dinsdag 8 mei 2007

Treinen in Oz!

Treinen in Oz! Van Alice Springs naar Adelaide (The Ghan) en van Adelaide naar Perth (Indian Pacific). 70 uur treinen, heerlijk!
Maar first things first, want mijn laatste post eindigde in Alice Springs!

Ik ben niet kapot van Alice Springs, een kleine stad in het midden van Australie. Alice straalde mijns inziens weinig gezelligheid uit, het was er bovendien onveilig en alcoholisme bleek aanwezig op elke straathoek. Daarbij was het er heet, ...heel erg heet! Uiteindelijk heb ik toch een dikke week in Alice doorgebracht, omdat de trein naar Adelaide slechts twee maal per week vertrekt.
No worries! Ik zat namelijk in een geweldig hostel (Annie's place) en ik heb het grote deel van mijn dagen en avonden hier doorgebracht. Het hostel was voorzien van een zwembad, een fijne keuken en een gezellige bar. Mijn hostelgenootjes (waaronder een meisje uit Belgie) bleken leuke mensen, dus eigenlijk heb ik, wederom, een heel gezellige tijd gehad!
Wat heb ik gedaan en beleefd in Alice?

Ik bezocht allereerst het baby kangaroo rescue center. Dit centrum bestaat uit een jong echtpaar en, de naam zegt het eigenlijk al, een heleboel Joeys. Kleine (baby) kangoeroes worden Joeys genoemd. In Australie worden dagelijks kangoeroes aan- en doodgereden en regelmatig is dit een mama van een Joey. Een moeder zal er tot het laatste moment alles aan doen om haar jong te beschermen en de kans is zeer groot dat haar jong het ongeluk wel overleeft. Hij (of zij) is dan nog te klein om uit de buidel te kruipen en te overleven en blijft er dus lekker in zitten. Veilig is dit echter niet, want zonder eten, drinken en de nodige schaduw sterft het jong. Of, eigenlijk nog veel gruwelijker, het jong wordt levend opgegeten door roofvogels! Gelukkig maar dat er mensen zijn die zich om deze Joeys bekommeren. Het echtpaar van het rescue center gaat dagelijks op pad en op zoek naar dode kangoeroes langs de kant van de weg. Als ze een kangoeroe gevonden hebben wordt de buidel gecheckt en de (eventuele) levende Joey mee naar huis genomen. Ze brengen het dode lichaam van de moeder terug het bos in, zodat het "opgeruimd" kan worden door de natuur. De kleine Joeys blijven vaak heel lang bij het echpaar in huis wonen. Ze worden hier verzorgd en vertroeteld en langzaamaan voorbereid op de terugkeer in het wild. Tijdens mijn bezoek kreeg ik uitleg over het centrum, maar de nadruk werd gelegd op mijn aandeel in het project. Als je een kangoeroe doodrijdt, of als je er één ziet liggen langs de kant van de weg, herhaalden ze keer op keer, check de buidel, haal Joey er (eventueel) uit, stop 'm in een zak of iets wat er op lijkt en breng hem naar het eerstvolgende rescue center! Oja, en of we de moeder daarna van de weg willen halen, zodat ze opgevreten kan worden door haar voormalige bosvriendjes.
Ik ben voor. Deze mensen redden levens, doen alles voor de Joeys (elke twee uur -dag en nacht- voeden, ..nooit op vakantie!) en ik vind het een geweldig project!
Ik heb een donatie gegeven en mocht een Joey genaamd Dave vasthouden! En dan begrijp je ook gelijk wat deze mensen drijft. Wat een schatje! :)



Diezelfde avond ben ik met hostelgenootjes naar een bar in de stad gegaan. In deze bar hadden ze, naast bier en muziek, reptielen! Slangen en hagedissen werden zo uit een doos tevoorschijn getoverd en in je schoot geworpen. Ditmaal werd de nadruk gelegd op wat-te-doen-als-je-door-een-slang-gebeten-bent. Die kans is nogal aanwezig hier in Oz, dus zeker geen onbelangrijke informatie! Even tussendoor, er bestaat een lied van en over Australie: Deadly Animals (come to Australia and you might accidentally get killed)!
Klik hier voor de lyrics.
Goed, ik heb er helaas geen foto's van, maar ik heb een python vastgehouden en ik heb twee hagedissen geaaid. Ik heb ze even gegoogled en volgens mij was de eerste hagedis een Pogona Vitticeps en de tweede een Blue-tongued Skink. In het begin vond ik het best erg spannend, de reptielenman moest eerst met me vechten voordat ik zijn rare beesten aan durfde te raken, maar daarna vond ik het fascinerend!

