze gezichten werden ook beschilderd. Iedereen werd trouwens beschilderd, dus niet alleen wij, maar ook de kinderen en zelfs de hond kreeg een kleurtje! :) Elke kleur had een unieke betekenis.
Het klinkt misschien ietwat hilarisch, maar eigenlijk was het erg mooi. Sowieso was en ben ik erg onder de indruk geraakt van (de cultuur van) de Aboriginals gedurende mijn tijd in Oz. Ik vind het een mooie cultuur vol prachtige gedachten en verhalen. Terrence zal ik nooit vergeten. Hij heeft grote indruk op mij gemaakt en ik op mijn beurt heb zijn hart gestolen. Hij kon niet geloven dat een meisje als ik vrijgezel had kunnen blijven en vroeg me, voor een volgend leven, alvast ten huwelijk! :)
Na het eten kwamen de bewoners van Iga Warta naar ons kamp toe om verhalen te vertellen en het werd een heel gezellige, leerzame en vooral interactieve avond vol muziek, zang en dans. Share care and respect, is het uitgangspunt van de Aboriginals.
Ik heb me enigzins verdiept in de cultuur, de geschiedenis en de huidige situatie van Aboriginals in Australie (het is en blijft mijn vak, hè...?) maar ik heb besloten om jullie er hier niet mee lastig te vallen. Klik hier als je meer te weten wilt komen.
Tot slot hadden we een "damp". Dit is een bal deeg gemaakt van niets meer dan meel en water. Deze bal wordt begraven in het hete zand onder het kampvuur om er vervolgens als brood uit tevoorschijn te komen! Heel geinig en het was nog lekker ook!
Die nacht sliepen we op de campground van Iga Warta. Ik zal deze avond nooit vergeten...

Dag 3
's Morgens reden we naar the crazy old man. Ja, zo heette 'ie geloof ik. Crazy old man woont ergens in de outback, net voorbij Flinders Ranges en absoluut in de middle of nowhere, en is een soort legende. Hij komt oorspronkelijk nog uit Nederland ook. Wij namen een kijkje op zijn landgoed en hij maakte ons bekend met zijn nogal ingewikkelde theorieën omtrent het alfabet. Hij voorspelde je toekomst, geloof ik, aan de hand van de letters in je naam, je geboorteland en -plaats enzovoorts. Ging natuurlijk helemaal nergens over, maar hij had er in ieder geval veel plezier in! :) Verder had crazy old man een wasmachine aangedreven door een fiets op zijn landgoed staan en was er een heleboel kunst in zijn stulpje te vinden. Hij noemde zijn landgoed dan ook Art Gallery. Oja, hij had ook een hond, die was ook enigzins vreemd.
We reden door naar Marree (lunch) en vanaf hier begonnen we aan The Oodnadatta Outback Track. De Oodnadatta Track is ongeveer 600 km lang en loopt van Marree tot Oodnadatta. Onderweg kwamen we de allermooiste attracties tegen! Zo William Creek, een echt outbackdorp met 6 (?!) inwoners, en Anna Creek Station. Anna Creek Station is met de grootte van België het grootste veebedrijf ter wereld! We wandelden over Lake Eyre, een zoutmeer met tien keer de oppervlakte van Singapore! Tussendoor werden we regelmatig geconfronteerd met The Dingo Fence. Dit hek, met een lengte van 9600 km, loopt van Surfers Paradise (Queensland) tot West Australië. De bedoeling van dit hek is, de naam zegt het eigenlijk al, om de dingo's van de schapen weg te houden.
Die avond sliepen we in het bos en heeft Simon wederom gitaar voor ons gespeeld. Hij speelde Waltzing Matilda en leerde ons meer over dit Australische volkslied.

