Melbourne. Deel 3

Stel je voor, ..

..het is tegen middernacht en je had bedacht om vanavond eens op tijd te gaan slapen. Op blote voeten en in je joggingsbroek (je hebt namelijk net gedoucht) loop je nog even naar de 7-Eleven voor yoghurt en fruit. Dan hoor je muziek, ...leuke muziek, het swingt! Helemaal vergeten dat het festival op Federation Square gaande was! Met een paar centen en je sleutel los in je hand begin je te rennen, want al is de band waarschijnlijk al drie kwartier aan het spelen, ineens wil je er niks meer van missen. Het is gelukkig dichtbij, lang leve accomodatie in het centrum! Al met al nog geen vijf minuten later sta je voor een podium. Iedereen swingt en gaat uit zijn dak bij het bandje van Sri Lanka. Jij natuurlijk ook! Voor een dik uur lang sta je te dansen en te zingen met tientallen andere mensen die je nog nooit gezien of gesproken hebt, maar die op dat moment allemaal je vrienden zijn...

Dat is Australie! Dat is Melbourne!

"Let me hear you say: OO-HOO!"

Hi guys! :)

Nog steeds vanuit Melbourne, al zijn er in de korte tussentijd een hoop situaties en plannen gewijzigd! Mijn baantje, allereerst, ...ben ik kwijt! 6 april tour ik nu via the Great Ocean Road naar Adelaide. Thailand is officieel (zo officieel als officieel kan zijn down under) van de baan!

Hoe is het toch mogelijk dat Karin haar baantje kwijt geraakt is, terwijl ze een week geleden nog schreef dat ze het zo goed deed daar in Il Tempo? Ja mensen, ik hoor jullie heus wel denken! ;) Lily dacht daar, schijnbaar, anders over. Afgelopen zaterdag had ik de ochtend en middag gewerkt en toen het tijd was om naar huis te gaan vroeg ik José of hij het rooster voor de volgende week al gezien had. Hij kwam naast me staan, sloeg een arm om mijn schouder en zei me dat Lily hem had verteld (en gevraagd had door te geven) dat ik na vandaag niet meer terug hoefde te komen. Lily spreekt slecht Engels en had dit een mooi excuus gevonden om de boodschap niet zelf door te hoeven geven. Dat gaat er bij mij niet in, dus ik pakte de ladder uit de kast en klom naar boven, naar daar waar Lily's kantoortje zich bevindt. Enigzins geschokt was ze, toen ik ineens voor haar neus stond en nogal direct vroeg waarom ik ontslagen werd.
"Karinaaa, .. you are a verrrrry nice girl, but you make too many mistakes!", verklaarde ze.

Ik kon me serieus waar geen recente mistakes voor de geest halen, behalve die ene keer dat ik vergeten was het bonnetje mee te nemen nadat ik bloemen voor de zaak gehaald had. Verduidelijking vragen dus maar. Toen draaide het hele verhaal zich ineens om, ...toen was het niet haar keus, maar de keus van Luca. Luca die niet eens mijn naam weet? Luca die zo af en toe binnen komt stormen om wat bestellingen op de bar te smijten en dan weer in z'n vette Alfa Romeo stapt om naar een volgend restaurant wat 'ie bezit te scheuren?

Ik heb het hier bij gelaten. Hoe dan ook, iemand daar in Il Tempo wilde zo snel mogelijk van mij af. Toen ik voor vertrek afscheid nam van José vertelde hij me dat er veel gaande was in de zaak. Lily zou in een paar dagen terug naar Milaan vliegen, omdat er grote problemen waren ontstaan tussen haar en Luca. Hoe dan ook.

Toch steekt het, zo ineens je baan kwijt raken, omdat men je er niet meer wilt hebben. Ik ben wat gaan wandelen en nadenken over wat nu echt de reden van mijn plotselinge ontslag kon zijn geweest. Uiteindelijk besloot ik dat ik mijn best gedaan had. Ik was snel over het verlies heen, voelde me ineens weer een vrije backpacker met zeeën van tijd en geen cent te besteden.
Ik stapte de eerstvolgende bar binnen om een Jug te delen met een Ier die daar toevallig aan een tafeltje zat. Het was immers happy hour... :)

Ik ben begonnen met zwemmen! Of eigenlijk, ...ben ik al even bezig! Ik was al een tijdje aan het nadenken over sporten, maar feit is gewoon dat daar veel bij komt kijken (denk aan: vuile was, aanschaf van schoenen en sportkledij...). Zwemmen bleek ideaal: 't is lekker en relaxt, je hebt er alleen je bikini voor nodig en daarbij train je je hele lichaam op een heel natuurlijke manier. Enigzins onder de indruk van dit geweldige nieuwe idee ben ik diezelfde dag op zoek gegaan naar een zwemvereniging en schreef ik me (ook nog diezelfde dag) in bij Melbourne City Baths. Hier kan ik niet alleen zwemmen, maar mag ik ook nog eens gebruik maken van de spa en de sauna. Wat wil ik nog meer? ;)

Sinds die dag trek ik dagelijks ('s morgens of 's avonds) een goed anderhalf uur baantjes. Tja, ik ben en blijf Karin, dus als het op sporten aankomt gaan we gelijk naar niveau-fanatiek. Zwemmen bleek ook een leuke manier om nieuwe contacten op te doen! Geen backpackers, maar locals ditmaal!

Wat doe ik verder in Melbourne? Sightseeing, uitgaan, ...daten! Zo had ik een goede week terug een date met Fred. Ik had Fred (spreek uit met een Frans accent en vooral een zachte d: Frèdddè) na werktijd ontmoet in een bar. Hij kwam naast me staan, naast me zitten, en we raakten aan de praat. Over reizen, werken, muziek en films. Fijne gast, dacht ik. Perfect Engels. En nog best prettig om naar te kijken. Hij had danwel zijn hand op mijn rug gelegd, maar buiten dat was 'ie niks opdringerig. En bovendien mag een man mijns inziens best laten blijken dat 'ie meer in je ziet dan alleen een interessante gesprekspartner :) Geïnteresseerd, of in ieder geval schijnbaar, en erg prettig om mee te praten. Toen vroeg 'ie me voor een date en ik zei ja. Ik zei ja! Ach weet je, soms loop ik door Melbourne, langs het water of door een park, en zie ik overal stelletjes ontzettend verliefd zijn. Ik mis het. Het stukje romantiek, passie, in mijn o-zo-onafhankelijke bestaan. En de eerste stap, realiseerde ik me een paar weken geleden, is toch logischerwijs eens een keer volmondig ja antwoorden als een leuke jongen me mee op een date vraagt.

Goed, een date dus. Iets waar ik eigenlijk een beetje huiverig voor ben. Ik ben toch meer het type wat een jongen om zich heen wilt hebben en het contact dan vanzelf over laten gaan in iets wat daten genoemd kan worden. Maar dingen lopen nu eenmaal niet altijd zo zoals jij ze voor ogen hebt! Zodra ik de bar verlaten had nam het "zo, die is weg!"-gevoel het weer van me over! :) Maar eigenlijk had ik zin in een date. Met een Fransman uit Parijs.

