Thuis!

Auto's en bussen rijden weer aan de rechterkant van de weg -wat betekent dat ik, logischerwijs, naar links moet kijken voor het oversteken-, het meisje achter de kassa van de Albert Heijn spreekt verassend goed Nederlands, Heineken komt weer van de tap en Rutten verschijnt met zijn hoofd op bijna elke televisiezender. Ik persoonlijk gooi mijn tandenborstel vanonder de douche vandaan weer de wasbak in, een oude traditie waarvan ik het bestaan vergeten was, en ik beleg mijn bruine boterhammen met -door mijn moeder gebakken- eieren en oude kaas.

Ik ben weer thuis, zo verschrikkelijk thuis, maar op de één of andere manier nog lang niet terug. Dit is dag vier en ik geloof niet dat het voor iemand, mits voor de mensen die zelf voor een lange periode gereisd hebben, te bevatten is hoe ongelooflijk vreemd het voelt. Zo vertrouwd, maar toch zo vreemd, eng, alsof ik een droom droom waaruit ik elk moment weer kan ontwaken. Ontwaken en dan denken "Oh, ik ben toch nog in Australië -or wherever-, ...het is allemaal nog niet afgelopen!". Zulke dromen droomde ik af en toe, nu is 't de realiteit. Don't get me wrong, het is fijn om weer hier te zijn, ...heerlijk om tijd door te brengen met mijn mam, om Erik en pap in de buurt te hebben en alle familie weer gezien te hebben -inclusief een nieuwe nicht-! Maar toch, mijn afgelopen reis is nu definitief voorbij. Ik ben weer terug in de wereld van dagen en tijdstippen, van afspraken en ingesleten gewoonten, ...terug in de wereld waar men mijn wereld niet meer kent en waar anderen dichtbij genoeg staan om mijn leven mee te leven en (denken) te weten wat goed voor mij is. En dat is een aparte ervaring, moeten jullie begrijpen, nadat je het een jaar lang helemaal zelf en alleen hebt gedaan en bepaald. Alhoewel ik niet verdrietig ben wil ik soms graag heel hard schreeuwen.

Maar goed, first things first!
Van Darwin vloog ik naar Sydney, door naar Bangkok, en later via Singapore naar Londen en weer door naar Amsterdam. 10 dagen. Ik heb de terugreis dus op mijn gemakje gemaakt, hing wat rond in Bangkok (6 nachtjes) en in Londen (4 nachtjes). Bangkok is een heel bijzondere stad, lijkt voornamelijk uit markt te bestaan en op elke straathoek vind je mensen die iets van je willen, en daarmee werd mijn verblijf een echte ervaring. Drukte, chaos en gekte, zo zou ik Bangkok willen omschrijven, maar toch leek alles er te lopen en te werken, geheel laid-back, zonder geschreven regels en uitermate vriendelijk. Ik werd verliefd op alle tùktùk-chauffeurs die ik tegenkwam -en dat waren er honderden!- die me o-zo-graag ergens heen wilden rijden voor een klein bedrag. Ik heb het uiteindelijk maar één keertje aangenomen, toen mijn voeten te moe waren om nog te lopen, maar ik had telkens plezier als ze naast me kwamen rijden en heel vasthoudend bleven roepen "You, you! Miss! Where you go?! Tùktùk??"! :)
Alhoewel ik naar Wat Pho, Grand Palace en Wat Phra Kaew gegaan ben heb ik de toeristische attracties vrijwel links laten liggen. Ik zag toerisme nog nooit in zulke mate! Ik struinde wat rond, door de wijken en over de markten, pakte willekeurig bussen en ferry's en raakten telkens hopeloos verdwaald. Bangkok is, naast onmogelijk te navigeren, een stad waar je even in moet komen, maar als je eenmaal gewend bent aan de stank, de herrie en de drukte zie je een stad met bijzonder veel charme. Lekker eten voor bijna niks, lieve mensen en een heleboel moois te zien door simpelweg om je heen te kijken...

Foto's van Bangkok!

Toch was ik blij toen ik naar Londen doorvloog en mijn huid de gelegenheid kon geven zich te herstellen. Geloof me, klamme hitte en een overdosis aan uitlaatgassen doen weinig goed voor je huid...