Dag 4
Die ochtend bezochten we Lake Cadibarrawirracanna. Een prachtig meer en ja, dit is meteen de langste plaatsnaam van Australië.
We reden door naar Coober Pedy. Coober Pedy is een nogal bizar, maar uiterst interessant stadje! Allereerst is het de Opal City of the World. Ik heb me laten vertellen dat 80% van alle opaal ter wereld uit Coober Pedy komt en iedereen die er woont heeft iets te maken met de opaalmijnen. Daarbij is Coober Pedy zo heet dat een derde deel van de bevolking er onder de grond is gaan wonen! Ook hotels, restaurants en zelfs kerken zijn er ondergronds te vinden! Het stadje is, logischerwijs, erg toeristisch. Het weerbericht echter vertelt nooit de juiste temperatuur maar pretendeert dat het er wat koeler is..., dit om het toerisme in stand te houden.
Grappig feitje is dat de mensen in Coober Pedy zelf niet naar opaal mogen graven, maar ze mogen wel altijd hun huis uitbreiden, ...tot 30 meter diep! :)
De bewoners zijn stuk voor stuk enigzins apart. De Coobers, zo besloot ik ze te noemen, houden niet van de overheid. Dat werd tijdens het bezoek al snel duidelijk. Het politiebureau in Coober Pedy bestaat pas 30 jaar en is in die tijd al een paar keer opgeblazen (vroeger kon je er dynamiet in de supermarket kopen!) en nu is er besloten om een bombproof politiebureau te bouwen.
Daarnaast zijn de Coobers meesters in het ontduiken van de belasting. De belastingdienst denkt nog altijd dat er maar 200 mensen wonen, ...in plaats van de drie tot vijfduizend!
Coober Pedy heeft, tot slot, het allerduurste drinkwater ter wereld.
We kregen een rondleiding door een voorbeeld-woning en een voorbeeld-mijn en namen een kijkje in het opaalmuseum. Erg leuk allemaal!
Na Coober Pedy vervolgden we onze weg naar de Painted Desert om hier de nacht door te brengen. Onderweg kwamen we langs een plaats waar scènes van Mad Max 3 gefilmd zijn! Kennen we die film nog allemaal? Mel Gibson? Tina Turner? Thunderdome?

Dag 5
We begonnen de dag met een kleine wandeling door de Painted Desert en reden vervolgens door naar Oodnadetta. Dit vond ik een erg leuk plaatsje! Er was niks te doen of te beleven, maar het stadje straalde zo'n rust en vredigheid uit waardoor ik me er meteen thuis voelde. Dit vond de rest van de groep, die blij was toen we weer in de auto zaten, enigzins vreemd! :)
We dronken koffie in The Pink Roadhouse en brachten een bezoekje aan het Railway Station Museum. Dit museum geeft een beeld over de route van de oude en de nieuwe Ghan (trein). Daarnaast was er veel informatie te vinden over het leven in de outback. Heel erg leuk!
We bezochten later die dag het Dalhousie Station en zwommen in de Dalhousie Hot Springs. En heet was het water zeker, maar dan ben je ook weer gelijk schoon!

Dag 6
Vandaag reden we naar de Simpson Desert, een desert met een oppervlakte van 170.000 km²! Dit was spectaculair! Knalrood zand, red sand hill country, heldergroen groen en een strakblauwe lucht. De 4WD kon nu eindelijk laten zien waar 'ie goed voor was! De hitte was overweldigend, het hete zand liet je blote voeten sissen, en dan te bedenken dat de zomer al voorbij is!
We stopten in de middle of nowhere bij Old Andado Station. Hier woont een oude dame. In de zomermaanden is ze niet thuis, maar stelt ze haar woning wel open voor bezoekers! We namen een kijkje in haar stulpje omgetoverd tot museum (dat voelde wel raar) en genoten onze lunch in haar keuken.

Dag 7
We bereikten het Uluru - Kata Tjuta National Park en vandaag zouden we de Uluru, ofwel The Ayers Rock, gaan bezoeken! Uluru, een reusachtige monoliet, is het symbool van Oz, ...maar volgens mij kent iedereen 'm wel! Uluru is 3,6 km lang, 2,4 km breed en 348 m hoog en steekt maar liefst 5 km de grond in. Het meest bijzondere aan de Uluru is echter zijn kleur. De kleur verandert gedurende de dag en kan van helder oranje naar zwart transformeren! Voor de Aboriginals heeft de Uluru een grote culturele en religieuze waarde en al duizenden jaren is de rots een heilige plek die met respect moet worden behandeld. De Aboriginals (traditionele eigenaren van het nationale park) verzoeken, nee... smeken, je dan ook om Uluru niet te beklimmen. De rots is bedoeld om omheen te lopen, om naar te kijken en om naar te luisteren. Toch zijn er jaarlijks zo'n 300.000 mensen die naar de top klimmen. Dit is niet alleen pijnlijk voor de Aboriginals, maar ook nog eens levensgevaarlijk! Veel toeristen zijn tijdens de steile klim naar beneden gevallen en hierbij om het leven gekomen.
Voor mij in ieder geval genoeg reden om de Uluru niet te beklimmen. Wij wandelden in drie uur tijd om de rots heen. Het was een heel relaxte en schitterend mooie wandeling. Helaas was het deze dag erg bewolkt en hebben we de zonsondergang @ Uluru (deze schijnt spectaculair te zijn!) moeten missen, maar ik ben absoluut blij dat ik Uluru in het echt gezien heb! :)
Die avond sliepen we niet in het bos, maar hadden we ons kamp op de campground van het Ayers Rock Resort. Hier konden we weer eens douchen en een biertje doen in een échte pub, maar toch waren we allemaal van mening dat we liever in het bos sliepen! :)