Toch liep de date uit op heel weinig. Niet mijn type, dat werd snel duidelijk toen hij zich consequent negatief uitliet over alles wat ter sprake kwam. Australiërs (waren stupid!), Aziaten (daar kon je nu nooit eens een normaal gesprek mee voeren!), hostels (smerig!), andere backpackers (irritant!), .. enzovoorts enzovoorts bla bla bla. Daar kan ik op het moment heel weinig mee, dus ik heb 'm na een goed anderhalf uur verteld dat het contact wat mij betreft eenmalig was. Daarna was ik natuurlijk ook stupid! ;)

Ik besloot mijn avond niet te laten verpesten door een mislukte date, had me bovendien enigzins mooi aangekleed voor de avond, dus ik ben alleen op stap gegaan. Uiteindelijk kwam ik terecht in een bar nabij het hostel waar ik aan de praat raakte met een groep mannen uit Londen. Zij waren hier in verband met de Grand Prix en zouden in een paar dagen tijd weer vertrekken. Ze stonden erop mijn drankjes te betalen zolang ik maar bij ze bleef zitten en daar zeg ik natuurlijk geen nee tegen... ;)

Uiteindelijk heb ik alsnog een heel gezellige avond gehad!

Het hostel, Greenhouse Backpackers, is erg gezellig! Véél Engelsen, Ieren en Canadezen, maar ook Italianen, Fransen en Zuid-Amerikanen. Veel mensen zitten hier al drie maanden of langer, dus de groep is vrij close geworden. Ik ben geen part of the group, maar heb in ieder geval altijd aanspraak en gezelligheid en er is altijd iemand bereid om een drankje te gaan doen ergens. Dat is genoeg! :)

Samen met mensen uit mijn hostel ging ik afgelopen zaterdag naar The Night Cat, een erg relaxte bar met (live) jazz, soul, blues en funk. Ik weet nog steeds niet wat funk nu precies is, maar het stond in elk geval op de flyer! ;) Geweldige bar, dus hier zal ik vanaf nu zeker vaker te vinden zijn!

Hieronder trouwens twee foto'tjes, genomen vanaf het Observation Deck van de Rialto Towers. Melbourne gezien vanaf 253 meter hoogte! Te zien is de Yarra River en links-in-'t-midden (foto 1) Flinders Street Station. Dit station, trouwens ook nog te zien op andere foto's in deze post, is in gebruik sinds 1854 en vormt het centraal station van Melbourne.

Gisteren heb ik het Immigration Museum bezocht. Leuk! Dit museum geeft een beeld over de geschiedenis en het heden omtrent immigratie binnen Australie. Honderden jaren geleden stapten mensen van overal vandaan met een koffer de boot in om in Australie een nieuw leven te beginnen. Het museum liet zien hoe die "boten" er toentertijd uitzagen en hoe gering hygiëne was, dus de kans was aanwezig dat mensen onderweg (vijf weken varen) ziek werden en heel Australie niet meer zouden gaan meemaken. Er zijn periodes geweest waarin alleen Britten mochten emigreren, periodes waarin vrouwen gratis mochten overvaren (er waren te weinig vrouwen in Australie, dus de behoefte aan ongetrouwde vrouwen was groot!), periodes waarin een beleid van 'White Australia' werd gevoerd met een hoop racisme en discriminatie van andere Europeanen en Aziaten, en natuurlijk het eeuwige probleem met de Aboriginals, de oorspronkelijke eigenaars van het land, die overigens nog steeds grotendeels in armoede leven.

Altijd interessant om een stuk geschiedenis mee te krijgen. Inmiddels worden er in Australie 170 (!?) talen gesproken en is Melbourne één van de meest multiculturele steden ter wereld.

Hieronder een willekeurige selectie foto's van de stad en het stadscentrum! Op de laatste foto is het koffiebarretje -naast mijn hostel- te zien waar ik elke morgen een verse macchiato bestel! ;)

Waarom is Thailand van de baan? Veel mensen wisten waarschijnlijk niet eens dat Thailand in eerste instantie op de baan stond, maar goed. Ik had dit bedacht, min of meer besloten, na het zien van een programma over backpacken door Azië op televisie. Ik ben me hierna meer gaan verdiepen in het onderwerp en het plan kreeg steeds meer vorm.

Geloof me, (Zuidoost-)Azië is inmiddels een droom geworden als het op reizen aankomt! Azië, Zuid-Amerika, Canada, ..er zijn inmiddels zoveel plaatsten bijgekomen welke ik wil gaan bezoeken, ontdekken, ..welke ik met eigen ogen wil gaan beleven!

Maar, inmiddels ben ik er na zeven maanden reizen uit dat ik meer uit een reis zal kunnen halen als het een reis op zichzelf blijft. Sometimes you see more, ...when you see less! Thailand er "even achteraan" doen is zonde van de ervaring en in mijn geval waarschijnlijk ook nog eens vermoeiend. Dus: ik blijf lekker in Oz, met misschien nog een weekje Fiji erachteraan, en neem de tijd om alles lekker te laten bezinken en de ervaring op me in te laten werken.

En dan: weer op reis! ;)

Weer op reis en weer alleen, want dit bevalt ontzettend! Het begrip alleen heeft een nieuwe waarde voor me gekregen. Alleen kunnen zijn, alleen kunnen bedenken, bepalen en uitvoeren, ...alleen kunnen reizen! Het geeft zoveel vrijheid! Soms vind ik het heerlijk om een paar dagen helemaal alleen te zijn, soms echter ga ik bewust op zoek naar gezelschap. Het kan allemaal, en het is zo makkelijk! :)

Toch...

Ik zal nooit meer beweren dat ik niemand nodig heb, want dat is gewoon niet zo. Punt. En gelukkig maar, want er zijn zoveel mensen, thuis en eigenlijk overal, die zo ontzettend veel voor me betekenen. Die zoveel bijgedragen hebben en nog steeds bijdragen aan alles wat ik doe, beleef en wat ik eigenlijk ben. Met mijn moeder bel ik regelmatig en met haar deel ik alles. Leuke ervaringen, maar ook minder leuke momenten. Maar soms is het ook fijn om weer contact te hebben met mensen, vrienden, welke ik minder regelmatig spreek. Thuis. Ik realiseer me hoe dingen straks veranderd zullen zijn. Sommige vrienden wil ik zeker bewaren, anderen ben ik verloren, ...ga ik verliezen. Omdat ik daarvoor kies, of omdat dingen lopen zoals ze lopen. Klinkt zo simpel, maar is zo ongelooflijk waar. Waar, maar ook goed. Het leven kan hard zijn, maar ook heel mooi. Eigenlijk. Het leven is prachtig, echt prachtig, zolang je zelf kiest. Je leven in eigen handen neemt. Kiest voor je vrienden, omdat ze iets toevoegen, ... omdat je zo fijn met ze kunt praten, kunt lachen, kunt drinken of omdat ze je inspireren. Het maakt allemaal niet uit, zolang je kiest voor wat je wilt en doet waar je je goed bij voelt.

De komende tijd heb ik een hoop te doen! Aankomende zaterdag ga ik naar een concert van Arcturus in St Kilda en de dag erna ga ik naar de grote finale van de 12th FINA World Championships! Het kaartje, ik ga voor het zwemmen, heeft me een serieuze rib uit mijn lijf gekost, maar het belooft dan ook een spectacel te worden! Except Greatness, staat er namelijk op mijn ticket. ;)

Binnenkort ga ik nog een kaartje halen voor het concert van Ziggy Marley en dan zal ik het weer wat rustiger aan moeten gaan doen. Misschien straks in Cairns-of-waar-dan-ook weer aan het werk...

6 april reis ik via the Great Ocean Road (google!) naar Adelaide en, alhoewel ik het ontzettend naar mijn zin heb in Melbourne, kijk ik er naar uit om straks weer verder te reizen! :)

kus van Karin!

ps. Filmtip! Step Up. Een geweldig leuke film over dansen en over liefde. Of over liefde en dansen. Whatever... Met Channing Tatum, ongelooflijk sexy, en Jenna Dewan. Geen grote namen, maar wat niet is kan nog komen. Verwacht geen sterk verhaal, wel veel dans en muziek! :)

Ik heb de film vanmorgen in de Virgin Megastore bekeken, ...zo met koptelefoon op voor een klein scherm! :)

Melbourne. Deel 2

G'day mates!