In Alice Springs vind je de basis van School of the air. Dit is een radioschool, via dezelfde frequentie als die van The Flying Doctors, voor kinderen die in de outback van Australie leven. Sommige kinderen wonen 1000 km bij een school vandaan en via dit programma, sinds 1951, kunnen zij vanuit huis lessen volgen. Ik bezocht de basis net buiten het centrum van Alice en kreeg de kans om een leerkracht aan het werk te zien. Er zijn 14 leraren en 8 hulpkrachten in dienst en van maandag tot vrijdagmorgen wordt elke klas 20 minuten onderwezen. Daarnaast wordt er dagelijks prive-les gegeven. Eigenlijk is het systeem vergelijkbaar met een video-chat waar meerdere mensen aan deelnemen. Eens per jaar organiseert de school een kamp en zo krijgen de kinderen de gelegenheid hun klasgenootjes -in het echt- te ontmoeten.
Een goed systeem, als je het mij vraagt, want kinderen kunnen gewoon thuis blijven wonen en krijgen toch de kans om volwaardig onderwijs te volgen. Het schijnt dat kinderen vanuit dit systeem in het vervolgonderwijs beter presteren en zelfstandiger blijken dan kinderen die "normaal" onderwijs gevolgd hebben.

Mijn laatste activiteit in Alice Springs was mijn bezoek aan het Alice Springs Cultural Precinct. Hier was eigenlijk van alles te vinden: geschiedenis, kunst, cultuur, flora en fauna, research centra en zelfs een grote begraafplaats. Ik had hier met gemak twee dagen door kunnen brengen, maar ik beperkte mijn bezoek tot het museum (of Central Australia) en de galleries. In het museum vond ik stenen en mineralen (echt de allermooiste exemplaren), fossielen en opgezette outback-dieren. De meest bizarre insekten en spinnen waren van achter het glas te bewonderen!

Ik heb, voor de verandering, wat foto's van (de keuken van) het hostel gemaakt:


Na een laatste dagje relaxen en zwembadhangen in Alice was het tijd voor mijn treinreis naar Adelaide. Ik had eerder die week contact gehad met Vicky en zij had aangeboden om me van het station te komen halen. Heerlijk, en ik hoefde er dus alleen maar voor te zorgen dat ik die middag op tijd in de trein zou zitten.
De reis was lang (24 uur) maar erg comfortabel. Ik heb niks anders gedaan dan lezen en snacken. En slapen natuurlijk, ..dat deed ik erg goed! Ik had tijdens de rit geen buurman of -vrouw, dus twee stoelen helemaal voor mij alleen. Ha! Slapen doe ik tegenwoordig overal, of het nu in een tent of een swag is, een bus of een trein, een park of een vliegveld, het maakt allemaal niets meer uit! :)