Na inchecken op het vliegveld van Bangkok -Suvarnabhumi-, nog een keer inchecken op het vliegveld van Singapore en vervolgens honderd keer door de controle moeten belandde ik letterlijk en figuurlijk in Londen. Wat een geweldige stad! Op nauwelijks een uurtje vliegen is een stad als Londen te vinden, zo echt, pracht en praal, bruisend, ze praten er Engels en men eet er fish & chips! What else can you ask for? Als die Londenaren iets minder druk en gehaast waren geweest, de tijd hadden genomen voor een nietszeggend gesprek tijdens een reis die nergens heengaat, had ik geloofd dat ik terug in Ozzie was! Ik bezocht Madame Tussaud, bekeek een musical -Footloose-, stapte in zo'n dubbeldecker om langs alle attracties te touren en ging bijzonder volhardend op zoek naar de boekenwinkel uit de film Notting Hill. Ja, die boekenwinkel heb ik gevonden, en nee, Hugh Grant werkte er niet meer. Helaas...

Foto's van Londen! -foto 6, ...daar staat een man als standbeeld...-

Thuis...

Ik probeer het Australië-gevoel zo lang mogelijk vast te houden!

Dat is precies wat ik nu aan het proberen ben, eigenlijk aan het doen ben, dus wandelde ik gistermiddag door de stad, stelde vragen aan en begon gesprekjes met onschuldige voorbijgangers in plat Engels en dronk wat in de Irish Pub! Helemaal alleen, want ook in Nederland is dat mogelijk.

Later die middag trof ik Willemijn voor een biertje in die andere Irish Pub en zal ik jullie nu wat vertellen ...?

Ik heb een baantje.

1-2-3 hup, net zoals op reis! Ik zat in de Pub, met Willemijn, raakte aan de praat met het meisje achter de bar en vroeg haar tussen neus en lippen door of ze mensen zochten voor achter de bar. Ze liet me een formulier invullen en pakweg een kwartier later zat ik aan de bar met de manager die uit het niets was komen opzetten. Mijn haren waren niet gekamd, ik droeg mijn pet schuin opzij en de vlechtjes die mijn mam de dag ervoor gemaakt had en ik heb niet eerder een sollicitatiegesprek gevoerd onder het genot van een pint, maar mijn Engels liep strak, evenals het gesprek. Polly heeft zelf veelvuldig gereisd en heeft maanden in Sydney gezeten.

In eerste instantie wilde hij me vandaag terug laten komen met mijn cv, maar later besloten we dat ik net zo goed vandaag, vandaag!, kan beginnen...

Een bijbaantje, voor erbij -maar waarbij?-, in de stad, in het Engels, in een Pub vol locals én reizigers.

Ik geloof, ...dat ik dat best heel leuk geregeld heb! ;-)

Voorlopig -en da's behoorlijk vaag, ik weet het- in Nederland. Stapje voor stapje terugkomen, vrienden ontmoeten en leuke dingen doen, uitkijken voor de volgende stap. Het afgelopen jaar was een topjaar, een jaar waarin ik zoveel zag en leerde en met een stampvolle backpack aan levensbagage terugkwam. Deze backpack pakt niemand me meer af, ik moet nu alleen gaan beginnen met uitpakken, alles hier thuis, in deze andere wereld, een eigen plekje geven. Keep the spirit, dat is het belangrijkste. Ik ben veranderd. Absoluut. En ik geloof niet dat ik nog terug ga. Dit is de nieuwe Karin, hier moeten jullie het mee doen. Ik doe het allemaal rustig aan, beetje bij beetje, maar ondertussen nog net zo maf en impulsief als toen. No worries, jullie zullen me nog herkennen! :) Het enige wat ik nu nodig heb is ruimte en beetje tijd.

Dit blog blijft staan, maar zal niet meer geupdate worden. Ik wil iedereen bedanken die de moeite nam om mijn stukken te lezen en de foto's te bekijken. Het was voor mij telkens een dagtaak om een post online te zetten, maar voor jullie was het evengoed een enorm karwei om het allemaal -mijn lappen tekst en tientallen foto's- door te werken! :) Bedankt voor alle leuke en lieve woorden in de comments, ik heb hier ontzettend van genoten en haalde telkens weer een enorme kracht en positieve energie uit jullie reacties! :)

In het bijzonder wil ik mijn pap en mam bedanken, zij hebben meer met mij meegereisd dan ik in die twaalf maanden had kunnen beseffen! Dank jullie wel, voor alles!

Heel veel liefs!

ps. Ik blijf trouwens bloggen. Nieuwe gedachten, impulsen en avonturen zijn -binnenkort- te vinden op www.kattig.blogspot.com.

Tot snel!