Back! Wederom een post vanuit Melbourne, maar ditmaal met spectaculair fotomateriaal! ;)

Allereerst, ...zondag 18 maart 2007!
De tennisballen dreven nog in het water (Australian Open 2007), maar nu diende het Albert Park weer even als het circuit voor de Grand Prix Formule 1 van Australië!
Het was een geweldig evenement en ik was erbij, ik heb het gezien! Ik heb live gezien hoe Kimi Raikkonen de winnaar van 2007 werd en ik ben er helaas getuige van geweest hoe onze Christijan Albers in ronde elf als allereerste uitviel. Het leek godverdomme het Eurovisie Songfestival wel! Lewis Hamilton eindigde als derde in de race, maar deze jongen wordt zo geprezen en is zo populair in Oz dat je bijna zou gaan denken dat hij de race dit jaar gewonnen heeft...
Het kan trouwens zo zijn dat Nederland de Grand Prix volgend jaar ook live op televisie zal kunnen volgen, want de organisatie maakt plannen om de race voortaan 's nachts te rijden.

Ik was donderdag (15 maart) samen met Eefje naar de opening van de Grand Prix gegaan, maar toen was er eigenlijk nog weinig te zien of te beleven. We hebben toen wel een heel leuke dag gehad. Er huppelden kangaroes in het rond, er was livemuziek, auto's stonden tentoongesteld en de biertent was open. Na wat over het terrein gestruind te hebben zochten we een plekje in de biertent en hier zijn we de rest van de middag blijven zitten. Mooi weer, lekker bier en een heleboel aanspraak van blije Aussies. Wat wil je nog meer? :)
Eefje vertrok zaterdagochtend naar Tasmanie, dus zondag ben ik alleen naar de grote race gegaan. Het was spectaculair druk ditmaal! Veel mensen hadden een complete picknickuitzet meegenomen en vonden een plekje in het gras waar ze lekker konden relaxen tot de grote race begon. Ik besloot met ze mee te doen. Ik had danwel geen picknickuitzet, maar toch in ieder geval bier en een panini. Vanwaar ik zat had ik goed zicht op de baan en op het grote scherm. Ideaal dus!

Om 2.00 pm zou de race beginnen en ik stond klaar. Eerst natuurlijk het volkslied (Advance Australia Fair) gezongen! :)
In eerste instantie dacht ik dat de race al begonnen was toen de coureurs eigenlijk nog aan het inrijden waren. Ik vond al dat ze zo belachelijk langzaam reden en dacht voor een moment is dit het nou?! Toen ze eenmaal echt begonnen waren was het echt waanzinnig! Wat een herrie! Wat een snelheid!

Toch, ...na twintig minuten kijken had ik het wel gezien en besloot ik om wat rond te gaan lopen. Mijn oordopjes had ik inmiddels afgestaan aan een klein jongetjes naast me. Zijn pa had 'm wel een mooi Ferrari-shirt aangetrokken, maar had even niet gedacht aan oordopjes. Nu stond het ventje met zijn handjes voor zijn oren moeilijke bekken te trekken en dat kon ik natuurlijk niet aanzien! Ik kan ook best heel goed doen! :)

Ik wandelde naar de frietkraam (voor friet!) en kwam daar Roberto tegen. Roberto, een Braziliaan en een echte levensgenieter, was achter mij in de rij aangesloten en vertelde me dat ik een amazing bum had. Meestal dis ik een gast na zo'n opmerking gelijk... Roberto echter zei het met enorm veel zelfvertrouwen en met een grote grijns op zijn gezicht en zorgde er hiermee voor dat ik er hard om moest lachen en 'm zelfs vriendelijk bedankte. Brazilan style, noemde hij het. Bovendien was het waar, of had ik soms liever gehoord dat ik een fat ass had?
Oke, de toon was gezet. Eigenlijk vond ik 'm ook best leuk, die Roberto! Donkerblond. Krullend (bijna kroesend) haar tot net over zijn schouders, lichte bruine ogen met een beetje groen, een baartje van een paar dagen en ontzettend mooie tanden. En die grijns, die wilde maar niet weg, he! Hij was die dag goed gekleed in een spijkerbroek en een overhemd, maar toch had 'ie iets weg van een zwerver.
We aten samen patat, dronken samen bier, keken samen naar het laatste stuk van de race en wandelden samen over het parcours na de race! Dat was leuk, ik wist helemaal niet dat dat kon, maar toen de hekken eenmaal open gingen stroomden alle mensen massaal de baan op! Leuke sfeer, goede ervaring! Roberto wist meer over autosport dan ik (duh!) en toen we eenmaal bij de start/finish aangekomen waren liet hij me de kabeltjes in de grond zien welke aan de onderkant van de auto's vastgemaakt worden voor de start. Als een auto dan beweegt (hoe dan ook) voor het startschot kan dat meteen worden waargenomen. En dan heet het waarschijnlijk vals spel.

Hieronder de foto's!











Later ben ik terug naar het hostel gegaan. Roberto had inmiddels hele andere plannen met mij, maar ik besloot dat het mooi geweest was. Het was een heel leuke dag met leuk gezelschap (wat weer zo uit de lucht was komen vallen!), maar soms is dat precies wat het moet zijn. :)

We zijn inmiddels weer een tijdje verder sinds mijn vorige post en ik heb heus wel meer gedaan en gezien dan de Grand Prix! Zo ook werken, slapen, hostel-hangen en een beetje sightseeing in Melbourne, regelmatig samen met Eefje. Het was heel leuk om Eefje te leren kennen en we hebben veel leuks gedaan. Om te beginnen dagelijks buiten de deur eten, iets waar ik beter geen gewoonte van ga maken...
Samen met Eef ben ik tevens naar de Royal Botanic Gardens gegaan. De mooiste tuinen ter wereld liggen weliswaar in Londen, maar op de voet gevolg door de tuinen van Melbourne. Ik moet zeggen, de tuinen waren heel erg mooi! Dit is geen park meer te noemen, ...eerder een geheel verzorgd en opgemaakt stuk natuurschoon! :)
Ook heb ik de National Gallery of Victoria bezocht en nam ik een kijkje bij de Melbourne Cricket Ground. Hier vinden in de zomer cricketwedstrijden plaats en in de winter wordt er rugby (Australisch rugby) gespeeld.
Er was de afgelopen periode zoveel gaande in de stad! Niet alleen de Grand Prix, maar ook het Moomba Waterfest (muziek, theater, dans, kermis), het Melbourne International Film Festival, een Thailand-spectakel en straks natuurlijk de FINA World Chamionships 2007, wederom in Melbourne. Als kaarten niet te duur en nog te krijgen zijn wil ik hier graag naar toe!
Ik moet toegeven, Melbourne is op het moment wel the place to be! Het is een prachtige stad vol evenementen, kunst, cultuur, groene parken, winkels en restaurantjes en geweldig aardige mensen! Dat blijf ik iets heel moois vinden. Waar ik ook ben, of het nu buiten in het park of ergens in een bar is, mensen (jongens, meisjes, mannen en vrouwen) komen naar me toe voor een praatje, willen weten wie ik ben en wat ik zoal doe.