Aangekomen in Adelaide ging ik op zoek naar Vicky. We hadden geen plaats afgesproken, dus het was even gokken vanwaar ze me op zou pikken. Uiteindelijk hoorde ik mijn naam omgeroepen worden door de speakers, dat was eigenlijk best heel erg grappig, en toen bleek dat Vicky het zoeken al had opgegeven en gewoon voor de makkelijke manier gekozen had. :)
Ik heb een heel leuke tijd gehad bij en met Vicky en Gary! Dankzij hun uitnodiging kreeg ik de kans om een paar dagen met een echte Aussie-familie door te brengen en dat vond ik geweldig! Vicky en Gary zijn getrouwd, allebei net in de 40 en ze hebben twee kinderen. Dochter Sarah is 14 en zoon Ben (die heb ik niet gezien) is 18 jaar oud. Een typisch Australisch gezin, volgens Gary, al waren ze volgens mij een stuk rijker dan de gemiddelde local. Vijf jaar geleden verhuisde het gezin van Mt Gambier naar Adelaide om hier een bedrijf (appartementenverhuur) te gaan runnen.
De eerste dag nam ik een kijkje op kantoor, bezocht ik samen met Vicky de Greenhill Galleries en dronken we wat in een pub. Volgens mij gaan Aussies gewoon elke dag naar de pub. Niet om dronken te worden, maar om wat te drinken na werktijd. Punt. 's Avonds hebben we lekker gegeten en op de bank televisie gekeken (jaja).
De volgende ochtend ben ik samen met Sarah de stad ingegaan om te winkelen en te lunchen. Later die middag pikte Vicky me op en toen zijn we met z'n allen naar de wijngaarden van Adelaide gegaan. Wijnproeven! Ik had tijdens mijn vorige bezoek aan Adelaide de Barossa Valley bezocht, maar nu reden we een stuk verder. Ik heb wederom heel lekkere wijnen geproefd, ditmaal beperkte ik me tot de wijnen die ik sowieso graag drink, en ik geloof dat ik een echte fan begin te worden!
's Avonds kregen Vicky en Gary vrienden op bezoek en hadden we een grote barbie! :)
Die vrienden, Bob en Gail, zijn, net als Vicky en Gary, bikers en uiteindelijk kreeg ik iedereen enthousiast om de dag erna te gaan touren! :) Ik zat achterop bij Bob, hij was de trotse eigenaar van een vette Harley, en we reden door de heuvels, naar het strand en over de snelweg. Sowieso mooi, maar ik ben er nu ook achter dat biken op zich ontzettend stoer is! Wanneer je met 130 km per uur over de snelweg scheurt heb je werkelijk waar het gevoel dat je hoofd van je romp af gaat waaien, maar het is wel een grote kick!
Hieronder de foto's! De eerste foto heb ik de middag voordat ik vertrok gemaakt en vlnr is te zien: Vicky, Sarah, Francin (zus van Vicky), Cameron (zoon van Francin) en oma (van Vicky en Francin). Gary was weggelopen, die houdt niet van foto's.





En toen was het helaas alweer tijd om te vertrekken. De dagen in Adelaide (3 dagen, 2 nachten) zijn voorbij gevlogen! Vicky en Sarah brachten me naar het station en hier namen we met dikke knuffels afscheid.
En toen zat ik weer in de trein. Dat soort dingen gaan altijd heel snel. Ineens is een moment voorbij en ben je weer ergens anders. Op een heel andere plek in een schijnbaar heel andere wereld en helemaal alleen met jezelf. Van tevoren denk ik vaak dat ik het jammer vind dat iets voorbij zal zijn, maar zodra het moment dan daar is, is het ineens helemaal prima. Zo ook nu.
In de trein belde ik mijn eigen mam op om haar te vertellen dat ik was wezen biken en kort daarna maakte ik kennis met Kristine en Rene, die schuin achter me zaten. Kristine uit Papendrecht en Rene uit Venlo. Hoe leuk!
Het was sowieso lekker om weer even in het Nederlands te mogen praten, maar deze twee mede-backpackers (die elkaar ook net hadden leren kennen) bleken fantastisch gezelschap! Twee dagen en twee nachten in de trein, ..heerlijk ontspannen, want je kan er niks anders doen dan de tijd doden en jezelf vermaken. Het had van mij tot in de eeuwigheid door mogen gaan! We hebben gekaart, gedronken, gegeten en regelmatig slap gelegen van het lachen! Uiteindelijk "zonken we zo diep" dat we doen, durven of de waarheid gespeeld hebben en ik stiekem de Gold Kangaroo Service binnen gesneakt ben. Jongens, ik mag dan acht maanden op reis zijn, ik groei niet op.
Gisteravond maakte de trein een stop in Kalgoorlie. We werden met z'n allen de trein uitgegooid en mochten pas 3 1/2 uur later weer terugkomen. Tja, wat ga je dan doen? Kristine, Rene, nog wat treingenoten en ik zijn door de stad gaan wandelen, deden een kroegentocht en besloten dat Kalgoorlie een bizar stadje is. Zo liepen we op een gegeven moment een kroeg binnen. Zag er allemaal heel normaal uit, denk aan een gemiddeld saai bruin cafe in Nederland, alleen waren de barmeisjes topless...
Het was een geweldig leuke treinreis en ik had me geen betere reisgenoten kunnen wensen!