Dag 8
Kata Tjuta, ofwel the Olga's, liggen op ongeveer 40 km afstand van Uluru. Ze zijn op dezelfde manier ontstaan als Ayers Rock, maar zien er heel anders uit. Kata Tjuta is Aboriginal-taal en betekent "veel hoofden" en deze naam zegt gelijk wat over het uiterlijk van deze grote groep ronde monolieten. Ik val waarschijnlijk in herhaling, maar deze rotsformatie was zó mooi! We maakten een wandeling van 3 uur, maar wij deden er 4 1/2 uur over! De vier Australiërs maakten de wandeltochten telkens in de aangegeven tijd, maar de rest van de groep, waaronder ik, deed er soms gerust twee keer zo lang over. Overal stoppen, kijken, foto's maken... Heerlijk en ontzettend gezellig! :)
Tijdens een wandeling door een zodanig spectaculair natuurschoon doe ik trouwens altijd heel hard mijn best om de plaatjes in me op te nemen en ze zo nooit meer te vergeten. Volgens mij werkt het, want ik kan me Nieuw-Zeeland nog bijna helemaal voor de geest halen!
Na de wandeling hadden we lunch, stopten we nog bij wat mooie uitzichtpunten en maakten we onze weg richting Kings Canyon.

Dag 9
Kings Canyon! Mijn persoonlijke hoogtepunt van de trip en waarschijnlijk de mooiste wandeling die ik in mijn leven gemaakt heb. Kings Canyon ligt in het Watarrka National Park in de Northern Territory, 323 km vanaf Alice Springs. Simon gaf ons een dikke drie uur de tijd voor de wandeling, maar wij deden er bijna vijf uur over! Het eerste stuk van de wandeling was erg zwaar, honderd meter trapklimmen, maar eenmaal boven hadden we een spectaculair uitzicht. De rest van de wandeling was relaxt, heel gevarieerd en verrassend. Je moest goed op je passen letten, want de kloven liepen steil naar beneden en je kon er gemakkelijk afvallen.
Maar goed. Kings Canyon, ...ik kan dit eigenlijk niet in woorden uitdrukken, dus foto's zullen snel volgen!
Na de wandeling reden we door naar de MacDonnell Ranges en hier zouden we onze laatste nacht in de outback doorbrengen...

Dag 10
De laatste dag van de trip. We maakten een aantal kleinere, maar prachtige wandelingen in de MacDonnell Ranges en bekeken de verschillende waterholes die hier te vinden zijn. We bezochten Glen Helen Gorge, Redbank Gorge, Ellery Creek Bighole en Simpsons Gap. Allemaal weer prachtig! Het werd een heel relaxt dagje en we kregen voldoende gelegenheid om te zwemmen en te zonnebaden. Na de lunch reden we door naar Alice Springs en dit betekende het einde van onze trip. Iedereen leek het erg jammer te vinden. Ik vond het héél erg jammer! Ik heb zo ontzettend genoten van deze trip, van het intieme samenzijn met de groep, het slapen in swags en het één voelen en zijn met de natuur. Van de rust, de ruimte en de vrijheid!
Eenmaal aangekomen in Alice Springs, Simon had een tafel in een pub gereserveerd, had ik een paar uur de tijd om te douchen en te wassen. Dat was dus gelijk even druk, maar uiteindelijk slaagde ik erin om alles in twee uur tijd gedaan te krijgen. Die avond verzamelden we in de pub, iedereen opgefrist en opgedirkt, en hadden we nog een erg gezellige avond.

Ik heb een fantastisch hostel gevonden in Alice Springs! Heel relaxt, met zwembad, grasveld en een erg geschikte bar waar je ook nog eens goed én goedkoop kunt eten! Wederom leuke roommates en Anke, Olly, Lily en Toby (van de trip) slapen hier ook. Ik vind Alice Springs weinig bijzonders, eigenlijk zelfs niet prettig, maar dit maakt veel goed!

Wat heb ik tot zover in Alice Springs gedaan? Ik heb een python om mijn nek gehad en een baby-kangoeroe in mijn armen! Maar daar schrijf ik de volgende keer meer over, want nu ben ik typ-moe en jullie, vermoed ik, lees-moe! :)
Ik blijf naar alle waarschijnlijkheid tot en met woensdag in Alice Springs, donderdag pak ik de trein naar Adelaide en dan slaap ik twee of drie nachtjes bij Vicky en Gary (van de trip). Vanaf daar vervolg ik mijn weg, wederom per trein, naar Perth. Al met al zit ik drie dagen en drie nachten in de trein, iedereen verklaart me voor gek, maar ik kijk er enorm naar uit! :)

Life's a journey not a destination
And I just can't tell just what tomorrow brings
(Aerosmith - Amazing)

Tot de volgende keer!