Ook nog steeds aan het werk in Melbourne! Ik moet zeggen dat het barren en serveren in Il Tempo me verrassend snel eigen is geworden. Ik loop als Miss Sunshine tussen de tafels door en geniet van het werken met de gasten en het eten wat Il Tempo serveert. Mijn collega's zijn oke. De chef komt uit Peru, heet Dan(iel) en is 22 (?!) jaar! Daar was ik nog wel even verrast door, want ik had 'm rond de 30 jaar geschat. In beginsel kon Dan onder stress wat bot en onaardig uit halen (vooral als ik ergens de fout in was gegaan met het invoeren van een bestelling in de computer -en daarmee zijn hele organisatie in de war gooide-, of als ik de borden niet snel genoeg onder zijn neus vandaan haalde), maar inmiddels kunnen Dan en ik redelijk goed door een deur en eet ik regelmatig a la carte. In de keuken werkt een Italiaanse jongen als hulpje van Dan (hij is een jaar of 20 en een schatje) en Peter uit Duitsland doet de afwas. Peter zegt nooit zo veel. Ik serveer samen met Joe-die-eigenlijk-José-heet uit Spanje, Angela, Alice en Sarah uit Italie en Carolina uit Mexico. Kortom, ik hoor de hele dag Spaans en Italiaans. Zodra de laatste gasten betaald hebben en het restaurant verlaten is niemand behalve Carolina nog bereid om een woord Engels te spreken behalve als iets direct naar mij toe gericht is.
Irritant.
Ik heb twee bazen: Luca en Lily. Ik vind Luca enigzins angstaanjagend en Lily doet inmiddels goed haar best om mij gek te maken. Iets wat haar nooit en te nimmer zal gaan lukken. Daarbij is haar Engels van een dermate laag niveau waardoor er nogal eens miscommunicaties ontstaan. En elke avond tel ik mijn geld na, omdat ik haar op dit punt voor geen meter (meer) vertrouw.
Dus ja, ...goede en slechte kanten inmiddels. Maar voorlopig blijf ik nog wel even serveren.

Hieronder nog wat foto's van Melbourne!
AC/DC is trouwens een band uit Australie, en wel uit Sydney... Dat wist ik niet! Kylie is trouwens geboren, getogen en nog altijd woonachtig in Melbourne! :)





Ik ga nu werken en kom snel terug met een nieuwe post en meer foto's.
Tot later!

Happy Birthday, Erik !

Schrijfsels van hiervoor. Een stukje Karin!

"Lang leve de onafhankelijkheid" klinkt misschien verbitterd, eigenlijk is het heel wijs. Je moet het met jezelf doen, want uiteindelijk moet jij ook degene zijn die te allen tijde op jezelf terug moet kunnen vallen. Onafhankelijk zijn betekent niet het hebben van eigen woonruimte en inkomen, het betekent individueel gelukkig kunnen zijn en zelf je wegen durven bepalen, weten wat je wilt en waarom. Hiermee je geluk niet af te laten hangen van een ander, of van een situatie. En dat laatste stukje wil ik voor mezelf nog wat gaan uitbreiden."


Lieve mensen,

Hier volgt iets persoonlijkers wat ik graag met jullie wil delen, met als doel om dit weblog echt compleet te maken!
Schrijven deed ik eigenlijk altijd al. Ik begon met het schrijven van een dagboek toen ik twaalf jaar oud was en ik ben er sindsdien nooit mee gestopt. De maanden voordat ik op het vliegtuig naar Verweggistan stapte stonden mijn schrijfsels in het teken van de reis en schreef ik over mijn gedachten, gevoelens, verwachtingen, maar ook over mijn angsten.
Vandaag heb ik mijn oude dagboekje er weer bijgehaald. Het is leuk om te lezen hoe een simpele gedachte zich tot een waar reisplan gevormd heeft! Het is grappig om terug te lezen hoe ik dacht en voelde, ..eigenlijk over iets waarvan ik toen nog geen idee had hoe het er uit zou komen te zien. En inderdaad, plannen werden telkens aangepast.

Inmiddels ben ik al langer dan zes maanden op weg en heb ik mijn draai meer dan gevonden. Ik ben reuzetrots op hetgeen ik hier gedaan en bereikt heb, maar nog trotser op het feit dat ik de keus maakte om te gaan reizen! Want dat is al wat het is, keus!

Hieronder heb ik een aantal passages voor jullie geplaatst, als zijnde een compilatie.
Ditmaal dus geen foto's of spannende reisverhalen. Alleen een stukje Karin! :)

:)


19 maart 2006
"Ik ben nog steeds bezig met 'knopen doorhakken' voor de toekomst. Ga ik met mijn MWD-diploma werken (waar?!), doorstuderen (wat?!) of misschien toch een reisje maken (waarnaar toe?!). Ik sta nu op een bepaald punt in mijn leven. Ik kan alle mogelijke wegen inslaan, en het meest "vervelende" is nog dat ík die weg moet gaan bepalen. :)
Naarmate het allemaal dichterbij komt zal de keuze ook wel steeds makkelijker worden. Komt dus vanzelf wel. Ik modder nog even door."

27 maart 2006
"En nog iets (voordat ik terug mijn bedje induik): het is nog allemaal niet vast en zeker, maar ik zit er serieus over na te denken om na mijn studie (dus komend september/oktober) voor een (half?) jaar naar Australië te gaan. Werken en reizen. Work & Travel. Ik weet sowieso nog niet wat ik na dit schooljaar zou willen gaan doen. Werken? Doorstuderen? En wat en waar dan..? Volgende maand heb ik een aantal informatiebijeenkomsten van reisorganisaties. Ik ga me inlezen en oriënteren en binnenkort hoop ik de knoop door te hakken!" :)

12 april 2006
"Per augustus stop ik met werken bij MEE Rotterdam. En ik heb me vandaag aangemeld bij Travel Active. Het begint er steeds meer op te lijken dat ik na de zomervakantie toch écht voor een jaar naar Australie zal gaan!" :)

4 mei 2006
"Genoeg te doen.
Sowieso moet er nog het één en ander aan mijn (uiteindelijke) scriptie gebeuren. Het is het allerlaatste stukje school wat nog voor me ligt en ik zal het vandaag zeker nog op gaan pakken. Verder ben ik verwikkeld in wat praktische bankzaken, want een jaar aan de andere kant van de wereld kan niet zonder voorbereiding. En verder nog mijn visum, ben ik ook half mee bezig. Om nog even door te gaan op Australië, ..mijn heenreis stond al vast: 5 september vlieg ik van Amsterdam Schiphol naar Sydney, met een tussenstop in Singapore, dus dat is leuk! :) Gezien het feit dat ik ook naar Nieuw Zeeland ga voor drie maanden is mijn tijd in Australië relatief kort (12 maanden - 3 maanden = 9 maanden). En 9 maanden in een land met zulke enorme afstanden, klinkt in mijn oren als minimaal. Dus ik heb een route bedacht. Daar ga ik zeker nog een keer uitgebreid over schrijven, nu houd ik het kort: ik blijf een dikke maand in Sydney (ook in verband met de taalcursus die ik ga volgen) en van daaruit reis ik door naar Brisbane, via Byron Bay. Byron Bay is een waar surfersparadijs en aangezien ik zéker nog wil leren surfen, lijkt dit me ideaal. Vanuit Brisbane vlieg ik trouwens naar Nieuw-Zeeland, kom ik aan in Auckland en reis ik door naar Christchurch van waaruit ik weer terugvlieg naar Melbourne in Australië. Dan zal ik inmiddels alweer maanden verder zijn en is het een mooie tijd om via Perth de Outback in te gaan. Stiekem reis ik de zomer achterna, maar stiekem doet elke backpacker dat. Voor de rest heb ik geen plan, ..ik reis in ieder geval terug via Cairns en maak nog een tussenstop van een maandje in Hongkong. Gewoon omdat Hongkong me leuk lijkt. Dus ja, ik blijf nu alweer 13 maanden weg! :-)
Van mijn moeder kreeg ik vandeweek een erg mooi boek over Australië, vol geschiedenis, foto's en informatie. Sowieso heb ik ook boeken nodig over Nieuw-Zeeland. Maar dat is stof voor later.
Ja, het gaat steeds meer leven. Voorheen was het praktisch, nu wordt het inhoudelijk. Het is soms een raar idee dat ik dit allemaal alleen ga doen. Want ja, dan kom ik aan in Melbourne, ..en dan?!! Ik realiseer me dat dit soort dingen vanzelf (goed) lopen/komen, maar ik heb nog maar weinig idee van hetgeen ik daaro kan verwachten.
Spannend toch eigenlijk?"