Vanmorgen kwamen we aan in Perth. Kristine logeert bij een familie en Rene en ik zochten samen een centraal gelegen hostel op. Het is geen geweldig hostel, vies en erg oud, maar stiekem vind ik het leuk om een tijdje in een krakkemikkig hol te leven.
En nu? Perth is, zo op het eerste gezicht, heel erg leuk! Een grote (en schone!) stad, 1.3 miljoen inwoners, aan de westkust van Australie. Perth ligt heel erg afgelegen en het schijnt dat de stad dichterbij Singapore dan bij Sydney ligt!
Ik heb een dikke week aan accommodatie geboekt en wil de komende dagen veel gaan doen en bekijken: musea, parken, tours...
Ik ben op het moment volkomen planloos. Het enige wat ik weet is dat ik de westkust van Oz wil gaan "doen", maar hoe en met wie is vorlopig nog onbekend.

No worries! :)


11 reacties:

Anonymous Anoniem zei...

Ha Karin!

Jee wat maak je een hoop mee zeg.
Dat van die Joey's is werkelijk super, sta je normaal gesproken niet bij stil bij dit soort leed. Maar goed dat er van dit soort mensen zijn hoor! En jij met kleine Dave (gna) zag er heel lief uit.
En dan achterop een motor, heb ik ook 1 keertje gedaan maar besloot bij mezelf dat het echt 1 keer maar nooit meer zou zijn, heb me de hele rit krampachtig aan de vetrollen van de "biker" vastgeklampt!!!
Uiteindelijk ben je dus ook nog terechtgekomen in een topless bar.. ha ha wel leuk hoor, verwacht altijd wat je niet verwacht zo zie je maar.
Nou meis, wensen wij jou een heerlijke relaxte tijd in Perth en wachten je volgende story met spanning af.
Dikke dikke kus van ons alledrie.
Dave, Kris en Yvonne
xxxxx

dinsdag, 08 mei, 2007  
Anonymous Anoniem zei...

He Karin, het was me het treinreisje wel zeg! Leuk dat je dan nog Hollanders tegenkomt waar je dan ook nog eens een leuke tijd mee hebt. En wat zijn kleine kangaroetjes lief hè?
Dat je slangen en hagedissen vast durft te houden zeg, ik ben al weg als ik denk dat ik er een zie.
Stoer hoor. Maar we hadden de laatste tijd al begrepen dat je een hele stoere meid bent.

Geniet lekker in Perth en we horen graag weer iets van je.

Dikke kus en heel veel knuffels van Remco die vandaag op de fiets met werkweek is gegaan, 30 km fietsen naar Loosduinen. En dan te bedenken dat het hier weken schitterend weer is geweest en dat het dus gisteren is gaan regenen en stormen en nou ja je kent het vast nog wel, echt hollands weer dus.

En natuurlijk ook van Harry die bij oma slaapt de komende dagen omdat hier de bovenverdieping op z'n kop staat, stucen, verven en ga zo maar door.

En heel veel dikke kussen van mij, die nu dus alleen thuis, zonder man en kind zielig zit te zijn....

dinsdag, 08 mei, 2007  
Anonymous Anoniem zei...