8 mei 2006
"Ik had tijdens mijn puberjaren niet verwacht dat ik ooit nog langdurig vrijgezel zou zijn. Ik had nooit verwacht dat ik op mijn 22e weer vrijgezel zou zijn en al helemaal niet dat ik het voor altijd zo zou willen houden. Ik had ook niet verwacht nog eens op wintersport te gaan (het was immers "niks voor mij") en al helemaal niet dat ik dit uiteindelijk zo ontzettend leuk zou blijken te vinden! Maar al helemaal had ik nooit en te nimmer verwacht dat ik groot en dapper genoeg zou zijn om een jaar lang naar Australie/Nieuw-Zeeland te verkassen. Om alles en iedereen hier achter me te laten. Om daar in mijn uppie rond te gaan reizen en ik-weet-nog-niet-wat te gaan doen.
Ben ik nu zo enorm verbitterd? Of ben ik gewoon groot geworden?" :)

28 mei 2006
"Ik wil....

backpacken met Chris Zegers!" :)

27 juni 2006
"En ineens, ineens, dringt het tot me door! Ik ga volgend jaar naar Australië, ik ga naar Nieuw-Zeeland! Ik ga zwemmen in de Oceaan, hier eindelijk leren surfen. Ik ga onverwoestbare stukken natuur aanschouwen, absolute vrijheid ervaren! Ik ga reizen, backpacken, ..nieuwe mensen leren kennen! Ik ga alles hier voor een jaar, misschien wel langer, achter me laten. Alle stress, drukte en overige onzin. Ik ga naar Australië en ik ga het gewoon doen, ..en dat is fantastisch! :-) God, wat geweldig goed en fantastisch eigenlijk! De afgelopen dagen werd ik me steeds meer bewust van het feit dat het nu allemaal zo snel dichterbij aan het komen is en op bepaalde momenten heb ik dit als beangstigend ervaren. Het is nieuw, het is alleen en het is godsgruwelijk spannend. Maar nu weet ik het weer, ..het is ook godsgruwelijk fantastisch!
Dus: WOEI! :)
En ik wil heel veel mensen bedanken voor de afgelopen periode, ..inzichten die ik kreeg via verhelderende gesprekken en contacten met nieuwe mensen, want de nieuwe Karin is hierdoor gevormd en zij heeft dit mogelijk gemaakt."

10 juli 2006
"Daarnet gaf ik Jako één van de belangrijkste redenen dat ik naar Australië toe ga, ..één van die redenen waarom ik echt absoluut moet gaan reizen. Moet het? Ach ja. Die reden is om alles weer op de rails te krijgen. Volgens Jako staat mijn leven echter al op de rails en zonder daarop door te vragen concludeer ik dat hij dit zegt op basis van mijn afstuderen en reisplannen. Misschien heeft hij gelijk, maar zo voelt het voor mij nog altijd niet. Want niet meer weten wat je wilt, voelt en wie je nu eigenlijk echt bent, voelt behoorlijk verloren."

14 juli 2006
"Ik zit op kantoor en vandaag is mijn allerlaatste dag bij MEE Rotterdam. Best wel raar en moeilijk, omdat iedereen zo tragisch loopt te doen. De tranen schieten nu al in mijn ogen, en dan ga ik pas om vijf uur het pand verlaten. :) Ik heb trouwens geen ene reet te doen. Al mijn cliënten zijn overgedragen en mijn kasten zijn inmiddels leeg. Ik heb nog wat cliënten en moeders gebeld, maar meer voor de gezelligheid dan voor het nut ervan. Het voelt allemaal zo anders, nu het 'moeten' en alle werkdruk wegvalt. Héérlijk! Het frustreert mijn collega's geloof ik wel een beetje, hoe ik hier als een vakantieganger over de afdeling rond loop te banjeren, iedereen van het werk probeer te houden door middel van sociale gesprekjes en een totale rust en kalmte uitstraal. Ha!
Ik mocht trouwens kiezen: wilde ik een lunch met het team, of wilde ik een borrel voor de hele afdeling? Lastig. Een lunch is sowieso leuker en het breekt bovendien de dag een beetje. Een borrel is echter voor iedereen toegankelijk en biedt mij de gelegenheid om iedereen nog even te zien, maar duurt korter en maakt het moment van gaan nog eens extra moeilijk. Mocht het niet allebei? Nee. Dan koos ik voor de lunch, dus zometeen lekker met z'n allen eten. Maaaaar, ..eigenlijk wilde ik ook een borrel, dus vanmorgen ben ik naar de Spar gegaan en heb ik een hele zooi koeken ingeslagen. Koffie erbij en iedereen uitnodigen aan tafel. Iedereen kwam erbij zitten, dus stiekem alsnog een borrel!" :)

24 juli 2006
"Vanmorgen ging ik de stad in voor échte wandelschoenen. Het schijnt dat je die krengen nodig hebt in Australië, ..en al helemaal wanneer je gaat wandelen en backpacken dóór Australië.
Eerst maar eens zien.
Jef had me gisteren geattendeerd op de verschillende typen schoenen. Klasse A is de meest 'lichte' schoen, geschikt voor wandelingen in Nederland, zoals bijvoorbeeld de avondvierdaagse. Wanneer je het heel erg gek gaat maken, kan je kiezen voor type D. Daar tussenin zitten logischerwijs type B en type C. Na kort overleg met Jef besloten we: type B. Maar godallejezus, wat een lompe krengen trof ik vandaag aan zeg. Ik krimp altijd ineen bij vrouwen verkleed als koeien met een paar bergstampers aan hun voeten. Uit pure wanhoop liep ik de winkel uit, nadat ik zo'n zes paar "schoenen" aan mijn voeten had gepast, en ik zocht naar een volgende winkel. Eigenlijk zocht ik naar een verkoper die me zou vertellen dat ik heus niet zulke schoenen nodig had, dat ik het allemaal best op een paar goede, stevige gympen zou kunnen redden. :) Of nog beter, een verkoper die type B als zijnde een mooie sportschoen verpakt in collectie zou hebben. Maar nee. Dat bestond niet. En alle verkopers vertelden mij hetzelfde verhaal: Goede wandelschoenen zijn absoluut noodzakelijk. En ik snap het hoor, al moet ik even aan het idee wennen. Ach. Al met al heb ik nog een paar gevonden waar ik redelijk mee kan leven, ..en lopen, ..misschien nog wel belangrijker! ;-)
Na de bergstampers betaald te hebben (en ze waren nog duur ook!), besloot ik om mezelf nog even te verwennen met een cappuccino, wat leesvoer en een zelfbruinend crème'tje. Toch nog een meisje!" :)

8 aug 2006
"Australië! Nieuw-Zeeland! De tijd vliegt. Nog een flinke drie weken en dan zit ik in het vliegtuig op weg naar Singapore, om vanaf daar door te vliegen naar Sydney. Ik heb in principe de zaken goed en wel geregeld en afgerond, maar toch heb ik telkens het gevoel dat ik van alles vergeten ben. Ik moet en wil afscheid nemen van de mensen die ik straks een jaar niet meer zal gaan zien. En na dat jaar, zal er zo ontzettend veel veranderd en anders zijn. Ik bedoel niet dat er hier in Nederland zoveel drastisch zal gaan veranderen in de tijd dat ik weg ben, maar wel in mijn wereld. Een stap, naar een nieuwe fase. :)
Eigenlijk ben ik op orde. Het is nu nog een kwestie van afwachten, en nog even genieten van mijn leventje hierzo. Afscheid nemen van alle belangrijke, leuke en lieve mensen. En dat zijn er best een paar! En dan ga ik naar Australië! Sta ik dalijk ineens in Sydney, Bondi Beach! Karin op reis. Een jaar lang zomer hebben, vertoeven aan de kust, leren surfen en duiken en scharrelen naar leuke baantjes! Wandelen en klimmen op mijn mooie schoenen, vertoeven in hostels en bij gastgezinnen, af en toe dus lekker afzien! Werken in het buitenland. Geinige dieren spotten, zoals kangaroos, pinquins, koalabeertjes en dolfijnen, lekker veel autorijden en de mooiste landschappen aanschouwen! Vrijheid! Ik kan niet wachten op de Blue Mountains, de Ayers Rock en de Mount Cook, ..de outback! Ik ben gek op natuur (bergen, water), op actieve wandel- en klimtochten en overweldigende indrukken. Volgens mij gaat het goed komen! :-)
Maar vooral, ..een jaar lang op eigen benen staan, in een vreemd land met andere mensen en andere culturen. Contacten (moeten) leggen, netwerken en mensen gaan ontmoeten. Niks moet, alles mag. Werken om aan geld te komen, geld nodig te hebben voor eten en onderdak! Is het niet fantastisch? Weg luxe leven, overleven gaan we! :-D Ik heb er zin in. Dat is zeker! Ik sta soms strak van de spanning en het enthousiasme, ..soms echter overvalt me ook een paniekerig gevoel. Dat schijnt er bij te horen. :)
Karin gaat een jaar backpacken, ze heeft er zin in en ze is héél erg trots op zichzelf!" :-D

16 aug 2006
"Het is en blijft een raar idee, dat ik straks ineens een heel jaar lang weg zal zijn. Een jaar lang reizen en mensen ontmoeten. Ik vind het een fantastisch idee dat ik zoveel verschillende plekken zal bezoeken, en zoveel verschillende (soorten) mensen ga leren kennen. Hetgeen waar ik in beginsel nog zo weinig vertrouwen in had, is nu hetgeen waar ik het meest naar uit kijk: Contact maken met “nieuwe” mensen. Ik kan me nog herinneren dat ik met Bregje een kop koffie dronk in het zaakje tegenover kantoor. Ik had toen net mijn plan om te gaan backpacken door Australië bevestigd en ik sprak mijn enige, maar toch wel degelijk aanwezige, angst uit: “Wat nu áls ik helemaal geen mensen ga ontmoeten waar het mee klikt? Wat nu áls ik geen aansluiting vind?”, spraken mijn gedachten zichzelf uit. Het leuke aan Bregje is toch altijd wel dat ze geweldig ongenuanceerd eerlijk en direct uit de bocht kan komen zetten: “Godverdomme Karin! Jezus! Je bent toch een leuk mens?! Ja?! Nou dan, waar maak je je dan druk om?!”. Sindsdien heb ik nog wel eens getwijfeld, maar over het algemeen ben ik toch vrij gerust gesteld (onder andere) door die woorden. Omdat ik het eigenlijk al best ook wel wist, feit bij mij is toch altijd dat ik door mijn eigen insteek buiten de boot kan vallen, en vriendschappen en relaties kapot laat gaan. Ik lijk bij tijd en wijlen verschrikkelijk sociaal, maar in mijn hoofd gebeuren soms rare dingen. :) En nu, ga ik een reis maken, die ik simpelweg niet de hele tijd alleen voort kan zetten. Om mijn plannen uit te voeren, en om hiermee mijn dromen waar te maken, heb ik mensen, en soms zelfs groepjes mensen, nodig. Het is best gek om uit te kijken naar een reis waar je anderen voor nodig hebt, zonder dat je weet wie die anderen zijn. Begrijp me niet verkeerd hoor, want dit is juist één van die dingen die me zo aantrekt aan het komende avontuur. Het is tegelijkertijd ook iets wat me erg bezighoudt."

28 aug 2006
"De tijd vliegt. Ik kan het niet meer ontkennen: Australië komt steeds dichterbij. Nog precies één weekje en dan stap ik in het vliegtuig. Ik vlieg via Londen, via London Heathrow om precies te zijn. Een paar weken geleden kreeg ik een email van de reisorganisatie (Travel Active) waarin stond dat de veiligheidsmaatregelen op Heathrow verscherpt waren naar aanleiding van eerdere gebeurtenissen. (De ontdekking van een terroristisch complot om toestellen van Amerikaanse luchtvaartmaatschappijen te laten exploderen.) Ik, als passagier (of avonturier, zoals Travel Active mij aanspreekt), zou alleen nog een plastic tas aan handbagage mee mogen nemen met daarin de strikt noodzakelijkheden; paspoort, reisdocumenten, medicatie (met uitzondering van vloeibare medicatie), portemonnee, sleutels, bril (zonder koker), zakdoekjes én tampons. God, wie heeft verzonnen dat een mens kan leven zonder muziek? Voor mij eveneens een strikte noodzakelijkheid! Maar goed, een paar dagen later kreeg ik gelukkig opnieuw bericht: de maatregelen waren alweer versoepeld. Ik mag mijn geliefde roze iPod mee het vliegtuig in nemen, evenals mijn Canon Ixus, waardoor ik in staat zal zijn jullie na aankomst te verblijden met wat mooie foto's van bovenaf. :) Het zou toch ook wat zijn, ..een hele dag vliegen met als vermaak wat zakdoekjes en tampons? Of kunnen we tegenwoordig ook creatief zijn met brillen en pillen? Hm, nu overdrijf ik vast een beetje. Ik vlieg met British Airways en de hele reis is voorzien van films, drankjes en hapjes. Dus. No worries!" ;-)

31 aug 2006
"Ik negeer even het feit dat 'ie Ennis Del Mar speelde in Brokeback Mountain. Want buiten dat val ik als een blok voor Heath Ledger. Niks aan te merken op Brokeback Mountain overigens, ik vond het een schitterende film en een prachtige rol van Heath, maar ik val nu eenmaal niet graag op homo's.
O, en hij komt uit Perth, ..woont nog steeds in (west) Australië. Dat is mooi, misschien komen we elkaar daar nog tegen. Volgens Willemijn zijn de Australische mannen woest aantrekkelijk, en meestal als Willemijn de term woest gebruikt, doelt ze op zeer fijne mannen. Helemaal mijn types, zo schijnt. Ik geloof Willemijn op haar woord. En daarom, ga ik er nu maar vanuit dat álle mannen in Australië er net zo, ..oke, ongeveer net zo, uit zullen zien als Heath Ledger. Best een fijn vooruitzicht, toch?" :)

3 sept 2006
"Ach, weet je, ..eigenlijk is het allemaal niet zo dramatisch. Ik ga gewoon even weg, een jaartje. En daarna kom ik weer terug. En bovendien, jullie hebben elkaar toch allemaal nog, ik laat niemand in de steek."