Hallo lieffie,

Wat een treinreizen zijn dat zeg, onvoorstelbaar. Zou wat voor Yvonne zijn, die is daar gek op.
Wat zijn die Joeys lief en wat stond jij ontzettend leuk op die foto met dat kangaroetje, schattig gewoon.
Het lijken me wel gezellige lui daar in Adelaide en ze hebben geloof ik hun best gedaan om het jou naar de zin te maken, komen ze jou ook nog een keertje in nederland bezoeken?
In ieder geval weer een fijne planloze tijd in Perth, ook wel eens lekker hoor om alles op je af te laten komen, en tot de volgende post maar weer.
Een hele dikke kus (ook van je pa)

woensdag, 09 mei, 2007  
Anonymous Anoniem zei...

ooohhhw die Joey's!! wat goed van hun om dat zo te doen zeg.. anders worden die beestjes idd maar aan hun lot overgelaten. fijn dat er zulke mensen zijn he :)

en verder maak je weer lekker veel mee :) leuke foto's ook weer, ook van je vorige post nog :)

tot snel! groetjes Desiree

woensdag, 09 mei, 2007  
Anonymous Anoniem zei...

hoi kaar

kedeng kedeng kedeng kedeng hoe hoe
bonkt dit liedje niet een beetje in je hoofd na zo veel uren in de trein?
wat een ontzettend leuke foto van jou met de babykangeroe zeg
en wat de slangen betreft ik geloof dat ze allemaal gevaarlijk zijn dus blijf jij maar lekker uit de buurt
nou lieverd ga maar weer lekker genieten
kijk alweer uit naar je volgende post
een hele dikke kus ook van kees xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

woensdag, 09 mei, 2007  
Anonymous Anoniem zei...

kjflksdjflkjflkjf

woensdag, 09 mei, 2007  
Anonymous Anoniem zei...

ha karin ik volg je al vanaf dag 1 maar heb nu net van hanneke geleerd hoe ik met je kan mailen wat een prachtige reis ben je aan het maken en wat een avontuur en al die mensen die je ontmoet geweldig ik ga je nu vaker mailen en wens je nog veel plezier groetjes van je (ouwe buuf ) betty tot gauw
doei

woensdag, 09 mei, 2007  
Anonymous Anoniem zei...

Ja hoor zij wel met een baby Joey.... kan niets anders zeggen als in mijn vorige reactie... ik ben verschrikkelijk jaloers! Toen ik nog erg jong was (geloof een jaar of 10) heb ik ook een Phyton vastgehouden (over mijn nek en armen). Voelt erg rubberachtig maar tegelijk erg zacht aan. Valt me overigens nog mee dat je niet gelijk een motorjack geconfisceerd hebt :-))

Dikke kus en tot snel!
Danny

donderdag, 10 mei, 2007  
Blogger My Dying Dreams zei...

Ahhhh, wat ontzettend lief! Ik kan me bijna niet voorstellen dat er nog mensen kinderen willen als ze ook baby-kangaroes kunnen verzorgen! ;)

Ik moest Gold Kangaroo Service toch echt even opzoeken.. Stonden er nog bewakers voor de deur? En zowieso, Doen, durven, waarheid en er zijn mensen die doen kiezen??! Jeetje, ik dacht dat iedereen altijd alleen maar waarheid koos ;)

En verder, succes met plannen maken! Maar besteed er niet teveel tijd aan, het loopt vast toch weer anders ;p

Dikke kus, Remi

vrijdag, 11 mei, 2007  
Anonymous Anoniem zei...

Dick zegt
Hai schat t kan gewoon niet op bij je, nu weer zo'n lief klein kangeroe-tje ! Wat is het dan hier toch verschrikkelijk saai ! Maarja je heb nu eenmaal meeeeeer saaie pieten dan geluksvogels als jij . Nou ben benieuwd waar je ons nu weer jaloers mee ga maken ? Veeeeel plezier nog hoor en een dikke kus van ons !

vrijdag, 11 mei, 2007  
Anonymous Anoniem zei...

Hallo Karin,

Mooi verhaal weer en wat zijn die mensen daar gastvrij.
Veel plezier nog in Perth.
Groetjes

zaterdag, 12 mei, 2007  

Een reactie posten

Aanmelden bij Reacties posten [Atom]

<< Homepage