Zo relativeerde ik vanavond, vocht mee tegen de tranen van mijn lieve nicht. Je laat alleen jezelf in de steek, zei ze gevat, maar lief bedoeld. En ja, het is ook best een beetje raar. En een beetje moeilijk. Ik ben, voor de mensen die dat nu nóg niet wisten, best een heel gevoelig meisje. En daarbij een dramaqueen. Ik ben gesteld op de mensen om me heen, familie en vrienden, en de onvoorwaardelijke steun en liefde over en weer. En nu kies ik voor het onzekere pad. De afgelopen weken ben ik alleen maar bezig geweest met de mensen om me heen. Ik wilde iedereen zien, ik wilde leuke dingen samen doen, praten, lachen, ..afscheid nemen. Daardoor heb ik nu absoluut het goede gevoel dat ik intens van iedereen heb kunnen genieten, ..maar tevens had dit als gevolg dat ik nu nog het overgrote deel van de voorbereidingen moet gaan doen: wassen, pakken, de laatste inkopen doen, kopieën maken van belangrijke papieren en documenten, adressen verzamelen, opschrijven .. .. Ach ja, maar daar heb je dan weer moedertjes voor! :) Samen komen we daar wel uit!

Gisteren ben ik naar Baroeg (open air, ofwel: BOA) gegaan! Het was geweldig! Sowieso After Forever! Echt, ze hadden mij geen beter afscheidscadeau kunnen geven. Het optreden was grandioos, Floor in haar top-element! Ik heb spierpijn in mijn nek en mijn haar zit vol knopen, maar dat hoort er uiteindelijk gewoon bij! Dus dank jullie wel, Baroeg! Trouwens, iedereen was er. Sowieso Natalie en Willemijn, Sija, Mark en verder iedereen die in Baroeg hoort te komen. Oude en nieuwe (internationale) vrienden van Joost, ..Ruth, Mous, Raymond en zijn vriendin. Ach jezus, echt teveel op hier nu op te gaan noemen. Ik vond het heel fijn om iedereen gezien te hebben en aangezien de dansvloer te vol was naar mijn smaak heb ik de ruimte kunnen vinden om te drinken en te praten met al deze mensen. Uiteindelijk heb ik niet iedereen gedag kunnen zeggen, dus dat doe ik dan maar hierbij!
Gedag! :)

En vandaag nam ik afscheid van familie, buren en kennissen. Iedereen kwam eten en mijn moeder had voor de gelegenheid een buffet voorbereid. Superleuk! Ik ben gewoonweg overladen met lieve cadeautjes, kaarten en simpelweg liefde de afgelopen periode.
Mijn kleine nichtje Yvonne klampte zich bij het afscheid nemen aan mijn been vast. Ik tilde haar op: Heeeeeeeel lang knuffelen, Karin, want je gaat op reis en dan gaan we je lang niet zien!, stelde ze voor, ..en mijn hart brak in honderd stukken .. Maar buiten dit incident hield ik me goed, ..en droog. Net zoals dinsdag- en gisteravond heb ik gekroeld en gezoend, beloofd dat ik goed op mezelf zal passen en géén stomme dingen zal gaan doen. En, natuurlijk, houden we allemaal contact via het Internet. :)
Schatjes.
Ik vraag me aan de andere kant ook wel af hoe het komt dat mensen mij zo in hun hart hebben, ..en waarom ik me daar nooit zodanig bewust van geweest ben. Als ik me open stel voor mensen, durf te gaan voor en te investeren in een vriendschap of in een relatie, ..komt er toch behoorlijk wat moois op me af. Laat het een les zijn voor straks in Australië! :) Ik vind het spannend, en ik ben reuze-benieuwd naar wat ik daar tegen ga komen, mee ga maken, welke mensen er op mijn pad komen!
Maar ik moet gaan slapen. Ik moet morgen echt ontzettend veel doen! 's Morgensvroeg (en dan bedoel ik écht heel, heel vroeg) ga ik langs Sija, ..op de terugweg lever ik mijn OV kaart in (bijna vergeten!) en daarna weer richting huis. In de tussentijd heeft mijn moeder daar dan mijn kleding gewassen en gaan we samen alle rest doen. Natalie komt tussendoor even helpen en Mark komt gedag zeggen. En dan zit ik hier morgenavond weer, voor het laatst voorlopig. En dan even tijd voor mezelf, even ik alleen, om alles nu eens helemaal tot me door te laten dringen." :)


"Eigenlijk is de stap om een jaar te gaan reizen vergelijkbaar met sterven, alleen dan in een vorm van tijdelijkheid. Ik zet mijn leven tot hier toe op een rij: pieken en dalen, belangrijke leermomenten, vriendschappen en relaties. Afscheid nemen. En dan: een nieuwe wereld! Waar sta ik nu? Het afgelopen jaar was er één van heel veel confrontaties. Ik ben dromen verloren en regelmatig met mijn neus op de feiten gedrukt. Niet altijd even ideaal en ik heb behoorlijk wat tranen en illusies gelaten, maar uiteindelijk sta ik weer waar ik sta, duizend passen verder, en alles wat belangrijk is bleef met mij. Het kan echt alleen maar een topjaar worden!"

Melbourne. Deel 1

Melbourne!
Ik zit inmiddels alweer een dikke week in Australië en de tijd vliegt voorbij!

Het bleek, allereerst, een behoorlijke uitdaging om in Melbourne te komen. Twee uur voordat mijn vlucht (Qantas Airways) van Christchurch naar Melbourne zou moeten vertrekken stond ik in de rij om in te checken. Mijn vlucht verscheen echter maar niet op het scherm, dus ik stapte naar voren om te kijken wat er aan de hand was. Het meisje achter de balie is toen wat zaken voor me uit gaan zoeken en kwam even later terug om te vertellen dat mijn vlucht wel bestond, maar vanuit Auckland zou vertrekken.
(Oh!)
Ik had mijn open ticket van Christchurch naar Melbourne vast laten zetten op een Qantas-kantoor in Auckland en hier is de medewerkster de fout ingegaan. Zonder zorgvuldig naar mijn ticket te kijken was zij ervan uitgegaan dat ik vanuit Auckland naar Oz zou willen vliegen!
En dan sta je daar, ..met al je bagage goed en wel ingepakt en 100.000 km van het stadcentrum verwijderd. Na wat geregel en gedoe boekte ik een ticket voor de volgende dag. Ineens vloog ik met Jetstar, maar dat was in ieder geval geregeld.
Hierna ben ik gaan bekijken hoe de nacht door te komen. Vliegveld-slapen? Mwa, daar voelde ik weinig voor aangezien mijn vlucht pas de volgende middag zou vertrekken. Ik voelde er echter ook weinig voor om terug naar de stad te bussen en het hele ritueel de volgende ochtend te moeten herhalen, dus ik besloot een nacht in het airport-hotel te slapen.

Leuk! :)
Een busje pikte me op en de chauffeur nam de bagage van me over. Hij bracht mijn tassen zelfs naar mijn kamer! Stiekem best lekker, zo'n hotel. Ik had televisie, een ligbad, een 2-persoonsbed en een groot balkon. En inclusief ontbijt, ..dacht ik, ..totdat de baliemedewerker me tijdens het uitchecken een rekening van $28,- voorschotelde! Toen bleek dat men in het restaurant elke kop thee en elke plak kaas genoteerd had.
Die rekening heb ik uiteindelijk niet hoeven betalen. Na schrikken, jammeren en heel moeilijk doen (en volhouden dat ik écht maar 2 slices toast had gegeten in plaats van een volledig-en-misschien-zelfs-wel-dubbel English breakfast! :)) kreeg ik het ontbijt uiteindelijk voor $8,-! ;)
Tip voor de volgende keer: altijd checken of iets écht wel bij de prijs inbegrepen is! :)

Na dit avontuur werd ik het hotel uitgeknikkerd. Het busje bracht me terug naar het vliegveld. Het was inmiddels al wel 10.05 uur en ik hoefde gelukkig nog maar vijf uur (?!) op mijn vliegtuig te wachten.
Christchurch heeft een behoorlijk saai vliegveld, als je het mij vraagt, dus uiteindelijk ben ik een paar uur gaan slapen op een rij stoelen. Ik had mijn iPod bij me om de tijd te doden en op zich is zo'n lange tijd noodgedwongen niets-doen altijd wel een goed moment voor bezinning! :)

Veilig geland in Melbourne verwisselde ik mijn sim-kaartje en begon ik hostels te bellen. Uiteindelijk vond ik Base in St Kilda en zij zouden een shuttlebus sturen wanneer ik minimaal vier nachten zou blijven slapen. Dat heb ik toen gedaan, ..busjes die je op komen halen zijn namelijk erg fijn, en tot het busje daadwerkelijk arriveerde ben ik in de Hungry Jacks het ware Ozzie-gevoel gaan ervaren!
Het was een heerlijk gevoel om terug te komen! :)

De dagen erna ben ik bezig geweest met mijn cv. Elke dag eventjes, ..tussen het shoppen en sightseeing door. Kirsten en Morten (Wanaka en Queenstown) zaten natuurlijk ook in Melbourne!
Toen ik mijn papieren goed en wel op orde had ben ik, met twintig exemplaren van mijn cv, op zoek gegaan naar een baantje.
"Hey, how are you? My name is Karin, I'm looking for a job and this place looks really sweet! I was wondering if you've got positions available?", vroeg ik in het eerste beste café in die o-zo-leuke straat.
Ze waren in dit café echter niet op zoek naar nieuwe mensen, maar misschien op korte termijn, was het antwoord. Ik liet hier trots mijn (bij-elkaar-verzonnen) cv achter en stapte het volgende café binnen. Hier was het raak! Ik maakte een afspraak voor drie dagen later om te komen proefdraaien.
Enigzins verbijsterd stond ik tien minuten later weer buiten, ..met achttien exemplaren van mijn cv nog op zak. Was dit het? Zo gemakkelijk?
Een paar meter verder liep ik echter, toevallig, langs Il Tempo, een kleine, sjieke Italiaanse "bruschetteria" met een ongedwongen en gezellige uitstraling. Het zag er zo mooi en goed uit dat ik er zonder verder bij na te denken naar binnen stapte.
Il Tempo, ..alleen voor de naam wil je hier al werken, toch?! Il Tempo is Italiaans en staat zowel voor "het weer" als voor "de tijd".
In Il Tempo bleken ze hard op zoek te zijn naar mensen. De eigenaresse, een op-en-top stijlvolle Italiaanse vrouw genaamd Lily, zag het in eerste instantie niet zitten. Wéér een backpacker, ..weer zo iemand die na twee of drie maanden gewerkt te hebben verder reist. Ze was sick and tired van keer op keer nieuwe mensen aannemen en inwerken. Aan de andere kant, ..ze was op zoek naar nieuwe mensen en ik ben natuurlijk erg leuk! :)
Goed, ik ben gewoon blijven zitten, begreep alles wat ze zei en leefde me helemaal in in haar positie. Vooral geen aanstalten maken om op te staan. Ondertussen vertelde ik over mijn jarenlange ervaring in de horeca. Uiteindelijk vroeg ze me die avond te komen proefdraaien, dus mijn tactiek heeft zijn dienst bewezen!

Die middag ben ik kleding en schoenen gaan kopen.
Zoals ik al zei, het is geen overdreven sjiek restaurant (al staat pizza er niet op het menu), maar nette, zwarte schoenen en mooie kleding had ik zeker wel nodig. Lily had mijn outfit die middag beoordeeld en het was een absolute nee geworden! En dan te bedenken dat ik mijn beste kleding had aangetrokken om die dag mee te gaan solliciteren! :) Uiteindelijk vond ik een zwarte driekwart-broek, een net zwart bloesje en schoenen die uiteindelijk nog een grotere uitdaging bleken dan serveren! Want, laat ik eerlijk zijn, ik had tot een paar dagen geleden absoluut geen ervaring met bedienen! Tijdens het gesprek liet Lily duidelijk blijken dat ze op zoek was naar een ervaren serveerster, iemand die wist hoe een cappuccino te maken, verstand had van wijn en goed overweg kon met het computersysteem. Had en kon ik allemaal.
Grootspraak, absoluut grootspraak, dus enigzins nerveus ging ik die avond op weg naar het restaurant voor mijn zogenaamde "trial".
Ik had sowieso een leuke eerste avond en eigenlijk ging het ook best goed. Ik moest nog veel vragen, ..want natuurlijk had ik thuis met een andere "espresso machine" gewerkt (zo één met vijf knopjes: koffie, espresso, cappuccino, chocolademelk, thee :)), maar na afloop was ik heel trots op mezelf en de dag erna mocht ik terugkomen!

Net een week in Melbourne en al vijf dagen gewerkt. Soms de ochtend/middag, soms de middag/avond. Il Tempo serveert lunch en diner. Naast 'barren' en bedienen doe ik nog een heleboel andere dingen: zo schrijf ik elke ochtend het bord voor buiten (specials of the day), vul ik de voorraden aan, maak ik schoon, onderhoud ik de menukaarten en zorg ik ervoor dat het restaurant er mooi en gezellig uitziet door middel van kaarsen en verse bloemen. Soms ben ik gastvrouw en dan sta ik bij de deur om de mensen naar hun tafel te brengen.
Inmiddels maak ik al heel erg mooie koffies (cappuccino, latte) en leer ik elke dag meer over de wijnen.
Ik werk in Il Tempo met Italianen, Spanjaarden en Zuid-Amerikanen, ..en na werktijd blijken het allemaal aardige en ontspannen mensen te zijn. :) Eten en drinken is inbegrepen en dat is een goede zaak, ..al drink ik veel te veel espresso's!
Aankomende zaterdag krijg ik te horen of ik mag blijven werken. Sowieso wil ik graag voor lange tijd in Melbourne blijven, want alhoewel ik nog weinig van de stad gezien heb, heb ik het gevoel dat ik hier een heel leuke tijd kan gaan beleven!
Melbourne is de meest (Zuid!) Europese stad van Australië, dit vanwege het grote aantal Griekse en Italiaanse immigranten die hier zijn komen wonen, en dit geeft de stad (ondanks de vier miljoen inwoners!) een heel warm en knus karakter. Il Tempo is twee minuten wandelen van mijn hostel -ik ben inmiddels naar het centrum van Melbourne verhuisd- en heeft absoluut een toplocatie! Een smalle straat met aan weerszijden kleine café'tjes en barretjes voor ontbijt, lunch en diner. Vrijwel allemaal Italiaans, dus de aller-allerbeste koffies vind je hier! ;) Geloof het of niet, maar ik ben in Melbourne nog niet één keer naar Starbucks geweest ...
Melbourne heeft tevens de grote Queen Victoria Market en hier vind je alles waar je maar naar op zoek kunt zijn. Elke dag geopend en op de woensdagen ook nog eens 's avonds. Melbourne heeft een paar mooie parken en elk weekend is er wel ergens in de stad een festival of een event aan de gang. Kortom, ik hoef me hier niet te vervelen...

Inmiddels ben ik ook Kathryn tegengekomen! Ik heb haar leren kennen in Airlie Beach, en we hebben samen een paar weken gewerkt in Proserpine. Zij werkt en woont op het moment ook in Melbourne. Gezellig dus!
En alsof Australië nog niet compleet was ben ik ook weer in touch met Luke! :)

Jongens, ik ga deze post afsluiten. Tot de volgende keer!

Liefs

ps. Foto's volgen! :)

**nieuw!**

Gister(donderdag)avond heb ik van mijn "baas" -alleen honden hebben een baas- te horen gekregen dat ik bij Il Tempo kan blijven werken!